Yuu's stage in de ziekenzaal.

You'll see what happens. Het speelt zich gewoon af in de ziekenzaal en iedereen is welkom \o/
-----------------------------------

Yuu wreef met een pijnlijk gezicht over zijn geschaafde elleboog. Hij was weer eens te fanatiek geweest met voetbal. Voor de zoveelste keer dit jaar stapte hij de ziekenzaal binnen. Tot zijn frustraties zag hij dat het overvol was. Bijna elk bed was bezet en er zaten hier en daar leerlingen op stoelen met soms echt de meest vreemde kwaaltjes. Yuu keek even in het rond op zoek naar Yui, maar die was erg druk bezig met iemand die een pijl dwars door zijn hoofd heen had.
Yuu vroeg zich af hoe die gast nog kon leven, maar hé, ze zaten op een magische school dus het was vast wel mogelijk op de één of andere manier. Om Yui niet te storen besloot Yuu zelf maar zijn arm te desinfecteren. Hij liep naar de kast met spullen toe en rommelde er wat in tot hij de juiste dingen gevonden had. Met veel pijn en moeite wist hij een lege stoel te bemachtigen en al snel was hij zijn wond aan het schoondeppen met een doekje alcohol. Zijn gezicht vertrok een beetje van de prikkende pijn maar hij besloot zich vooral niet aan te stellen en ging stug door.
'YUU! Waarom ben je nou weer hier?!'
Yui kwam op hem af gerend en bekeek zijn wond aandachtig.
'Oef, gevallen?'
Yuu knikte. Hij keek toe hoe Yui zijn werk overnam. 'Ehm...' begon hij. Hij keek even naar de vele leerlingen die ongeduldig stonden te wachten. 'Is het niet beter als je de anderen gaat helpen? Ik kan het ook wel zelf...' opperde hij.
Yui zuchtte geïrriteerd. Ze gaf het doekje terug aan Yuu en keek verslagen om zich heen. 'Het zijn er zoveel! Ik kan dit nooit in mijn eentje!' riep ze verslagen uit. Terwijl Yuu afwezig het doekje op zijn wond drukte beet hij bedenkelijk op zijn lip.
Plotseling kwam hij tot een fantastisch idee.
'Ik kan je wel helpen!' riep hij enthousiast uit. Hij legde zijn doekje weg, wikkelde zijn arm behendig in een verbandje en sprong strijdlustig overeind. 'Zo kan ik trainen voor als ik geneeskunde ga studeren!' voegde hij eraan toe. Yui keek hem even bedenkelijk aan en fronste. Ze staarde een tijdje naar Yuu's schoenen, tot haar ogen plots groot werden en er een glimlach op haar gezicht verscheen.
'Dat is een geweldig idee. Ik ben al een tijd op zoek naar een stagaire of iets dergelijks, dus dan kan jij die taak mooi op je opnemen!' riep ze uit. Yuu knikte enthousiast. Hij was al op weg naar de kapstok en haalde er een doktersjas af, die hij met veel gewapper aantrok.
'Allright then! Intern Yuu is ready to help!' zei hij met enthousiast twinkelende oogjes. Hij keek om zich heen en vond al snel een eerstejaars die een stuk glas in zijn been had. Yuu stroopte zijn mouwen op, haalde diep adem en toverde een vriendelijke glimlach op zijn gezicht.
Great, eindelijk deed hij eens iets nuttigs waar hij zich goed bij voelde.

Seth keek boos naar de blauwe plek op zijn pols.
Verdorie.
Hij was gevallen met gym -alweer- en was nogal eigenaardig op zijn pols neergekomen. En de Heerseres wilde hem persé naar de ziekenzaal sturen. Pfuh. Alsof hij dat nodig had.
Hij was verdorie toch wel genoeg man om zijn eigen kwaaltjes tegen te gaan?!
Boos beende hij met een frons de ziekenzaal binnen, en keek hij nog eens kwaad om zich heen.
"IK MOET BLIJKBAAR GEHOLPEN WORDEN," brulde hij verwoed, "MAAR D-..."
Zijn ogen werden groot.
Zijn ademhaling stokte in zijn keel,
en het enige wat hij kon doen was de god der goden totaal verbijsterd aangapen.
Want daar was hij hoor.
Yuu.
... IN DOKTERSJAS.

