De opening!

((ik eigenlijk ook x,x))

Alecia beet nijdig op haar tanden toen Alex dat zei. Ze kon het niet langer verdragen om bij hem in de buurt te staan. 'het is de gewoonte in mijn familie om op 15jarige leeftijd te worden uitgehuwelijkt als meisje' Ze snokte haar hand los en wringde zich onder zijn arm door. 'sorry, ik heb nood aan frisse lucht' Hoe konden ze verloofd zijn, die ring bewijsde niks. Ze had er niet voor gekozen om binnenkort met hem te trouwen. Ze heeft nooit het ja-woord tegen hem gezegd. Hij heeft met bruute kracht die ring om haar vinger geduwt. En nu krijgt ze die vervloekte ring niet meer af door het extratje dat er bij zat. Toen ze er aan terugdacht beet ze nog harder op haar tanden en versnelde ze haar pas.

Ben volgde Alecia. Hij wilde er meer van weten. Dit kon gewoon niet juist zijn.

Toushirou grijnsde breed en wenkbrauwwiebelde even. 'Daar weet jij helemaal niks van,' zei hij nogal pedo, waarna hij in de lach schoot. 'Maar oké, bij mij lopen inderdaad nogal wat gekken rond.. Maar goed, ik ben eraan gewend,'

"Ach, wanneer je zelf een ontsnapte gek ben maakt het allemaal ook niet veel verschil, mhh?" merkte Scarlett op een schijnheilige toon op. Ze gaf hem niet eens de kans om te antwoorden; gelijk toen ze haar zin uitgesproken had rekte ze zich een beetje uit om hem vervolgens te zoenen.

Toushirou grijnsde in gedachten terwijl hij zijn armen om Scarlett heen sloeg en haar voorlopig niet meer los zou laten. Hij legde zijn hand langs haar wang en negeerde alle mensen om hen heen; hij moest alle vakantiedagen dat hij haar niet had kunnen zien nog compenseren.

Alecia liep de trappen af naar de 1e verdieping niet wetend dat Ben haar eigenlijk volgde. Als ze zich het goed herinnerde was het balkon daar.

Voor een klein moment haalde Scarlett haar mond van die van Toushirou af, om hem vervolgens door haar ogen naar boven te richten aan te kijken. "Yumichika mist je vast heel erg," zei ze met een pruillipje, om vervolgens weer door te gaan met waar ze mee bezig was.

Ben volgde Alecia nog altijd. Hij moest en zou gewoon weten wat hier nou precies aan de hand was. En bovenal, wat Alecia er nou van vond.

Toushirou grijnsde om Scarlett's opmerking maar dat duurde niet lang; voor hij het wist werd hij alweer gezoend, maar dat boeide hem niet. Eigenlijk was het juist geweldig. In zijn achterhoofd speelde de vraag op hoe de vakantie van de rest van zijn vrienden was geweest. Vast niet zo geweldig als die van hem.

Scarlett liet haar armen langzaam losser om Toushirou hangen, totdat ze ze helemaal losmaakte en haar vingers in die van hem verstrengelde(?!). Hoevaak ze ook zo stonden; het ging nooit vervelen. Het leek zelfs elke keer alleen maar beter en beter te worden. Al vroeg ze zich toch nog wel af waar Scorpio gebleven was. Heel druk kon ze zich er echter op dit moment niet over maken.

Toushirou glimlachte zwakjes en sloeg zijn vrije arm om Scarlett's schouders heen om haar vervolgens weer te knuffelen. 'Ik ga hier een paar uur staan, denk ik. Dus zodra je uithongert of niet meer kan staan, geef maar een gil,' fluisterde hij droogjes. Omdat hij over Scarlett's schouder keek zag hij een eerstejaars die hem nogal aangaapte, maar hij glimlachte alleen maar breder.

Scarletts blik volgde die van Toushirou en ze kwam uit bij een stel eerstejaars die hen nogal aan aan het staren waren. Ze kon er echter vrij weinig om geven en trok Toushirous aandacht weer door hem weer te zoen. "I don't care at all," merkte ze nog snel op over zijn uithonger opmerking.

Toushirou had zijn vrije arm nog altijd om Scarlett heen geslagen en sloeg die nu om haar nek heen. Het was raar dat een paar dagen zonder zijn verslaving zo veel hadden betekend, maar dat maakte het weerzien misschien juist nog veel leuker. Hij maakte zijn hoofd heel even los om 'I love you,' te kunnen fluisteren en zoende haar daarna meteen weer.

