KERMIS! (18+)

Het was dat Lucy een redelijk goeie conditie had, anders stond ze nu uitgeput in een spookhuis. "Wokay en nu, gewoon lopen maar hé?" zei ze terwijl ze rond keek. Ze had het niet zo op spookhuizen, nu maar hopen dat er geen clowns inzaten.

"Niet zo snel!" Hij trok Lucy haastig terug, maar was een beetje té paniekerig geweest, waardoor hij haar met een doffe BONK tegen zich aan had gesmeten. "Woops, sorry!"

Yuu's nekharen gingen recht overeind staan en hij wilde als een agressieve kat bovenop Seth springen en zijn ogen uitkrabben maar hij besloot om zich even om te kleden. Hij schonk een pop van magere hein zijn lange jas en hoed en trok zelf de cape met hoofdkap aan. Helaas kon hij de zeis niet los krijgen. Met kap en al liep hij met een zweverige pas door de duisternis, vlak langs de twee. Zo viel hij tenminste niet op en misschien jaagde hij de twee wel de stuipen op het lijf. Dat was dan een mooie bonus.

Lucy keek Seth even aan. "Maakt niet uit," zei ze en zo snel als ze kon zetten ze een stap achteruit en knalde ze tegen iemand aan met een zwarte cape. Ze slaakte een klein gilletje en zette weer een stap terug naar Seth. "Ik wist niet dat ze rondliepen," zei ze geïrriteerd. Gewoon om het feit dat ze schrok.

"R-rond..liepen?" Doodsbang staarde hij naar de plek waar Lucy blijkbaar tegen iets was aangeknald. "Ik zie niets! IK ZIE NIETS!" Jammerend zette hij een stap achteruit. "Het spookt hier," concludeerde hij, terwijl hij het hévig eens was met zichzelf.

Yuu kreeg het langzaam naar zijn zin toen hij merkte hoe Lucy en Seth bang werden. Hij streek even met zijn vingers langs de haren in Seth's nek, en dook toen weer het duister in, waar hij naar Seth bleef kijken met zijn felrode oogjes, die nu het enige waren dat je kon zien.

Lucy keek Seth aan. "Maar daar is ie!" Ze wees met een bibberende vinger naar een paar rode ogen en ging dicht bij seth staan. "Dat is ie toch!"

"WAT IS DAT!" Geschrokken deinsde Seth achteruit, viel vervolgens tegen een nogal onstabiele installatie van skeletten aan, en viel krijsend tussen de botten. Toen hij zijn ogen weer opende was het enige dat hij zag twee roodgloeiende oogjes.
Zijn hart zakte door de grond. Hij herkende die ogen.
Hij antwoordde Lucy niet en bleef verstard naar de roodgloeiende oogjes staren. Het idee van een schim was afschrikwekkend geweest, maar een boze Yuu...
Zijn nekharen gingen overeind staan.

Yuu genoot intens van Seth's reactie en besloot dat het tijd werd om de twee uit elkaar te halen. Hij dook van achter Lucy op uit de schaduw en nam haar in een houdgreep, een hand op haar mond leggend. Even snel als hij verschenen was dook hij het duister weer in, Lucy meesleurend naar een andere kamer, waar het nog veel donkerder was dan hier.

Lucy keek Seth aan, die was gevallen. "SETH SETH SETH GAAT ALLES GOED? Volgens mij breng ik echt alleen maar ongeluk," jammerde ze. "Je valt telkens of je doet stomme dingen, nou ja, je wist wel dat Yuu ..." Ruw werd ze mee getrokken. "SETHH!!"

"LUCY! YUU, WAT GA JE MET HAAR DOEN, LAAT HAAR HEEL, ALSJEBLIEFT, DOE HAAR NIETS," smeekte Seth, die op zijn handen en knieën vooruit kroop en haastig probeerde op te krabbelen. Maar er was een bot aan zijn broek blijven hangen, die vervolgens een skelet meetrok, die vervolgens een hele reeks spiegels (?!) van de wand aftrok. Zo ontstond er een kettingreactie aan geklingel, waardoor hij even afgeleid zijn hoofd omdraaide.

Yuu dook met Lucy de andere kamer in waar het zo duister was dat zelfs zijn rode ogen niet zichtbaar waren en liet haar snel los. Hij verdween in de schaduwen en ging terug naar de ruimte waar Seth alles overhoop aan het gooien was. Hij deed de deur voorzichtig achter zich dicht, terwijl hij hoopte dat Lucy hem in het donker niet zou kunnen vinden en voorlopig verdwaald zou zijn in de lange donkere kamer waar hij haar naartoe gebracht had. Zijn rode oogjes fonkelden weer op toen hij op Seth afkwam, maar hij grijnsde niet.
Time for your punishment.