Courtney duwde langzaam een deur open. Ze stond opeens in een overvolle zaal. Ze had haar killer heels met een hak als een geweer aan. Ze keek rond, en zag mensen op bedden zitten met rare kwaaltjes. Pijlen door hun hoofd, glas in hun huid.. De ziekenzaal. Courtney stapte verder. De plek waar ze moest zijn. Ze keek naar haar vinger, die scheef stond. Door haar hoge hakken was ze vast komen te zitten in een rooster, waardoor ze voorover was geklapt. Ze had zichzelf opgevangen, maar haar vinger was verkeerd terechtgekomen. Koppig als ze was wou ze haar hakken niet uitdoen om zoiets nog een keer mee te maken. Ze bekeek de mensen, en ging toen op een bed zitten dat net vrij gekomen was. Ze keek nog een keer naar haar vinger. Hij was blauw en opgezwollen. Ze trok haar lip op."Bah." Ze keek rond, wachtend tot iemand haar zou helpen.

Yuu draaide zich met een ruk om toen hij een bekende stem hoorde. In datzelfde moment trok hij ook het stuk glas uit het been van de jongen, die even kermde van de pijn. Snel draaide Yuu zich weer om om als een razende zijn bloedende been in te binden. Pas toen alles goed zat draaide hij zich weer om naar Seth. 'Yo Seth!' riep hij enthousiast, maar al snel verdween zijn enthousiasme toen hij zich bedacht in welke ruimte ze stonden.
'Wat doe jij hier?! Wat is er mis?!' riep hij uit terwijl hij met een bezorgde blik in zijn ogen naar Seth toe liep, zijn doktersjas om zich heen wapperend. Hij legde zijn hand op Seth's voorhoofd om te zien of hij koorts had en bestudeerde hem van top tot teen. Al snel had hij de blauwe plek op zijn pols gevonden. Verschrikt pakte hij hem voorzichtig beet. 'Wat heb je gedaan?!' vroeg hij extreem bezorgd, alsof Seth's hand eraf lag en het bloed eruit gutste.

Hij had zichzelf echt niet onder controle. Voor hij wist waar hij in godsnaam mee bezig was had hij zijn hand al naar Yuu's kraag gebracht, en sloot hij zijn ogen half terwijl er twee verhitte blosjes over zijn wangen gleden.
"..ge...val..len.." mompelde hij totaal overhoop, terwijl hij zijn hand alweer was vergeten en nu totaal gehypnotiseerd naar zijn hand op de goddelijke jas staarde.

Courtney keek geirriteerd toe hoe andere mensen eerder geholpen werden. Ze zag een jongen in een witte jas met wit haar. Hij was een andere jongen aan het helpen. Een jongen met bruin haar, eentje die veel schattiger was dan de jongen in het wit. Ze keek geinteresseerd toe.

Schreeuwend van frustratie en met maaiende armpjes werd Flint binnen gebracht door een enorme kerel met blauw haar "LAAT ME LOS!!
ik heb helemaal nergens last van!"
De kerel zetten Flint neer op het stoel en keek hem een beetje boos aan "Je hebt zo ongeveer je arm gebroken en nu kappen met dat gezwaai! zometeen prik je nog iemands oog uit!"
Flint had geprobeerd om poolstok te springen maar was naar beneden gegleden en op zijn arm geland, de arm was een beetje dik maar Flint had nog niet eens gemerkt dat het pijn deed tot de kerel het zei "Gebroken?"
Hij keek naar zijn arm die dik en rood zag "O..euhm...AUW!" spontaan drong de pijn tot hem door.

