Het woud

Toushirou voelde het water zich omsluiten. Het voelde lekker door de kou, maar desondanks slikte hij een enorme hoeveelheid water in. Hij kwam proestend boven water. 'Ah - kut' kuchte hij terwijl hij water ophoestte.

"Je moet je mond nooit openlaten als je onder water gaat," grinnikte Scarlett. "Hebben ze je dat nooit geleerd?" Nog dezelfde seconde ging ook zij even onder water en kwam ze gelijk weer boven water. Dit was waarom het zoveel perfecter was 's avonds te zwemmen.

Toushirou was na een tijdje uitgeproest en schudde een beetje lachend zijn hoofd. 'Maar dan moet jij me niet onder duwen' zei hij droog en veel te eerlijk. Hij liet zijn hand naar die van Scarlett glijden en wrong zijn vingers tussen de hare door. Zijn blik dwaalde over de kringeltjes die in het water ontstonden.

"I promise it won't happen again!' loog Scarlett, waarna ze haar blik even op haar hand richtte en daarna weer op Toushirou. Op hetzelfde moment liet ze haar gezicht dichterbij komen en zoende ze hem weer.

Toushirou glimlachte breed in gedachten terwijl hij Scarlett zoende, en sloeg zijn vrije arm om haar heen. Hij voelde de kou die door hem heen stroomde, zijn eeuwige bron van energie.

"I think I'm forgiven, aren't I?" vroeg Scarlett grijnzend onder het zoenen door, zonder echt te stoppen. Een deja-vu gevoel kwam gelijk in haar op toen ze dacht aan de kou om haar heen. Net als de eerste keer bij het meer, maar dan.. anders.

Toushirou stopte even en grijnsde. 'Ja, vooruit dan maar zei hij op een bijna-fluistertoon, waarna hij haar opnieuw zoende. Zijn ene hand zat nog steeds in die van haar, en zijn andere had hij inmiddels langs haar gezicht gelegd.

Scarlett grijnsde even zonder haar gezicht bij dat van Toushirou vandaan te halen en legde haar vrije hand op zijn schouder, waarna ze langs zijn kaaklijn omhoog en daarna door zijn haren ging. Doordat hij in een iets dieper deel stond waren ze op gelijke hoogte en hoefde ze geen moeite te doen bij hem te komen.

Toushirou haalde zijn hand uit die van Scarlett en omhelsde haar. Hij haalde zijn hoofd even weg en legde dat op haar schouder. Hij liet de temperatuur expres een stuk dalen, zodat het meer nog net niet bevroor, al kon hij zijn adem nu duidelijk zien.

Scarlett liet haar arm uit zijn haar naar beneden glijden zodat deze om zijn nek viel en liet hem toen zo liggen. "Laten we doen alsof we verdwaald zijn en gewoon niet meer terugkeren," fluisterde ze grijnzend.

Toushirou grijnsde en voelde zijn adem tegen Scarlett's huid terugveren omhoog. 'Laten we dat maar doen. In het water komen de leeuwen ons toch niet halen' fluisterde hij instemmend. Hij wreef even met zijn hand over haar rug en keek naar zijn eigen spiegelbeeld.

"Wie weet.." grijnsde Scarlett. "Misschien hebben ze zich hier gemuteerd tot waterleeuwen, mhh?" Met de hand die ze om zijn nek had liggen draaide ze plukjes haar om haar vinger, waarna ze hem nog een keer op zijn mond kuste.

'Ik denk het wel' lachte Toushirou terwijl hij naar het water keek. 'Volgens mij zie ik ze zwemmen' zei hij als geintje. Het water was enkel zwart, met een vaag spiegelbeeld van hemzelf erin. Hij merkte nu pas dat het hier opvallend stil was. Er klonken niet eens krekels, of vogels.

Scarlett probeerde de brul van een leeuw na te doen, maar het mislukte nogal. "Okay, daarmee ga ik je dus helaas niet bang krijgen, of wel?" grinnikte ze. Misschien nog iets meer oefenen!

Toushirou lachte weer en nam wat afstand zodat hij haar aan kon kijken. 'Mij krijg je volgens mij gewoon overal bang mee' zei hij droogjes. 'Kijk maar, ik tril helemaal' zei hij zo shaky mogelijk.

"True," bevestigde Scarlett Toushirous antwoord. "Jou bang maken is nog gemakkelijk dan 1+1 uitrekenen," grinnikte ze. "Je bent supersnel bang en je staat in het donker met een Ayaoaan, lekker tegenstrijdig!"

Toushirou lachte. 'Maar ik ben wel groter!' zei hij trots, waarna zij op zijn tenen ging staan. Hij was, omdat hij op een lager stuk stond, nu net ietsje groter. Voor Scarlett kon antwoorden zoende hij haar alweer.

Scarlett schrok ervan dat Toushirou haar opeens weer zoende en kreeg de kans niet eens iets terug te zeggen. Zonder nog na te denken over wat ze wilde zeggen sloot ze haar ogen en hield ze haar arm nog wat steviger om zijn nek.

Toushirou grijnsde tussendoor en sloeg zijn armen weer om haar heen. Hij probeerde zijn voet te verzetten, maar verstapte zich op de schuin aflopende bodem en viel achterover.

Doordat Toushirou net zijn armen om haar heen geslagen had viel Scarlett tegelijk met hem achterover en kreeg ze zichzelf eerst ook niet losgemaakt. Hoewel ze bijna in de lach schoot leek haar het verstandig dat onder water toch niet te doen - wilde ze nog lucht krijgen.

Toushirou kwam lichtelijk geschrokken boven met Scarlett nog aan zich hangend en schoot in de lach. 'Wow, dat was echt ontzettend dom' zei hij grijnzend. Hij liet haar los en veegde wat water uit zijn gezicht. Hij zag er weer eens uit als een verzopen katje. 'Alles oké?' vroeg hij aan haar.

Scarlett hoestte een paar keer toen ze boven water kwam en schoot toen in de lach. "Ja hoor. Wat was dat nou weer voor een mislukte actie?" grinnikte te ze zonder hem echt aan te kijken. Het ene moment stonden ze rechtop en het andere..

Toushirou lachte nog een keer door Scarlett's opmerking en schudde lachend zijn hoofd. 'Ik gleed uit.. of nee, ik struikelde. Nouja, ik zette mijn voet gewoon fout neer.. oké ik weet het niet' zei hij droog. 'Vervloekte bodem'

"Jij bent echt de meest onhandige persoon die ik ooit ontmoet heb," lachte Scarlett na Toushirous verhaal. "Maar toegegeven: zonder al dat gestuntel zou ik een stuk minder vaak lachen!" zei ze plagerig.

Toushirou grijnsde. 'Maar goed dat ik lomp ben' zei hij trots. Hij keek haar grijnzend aan en liet een kleine stilte voortduren. Hij hield zijn hoofd schuin. 'Best kut dat we nog terug moeten' besloot hij zuchtend.