Lucy bego nte gillen. "SETH SETH SETH." Ze hoorde allemaal geklingel en de donkere kamer maakte haar angstig. "SETH!" jammerde ze terwijl ze plompverloren op de grond ging zitten. "Help..." fluisterde ze.

Zijn leven vrezend deinsde Seth achteruit. "Yuu, wacht, ik kan het uitleggen, het is gecompliceerd!" piepte hij.

Yuu was in drie stappen bij Seth en drukte zijn hand op zijn mond. Hij legde zijn vinger van zijn andere hand eerst even op zijn lippen en liet hem toen langs Seth's lichaam naar beneden glijden, om zo met zijn vingers onder zijn shirt te kruipen en over zijn blote onderbuik te strelen. Nog altijd had hij zijn hand op Seth's mond, terwijl hij nog iets dichterbij ging staan. Zijn ogen fonkelden op een manier die Seth maar al te goed kende.

"Mhmmh!" sputterde Seth paniekerig, terwijl hij de blik in Yuu's ogen herkende. Hij probeerde Yuu's arm van zich af te duwen, maar zijn greep verslapte toen hij een rilling door zich heen voelde gaan bij de aanraking.

Yuu's hand gleed van Seth's buik naar zijn rug en daar versterkte hij zijn greep door Seth tegen zich aan te drukken. Hij duwde zijn wijs- en middelvinger van de hand waarmee hij Seth tot stilte bracht in zijn mond en bracht zijn hoofd even dichtbij terwijl zijn mondhoeken een klein beetje omhoog gingen.
'It's time to play,' zei hij, terwijl de kap van zijn kostuum van zijn hoofd viel en zijn warrige haren tevoorschijn liet komen. Zijn andere hand was inmiddels een ingewikkeld patroon aan het volgen langs alle gevoelige plekjes op Seth's rug.

Lucy keek op. "SETH SETH SETH?" Zou hij haar niet horen? Zou hij haar gewoon niet horen? Panisch werd ze er van. Ze werd helemaal panisch en de tranen van angst gleden over haar wangen. "HELP MEEE!" schreeuwde ze.

Seth voelde hoe zijn lichaam langzaam verslapte en het even leek alsof hij door zijn knieën ging, maar hij wist zich aan Yuu's schouder vast te houden en voelde zijn hart wild reageren toen Yuu's hand over zijn rug gleed. "L-lucy," wist hij zachtjes uit te kramen.

Yuu werd woedend toen Seth het durfde te wagen om de naam van dat kreng in de andere kamer te zeggen op een moment als dit. Hij haalde zijn vingers uit Seth's mond en keek hem van een centimeter afstand met woeste ogen aan. 'Nog één keer die naam en je zal voor de rest van het leven niet meer kunnen zitten,' siste hij, vlak voordat hij zijn lippen snel op die van Seth drukte om hem de mond nu op deze manier te snoeren. Zijn handen hadden zijn stropdas al losgekregen en waren nu opweg naar zijn colbertje. Waarom had die gast altijd dezelfde kleren aan?!

Lucy hoorde van alles. "SETH SETH SETH?" jammerde ze nog steeds en nog meer gesnik volgde. Ze werd hier gek, helemaal panisch, dit zou ze niet kunnen volhouden. "SETH SETH HOOR JE ME?"

Seth voelde hoe een immens verlangen hem overmeesterde terwijl hij zijn colbertje van zijn schouders voelde glijden. "Mmar.. sppookhhuish.." protesteerde hij zwakjes tegen Yuu's lippen. Desondanks kroop zijn hand omhoog naar Yuu's schouder, en slingerde hij zijn andere arm om zijn middel.

'Reuzenrad, spookhuis, wat is het verschil?' vroeg hij op een duister toontje terwijl hij zijn handen naar Seth's broekriem liet glijden en die zonder al teveel gedoe losgespte. In zijn achterhoofd irriteerde hij zich lichtelijk aan het kreng dat stond te jammeren. Hij dook iets verder in Seth's mond terwijl hij met zijn hand in Seth's broek gleed, en met zijn andere hand aan de knoopjes van zijn overhemd begon.

Lucy stond op. "Seth seth seth.." mompelde ze terwijl ze de kant op stond waar haar rug toegekeerd stond, het was de juiste kant waar de deur in de buurt stond.

Yumiko was haar foto kwijtgeraakt. Verdomme waar is dat ding. Ze zocht overal waar ze was geweest, maar ja, in de attracties zelf kon ze niet kijken.