Yuu keek naar Seth die er met die blos op zijn wangen en die blik in zijn ogen nogal... uitnodigend uit zag en voordat hij zichzelf kon helpen begonnen zijn ogen al te twinkelen. Oh wat had die doktersjas toch een fantastisch effect op Seth. 'Kom, laten we eens even wat beter naar die pols van je kijken...' mompelde Yuu, die over zijn schouder keek of er misschien ergens een bed vrij was met een gordijn eromheen, maar voordat hij de kans kreeg om goed rond te kijken stond Yui plots voor zijn neus. 'Oh nee hè?! Niet weer?! Daar komt dus mooi niks van in. Yuu, ga jij die twee nieuwkomers maar helpen, ik ontferm me wel over Seth,' zei ze terwijl ze hem streng aan keek. Yuu keek van Seth, naar Yui, naar het blonde jongetje en het roodharige meisje. Hij wilde tegenstribbelen, maar bedacht zich toen weer waarom hij hier was en liet Seth met een verslagen zucht los. 'Oké dan,' mompelde hij teleurgesteld. Hij liet Seth met tegenzin achter bij Yui en sjokte naar het roodharige meisje.
'Goed, vertel eens, wat is er mis, mevrouw whatsyourname?' vroeg hij lichtelijk ongeïnteresseerd. Hij voelde aan haar voorhoofd, keek met een lampje in haar ogen en observeerde haar uiteindelijk uitgebreid, tot hij haar vinger zag.
'Oh, die is gebroken...' constateerde hij twijfelachtig. Dit was nieuw. Hij wist niet hoe hij met dit soort dingen om moest gaan. Eigenlijk was hij alleen goed in het behandelen van bloedwonden.

Courtney keek met grote ogen naar de jongen. Toen hij begon te praten werd ze weer wakker geschud. Wat een.. Ze kon het juiste woord niet vinden."Ik ben Courtney. En jij?" zei ze, nog te verbaasd om een glimlach op haar hoofd te toveren. Courtney keek even snel naar haar vinger."Oh, shit," mompelde ze. Ze keek weer op."Je hebt.. speciale ogen," merkte ze op.

Flint was onderhand al weer stil geworden maar er stonden tranen in zijn ogen niet zo zeer dat het pijn deed maar omdat hij zich niet lekker voelden, misschien moest hij eens wat minder chocolade melk gaan drinken.....of misschien had hij wel van de Mexicaanse griep.
Hij legde zijn goeie hand tegen zijn voorhoofd maar voelde geen warmte, hij zuchtte opgelucht "geen samba band.."

'Ik ben Yuu,' zei Yuu, die haar opmerking over zijn ogen maar negeerde. Hij raakte voorzichtig haar vinger aan en besloot dat hij absoluut niet wist wat hij hier mee aanmoest. 'Ehm oké, als jij hier nou even blijft zitten en vooral je vinger niet beweegt dan komt Yui zo bij je, zij kan je met magie wel genezen.' Hij schonk haar een vriendelijke glimlach en draaide zich om naar het blonde jongetje dat ten eerste ongelofelijk schattig was en ten tweede eruit zag alsof hij elk moment in een keiharde jankbui kon uitbarsten. Yuu's behoefte om de arme schat te verzorgen was plotseling een stuk groter. Hij snelde zich naar hem toe. 'Zo daar ben ik. Vertel, wat is er mis?' vroeg hij aan het jongetje terwijl hij hem van top tot teen bestudeerde. Oef, wat was dat kind zijn type zeg. Dat moest toch wel even opgemerkt worden. Natuurlijk haalde hij het niet vergeleken bij Seth, maar hij was toch niet verkeerd. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht terwijl hij zich over het jongetje heen boog om voorzichtig aan zijn arm te voelen, die er een beetje rood en dik uit zag. Weer zo iets waar hij absoluut geen verstand van had. Misschien moest hij toch iets meer in de medische boeken duiken als hij straks geneeskunde wilde studeren...

