Het Spiegelmeer

Marauwdon wou een stap naar voren zetten maar het meisje wees naar het water.
"Ik begrijp het niet...." hij keek in het water en viel achterover van schrik, had hij daarnet echt gezien wat hij gezien had?
Kon dit allenmaal waar zijn?


((jullie zijn nu weer vrij om te storen XD))

Hij keek naar het meer en het meisje was verdwenen "...W-w..." hij kwam voorzichtig overeind en durfde niet nog eens naar het meer te kijken.

Miyoko kwam aan huppelen, en zag Mauw staan. Ze liep er op af. Hij zag er bang uit. 'Mauw? Whatsup?' vroeg ze met een glimlachje.

Marauwdon draaide zich schrik achtig om en keer haar aan, zijn uitdrukking veranderde meteen van angstig naar emotieloos mensen moesten zich geen zorgen om hem maken.
"Ehm...niks....geen...nee niks..." hij draaide zich even om, hij stond ver genoeg om zichzelf niet in het water te kunnen zien.

Miyoko keek hem vreemd aan. 'Echt niet?' Ze streek haar haar glad, en ging aan het water zitten. 'Kom je naast me zitten?' vroeg ze lief

Marauwdon knikte "Wat het ook was het zou wel weg zijn" hij liep voorzichtig naar haar toe en probeerde alles wat hij had gezien te vergeten.
Zodra hij ging zitten hoorde hij een soort gegiegel, hij keek op en twee helder gele ogen verschenen weer op de plek waar het meisje had gestaan.

Miyoko keek Mauw aan. Hij zag er zo verschrikt uit. Miyoko wist niet goed wat ze moest doen. Ze stond op, en pakte Mauw's hoofd vast. 'He, gaat het wel met je? Wil je niet even ergens anders heen?' vroeg ze bezorgt.

Marauwdon keek naar het meisje dat vriendelijk naar hem glimlachte op het midden van het meer "Zie je haar dan niet?"
Hij wees naar het meisje.
Het was onmogenlijk dat Miyoko het zou zien aangezien het zijn herrinering was en het spiegelmeer alleen jouw grootste angst weerkaatste als de maan er geen licht op gaf.

Iris verwachtte al dat Mauw daar zou zitten, maar met.. .. Mauw? Ze verstopte zich achter een boom, er kwam iets van jaloezie opborrelen, Nee, hé.. ze keek naar hun.

Miyoko greep Mauw's hand. En kneep er hard in. Nu werd ze wel een beetje bang. Met een angstig hoofd keek ze naar het water, maar ze zag niemand. 'Mauw, er is helemaal niemand?' ze keek hem een beetje bang aan.

Iris voelde zich jaloers, ze zag namelijk dat Yoko Mauw's hand pakte.

Lune-Chan sloeg na een tijdje schrijven zijn schrift dicht. Hij keek dromerig voorzich uit, hij was nog half in zijn droom wereld en half
in de wereld omzich heen.

Marauwdon kwam overeind "WIE BEN JE!" het meisje giegelde en wees weer naar het water voor hem, niet weer.....waarom zou ze hem telkens naar het water laten kijken?
Hij keek weer maar dit keer was het beeld anders, het was een klein jongentje met donkerblauw haar hij droeg een geweer over zijn schouder en richte dat op Marauwdon.
"...W...wie..."

Lune-Chans blik viel oppeens op Mauw en Yoko-Chan. Hij schoot even vol jaloerzie, 'Ik wist het..'

Miyoko ging naast mauw staan, en kneep in zijn hand. 'Mauw, wat zie je?' ze probeerde hem op zijn gemak te krijgen. 'Als ik me heel goed concentreer, misschien zie ik het dan ook?' Miyoko keek naar Mauw

Iris zag Lune zitten, ze zag dat hij ook naar Mauw en Yoko-chan keek, ze sloopt naar hem toe en ging naast hem zitten. 'I know, i know what you finking,' fluisterde ze.

Het jongentje in het water schreeuwde zonder geluid te maken maar het schot dat hij loste maakte wel degelijk geluid en de kogel die het geweer verliet kwam uit het water en schoot dwars door Marauwdon zijn borstkas heen.
Hij keek met open ogen naar het meisje maar beiden kinderen waren verdwenen, hij voelde iets warms over zijn borst sijpelen en keek naar beneden, alles werd wazig en hij zag bloed zachtjes tegen zijn shirt aan stromen.



((zijn nachtmerrie was even werkelijkheid ^^))

Lune's pupillen werden groot, 'Iris.. Ik denk..' hij maakte zijn zin niet af.

Miyoko schrok zich kapot. 'MAUW-CHAMA!' schreeude ze. Ze knielde bij hem neer. Ze trok zijn shirt open, en bekeek de wond. Er niet bij nadenkend, schoot ze vuurbollen af richting het water. Snel pakte ze een flesje water uit haar tas, en strooide het op de wond van Mauw. Met moeite tilde ze Mauw op. Maar na een paar meter, lukte het al niet meer. 'HELP!! HELLEEEEP.' schreeuwde Yoko wanhopig

Iris keek hem verwachtingsvol ((Bestaat dat woord?)) aan. 'Wat denk je,' fluisterde ze.

Marauwdon keek naar het gat in de bomen, de sterren waren zichtbaar maar de maan was nergens te bekennen.
De pijn in zijn borst had hem verlamd en hij hoorde alles dof en zag alles wazig, hij had moeite met adem halen door de schok en even fladderde er een gele vlinder voorbij.

'Ik denk.. Dat ik..' oppeens hoorden hij Yoko,'Yoko-Chan!' Lune wist niet hoesnel hij van de steen moest afspringen en naar Yoko te rennen toen hij haar hoorden schreeuwen om help. '
Miyoko!' toen hij dichterbij kwam zag hij Mauw-Chama. 'Wh-at..'

Miyoko keek Lune huilend aan. 'LUNE-CHAN. IEMAND... MAUW!' riep ze uit van paniek. Ze kwam niet meer uit haar woorden. 'Ik... hij... te slap!' krijsde Miyoko

Iris zuchtte en bleef alleen achter..

Marauwdon keek naar de vlinder en even hoorde hij niks alleen het gefladder van haar vleugels en zijn eigen hartslag.
Hij beet op zijn onderlip en draaide toen zijn hoofd naar de twee naast hem "....H-hebben jullie ooit wel eens een wond gedicht?..." hij wist niet eens hoe hij aan deze informatie kwam misschien een truc uit het vorige leven maar het moest maar...
"Je....kan het dicht schroeien....of...drukken.."