Het washok

((ze moest eens weten wat Say wel niet allemaal voor die twee verzint >=D))

'Ja,' antwoorde Lune, 'volgens mij is de was droog, ik ga weer,' hij was niet van plan het nog pijnlijker te maken. En openden de deur van de droger, zijn was was nauwelijks droog.

((gehehee>]))

Mimiko staarde nog steeds naar het plafon. Ze zei niets want er viel niets te zeggen. Het was en bleef voor Lune gewoon proberen. Een maling. Niets meer. Mimiko voelde hoe haar hart in duizend stukken brak. Toen Lune een maal weg was liepen de tranen over haar wangen. Het enige wat ze voelde was leegte. Het gat dat zich alleen nog maar uitbreiden. Kyosu was weg. Cosette was weg. En nu was Lune ook weg.