Yui keek met argwanende oogjes naar Seth. Ze greep zijn pols beet en bekeek hem kritisch. Er was werkelijk niets mis mee, behalve dan dat er een blauwe plek op zat en hij een beetje verdraaid was. Na een uur zou hij er niet eens meer iets van voelen. 'Er is helemaal niks mis met jou,' zei ze terwijl ze hem alweer richting de de deur duwde. 'En maak nu dat je weg komt, want zoals je ziet is het al veel te druk en ik kan het niet hebben dat jij mijn stagaire afleidt, want ik ben net zo blij dat ik er eindelijk een gevonden heb,' zei ze licht geïrriteerd omdat Seth helemaal voor niks haar tijd in nam.

Courtney's ogen volgde de bewegingen van Yuu. Waarom schonk hij geen aandacht aan haar?! Wat was er mis met die vent? Ze trok een pruillip terwijl ze met haar benen langs het bed bungelde. Ze zuchtte geërgerd. De andere vrouw kwam er aan, en keek haar aan. Dat zou Yui wel zijn. Yui bekeek haar vinger even. Ze deed iets vluchtigs, en opeens stond haar vinger weer goed. Courtney glimlachte dankbaar. Toen keek ze weer naar de witharige jongen."Hey, Yui.. Wat is er met die jongen?" zei ze, knikkend naar Yuu.

Flint had Yuu helemaal niet aan horen komen en merkte hem pas op toen hij over hem heen boog "ah..." zijn stem was zacht en een beetje beverig en plots kleurde zijn hele hoofd rood....waarom stond die jonge zo dichtbij!? en waarom keek hij zo gefascineerd naar zijn arm hij had hem niet echt bezeerd hij voelde het niet eens! er was niks mis mee....waarschijnlijk.
Wel een beetje vreemd dat het branden maar ok.

Yuu kneep hier en daar wat in de arm van de jongen en bewoog hem zachtjes heen en weer. 'Doet dit pijn?' vroeg hij terwijl hij de jongen een beetje onbeholpen met licht twinkelende ogen aankeek.

Yui keek van Courtney naar Yuu en weer terug. 'Bedoel je Yuu? Er is niks met hem. Zou er iets moeten zijn dan?' vroeg ze terwijl ze haar paar latexhandschoenen uitdeed, weggooide en een nieuw paar aantrok. De jongen met de pijl in zijn hoofd zat nog altijd op het bed naast dat van Courtney en terwijl Yui nog naar haar luisterde ontfermde ze zich ondertussen over de pijl, die ze nadat ze een soort paarse gloed over de jongen liet vallen, er gewoon uit begon te rukken. Het ging niet erg makkelijk.

Flint durfden nu niks meer te zeggen en waarom? dat wist hij niet, hij kreeg het voor elkaar met zijn hoofd te schudden "N-nee....het tintelt alleen een beetje.." voor de rest was zijn arm redelijk gevoelloos, hij had het al eens eerder gehad met zijn been maar dat ging na een tijdje lopen weer over.

'Hmm... wat is er gebeurd?' vroeg Yuu geïnteresseerd, terwijl hij een beetje afgeleid met zijn hand over Flint's arm bleef strijken zonder dat het nog echt een doel had.

Flint keek een beetje vreemd naar Yuu zijn hand "E-euhm...i-ik w-wou gaan p-poolstok s-sp-springen en en ik gleed naar b-beneden...." er kwam geen normaal woord meer uit zijn hoofd rollen en zijn mega groene ogen zaten op Yuu's arm gericht, was dat normaal bij de dokter?

((Ik ga nu even wachten tot Maria(Seth) weer reageert ahaha))

((Okeeey >w< is miss ook wel zo sociaal O.o yay waiting party!))