Toen Scarlett opeens een raar gepor in haar rug voelde excuseerde ze zich snel bij Toushirou, maar toen ze omkeek bleek er degene die haar op haar rug tikte al bezig met wegrennen. Eerstejaars. "What the.." Totaal verward keek ze Toushirou aan. Waar ging dat over?

Toushirou lachte alleen maar om de wegrennende eerstejaars en had zijn hand nog altijd in die van Scarlett gehaakt. Op de één of andere manier lachte hij nu om alles. Hij had gewoon dat gevoel dat er iets goeds gaande was, dat alles perfect was. Zo'n gevoel had hij altijd als de eerste sneeuw viel of als hij vroeger met zijn moeder in het park in het gras lag. Hij glimlachte tevreden bij een aantal flashbacks.

"Wat?" fronste Scarlett toen Toushirou in de lach schoot. "Zo grappig vind ik het niet als een stel eerstejaar me.. onderbreekt," bracht ze uit, vlak voor ze hem weer de kans ontnam om daar op te reageren. Dat iedereen binnen een straal van 5 meter hen aanstaarde deed haar vrij weinig.

Toushirou tilde Scarlett expres weer op en draaide haar droogjes een rondje zonder zijn hoofd ook maar één keer af te wenden. Heerlijk, al die aandacht. Als Scorpio nu binnen zou komen zou hij waarschijnlijk helemaal gek worden. Hij voelde alleen maar meer blijdschap toen hij zich indacht hoe hij zou kijken als hij hen aantrof in de zaal vol starende ogen en mensen die weer herenigd werden.

"Twshwr lwwt mw lws" bracht Scarlett gesmoord uit toen Toushirou haar opeens weer optilde. Ze voelde zich echt net een klein kind, alleen ontbrak de blije moeder nog in dit plaatje. Nee, ze had toch liever haar beide voeten op de grond staan.

Toushirou grijnsde en tilde Scarlett expres nog een paar centimeter hoger de lucht in, om haar vervolgens als een soort baby vast te pakken zodat hij haar makkelijker neer kon zetten. Hij bleef haar grijnzend aanstaren met een nogal plagerige blik. 'Dat was grappig,' merkte hij expres op.

Meteen gaf Scarlett Toushirou een stomp in zijn maag, al betwijfelde ze of hij het wel zou voelen. 'Was not!" riep ze gelijk zo'n beetje. Straks stond ze echt nog bekend als Toushirous kleine zusje als hij zo door bleef gaan. Aan hun haarkleur zou het in ieder geval niet liggen.

Toushirou greep even naar zijn maag, maar gelukkig deed het geen pijn. Hij liet zijn hand in die van haar glijden en legde zijn hoofd op haar schouder, om haar vervolgens in een omhelzing te betrekken en zijn ogen te sluiten; hij zou ieder moment in slaap kunnen vallen, als hij dat zou willen.

"Toushirou, ik heb er vrij weinig problemen mee als je wakker blijft," bracht Scarlett uit, die niet eens meer kon bewegen nu Toushirou zo op haar lag. Niet dat het erg was wanneer hij haar te stevig vasthad om haar lichaam te bewegen, maar dit keer zat zelfs haar hoofd vast in dezelfde positie.

Ryuk kwam een beetje laat binnen en keek om zich heen, hij keek over alle hoofdjes heen en hoorde het eerste een hoge schreeuw van een meisje dat naast hem stond die meteen ook weer weg rende.
"...Ik doe jullie niks....relax...."

Toushirou grijnsde. 'Lekker puh,' zei hij waarna hij zijn tong uitstak en er zo'n scheetgeluid bij maakte (ahahah). Hij bleef nog even staan en keek toen op, waar hij een nogal raar en ietwat eng uitziend wezen zag staan. Hij knipperde ongeloofwaardig met zijn ogen. 'What the fuck..' fluisterde hij in zichzelf.

Scarlett wilde net op Toushirou ingaan toen die opeens in zichzelf begon te praten en vrijwel meteen keek ze in de richting waarin hij ook keek, met ongeveer dezelfde reactie. Haar ogen stonden veel groter dan normaal en snel keek ze weer richting Toushirou. "Wat is dat?!" vroeg ze verward.