((alskdfjasldkfjaskldfj hoe durft yuu askldfjs *gaat beschermend voor seth staan*))


Seth keek totaal gefrustreerd toe hoe de ziekenzaal hem langzaam leek te vergeten. Een beetje boos op zijn eigen arrogantie keek hij toe hoe Yuu van hem wegliep. Verdorie. Hij had stiekempjes verwacht dat Yuu er schijt aan zou hebben, en dan natuurlijk compleet op het moment reageerde, hem ter plaatse zou.. nouja.
Seth stak een pruillipje vooruit, en richtte toen met tegenzin zijn aandacht op Yui.
"Ja dat zei ik ook al," mompelde hij geïrriteerd, terwijl hij geen aanstalten maakte om te vertrekken en toekeek hoe Yuu naar een bruinharig meisje toeliep.
Maar plots werd hij van zijn plaats geduwd door Yui, die hem naar de deur schoof en het ding voor hem opendeed.
Het laatste wat Seth nog nét leek op te vangen, waren twee oogjes die verdomd herkend begonnen te glimmen, en het enige wat in de buurt was, was een blondharige jongen die...
Zijn ogen werden groot, juist op het punt dat de deur voor zijn neus dichtklapte.

'Ahah... oke. Ik denk dat het gewoon gekneusd is, niets aan de hand, gewoon niet te zwaar belasten,' zei Yuu, die plots weer aan Seth dacht en Flint snel los liet. Hij liep naar de kast met materialen en kwam even later weer terug met wat drukverband. 'Hier, dit is tegen de zwelling,' legde Yuu uit, terwijl hij inmiddels als een echte pro het verband om Flint's arm wikkelde en het vast plakte met wat leukoplast. 'Zo, nu komt het weer helemaal goed,' zei Yuu, die de immens kleine jongen een vriendelijke glimlach schonk.

Tien minuten later stormde er een bruinharige, rood aangelopen variatie van Seth Connor als een bezetene de ziekenzaal binnen. Zijn haren piekten wild alle kanten op.
Het werd stil, en gezichten keerde zijn kant op.
Hijgend wees hij met een trillende vinger naar Yuu, en vervolgens naar de achterbakse idioterige ramdebiel die het WAAGDE om Yuu te interesseren.
Als een soort primitief persoon rukte hij zijn mond open.
"IK HEB PIJN," brulde hij, terwijl hij zijn vinger omhoog stak en zijn blik strak op Yuu gericht hield.
Daar, in de verte, leek er ergens váag een klein rood streepje op zijn wijsvinger zichtbaar. En echt betrouwbaar zag het er niet uit- gezien het ding roze was.
Zijn rode stift was immers op.

Yuu draaide zich verschrikt om toen Seth opnieuw de ziekenzaal binnenkwam. Hij zag niet wat er aan de hand was maar met Seth wist je het maar nooit. Yui was druk bezig met de jongen die een pijl in zijn hoofd had en merkte Seth amper op. Ze knikte even haastig naar Yuu dat hij hem moest helpen, maar dat was het. Yuu nam de taak maar al te graag aan en snelde zich naar Seth toe. 'Pijn? Waar heb je pijn?' vroeg Yuu, die bezorgd Seth's hand vastgreep en hem van top tot teen bestudeerde, maar hij kon niks vinden.

Seth wierp even een triomfantelijke grijns-blik naar de blondharige midget, en keerde zijn blik toen haastig naar Yuu.
Niet een al te strak plan, want die stond immers ineens veel te dichtbij.
Meteen gleed zijn gehypnotiseerde blik naar beneden, waar zijn handen Yuu's kraag beetpakten.
Zijn mond zakte een beetje open en er trok een lichtroze blos over zijn wangen.
"...mmhh.. pijn.. mmhhh," mompelde hij bedwasemd.

Yuu bestudeerde Seth's gezicht en kwam al snel tot de conclusie dat Seth zich weer eens van zijn onweerstaanbare kant liet zien. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht. Hij greep Seth bij zijn pols en trok hem mee richting het enige vrije bed in de zaal. Hij duwde Seth op het bed. 'Vertel op, waar heb je pijn?' speelde Yuu zijn spelletje mee terwijl hij zijn hand even op Seth's voorhoofd legde en hem met een zogenaamd bezorgde blik aankeek.