Binnenplaats

Het had twee dagen geduurd voordat Rusine had geaccepteerd dat ze maar één goed plan kon bedenken. Ze had naar Yuu toe willen gaan, maar om de één of andere reden was ze bang voor hem. Bang dat hij haar niet zou willen helpen. Bang dat hij boos zou worden of iets dat daar op leek. Of bang dat hij teleurgesteld zou zijn. Maargoed. Ze had nu dus een plan. En het had weer met Nicholas te maken. Maar deze keer hoefde Rusine nergens rekening mee te houden. Ze had haar alles toch al verpest.

Blij dat ze hem eindelijk gevonden had, ging ze voor hem op haar hurken zitten. 'Nicholas?' vroeg ze een beetje benauwd, doordat hij er niet bepaald vrolijk bij zat.

Nick tilde langzaam zijn hoofd op bij het horen van die bekende stem."Rusine," bracht hij uit. Hij streek wat haren uit zijn gezicht en zette toen een gemaakte glimlach op. Hij zuchtte.

Rusine keek hem met een oprecht bezorgde blik aan. 'Wat is er?' vroeg ze hem, terwijl ze opmerkte dat hij nog niet naar de kapper was geweest. Daar heeft het toch zeker niet mee te maken?

(BWAHAHAH: ik ben nog niet naar de kapper geweest dus ik denk over zelfmoord .. ): )

Nick keek haar aan."Niets, hoezo?" Hij had nog nooit zo slecht gelogen. Hij zuchtte."Ik heb nog met niemand gepraat om het goed te maken. Ik zoek Scarlett, en tegelijker tijd Scorpio en ik moet nog met Carter praten en met jou moet het nog helemaal goed komen en Yumiko moet ik als vriend zien te krijgen, zonder dat er nog enige spanning tussen ons is en ik moet weer een keer met Yuu praten want anders word onze vriendschap verwaarloosd en tering," zei hij. Hij kreunde.

'Ik was net naar je opzoek om met je te praten.' Ze ademde even diep uit en knipperde langzaam. 'Met Scorpio hoef je niet meer te gaan praten, dat heb ik al gedaan. Hij klonk alsof hij het niet erg vond en eigenlijk toch al opzoek was naar een excuus om het uit te maken..' Oké dat laatste is niet helemaal waar, maar hij had ook niet geklonken alsof hij het heel erg vond. Of misschien wilde ik niet dat het zo klonk. Maar dat is even niet belangrijk. Met een zwak glimlachje legde ze haar hand op zijn knie, verder niets betekenend. Haar plan kon wel even wachten. 'Met Carter en Scarlett komt alles wel goed en hetzelfde geldt voor Yumiko. En Yuu praat niet eens meer tegen mij, dus ik denk neit dat dat veel kans heeft.'

Nicholas keek haar aan."Oh," zei hij. Hij staarde langs haar heen. Toen keek hij haar weer aan."Oh," zei hij nogmaals.

'So, you're feeling any better after this dreadful peptalk?' vroeg Rusine hem glimlachend, terwijl ze haar blik in die van hen liet zitten. Troostend streek ze met haar duim over zijn knie, niet echt wetend wat anders te doen. Ze was zelf niet echt de persoon die andere mensen troostte.

Nick grijnsde half."Ja, veel beter. So tell me," zei hij nu serieus."Waarom zocht je me op en waar wou je over praten?" Hij trok zijn wenkbrauw even op, en streek door zijn te lange haren.

'Ik heb de beste kapper van Magic Town gevonden!' begon ze, alsof dat alles was. Het was ook eigenlijk alles, want Rusine mocht dan een heel plan in haar hoofd hebben zitten, ze kon het niet. Nog niet. Nooit niet. En misschien wilde Nicholas wel helemaal niet meer.

Nick keek haar aan. Toen stond hij op. Afleiding. Perfect. Hij pakte haar hand en trok haar ook overeind."Kom, dan gaan we er direct heen. Ik hoop dat deze kapper het weer precies zo krijgt als eerst." hij grijnsde.

Nogal verbaasd volgde Rusine hem. Het was maar goed dat dit niet gebluft was, want anders had ze een probleem gehad. 'Gewoon zeggen wat je wilt en dan doen ze het,' vertelde ze hem haar truc. Je moest niet vaag doen, maar gewoon duidelijk wezen.

Nick keek haar lachend aan."Mooi, dat is fijn." Toen liepen ze gezellig naar de kapper.

-nieuw-

Met een glimlachje liet Rusine zich op een bankje zakken. Haar hoofd was eindelijk leeg en er was niemand in de buurt die het kon vullen met ongewenste vulling.

Aysa liep op de binnenplaats. Het was nogal laat geworden gisteren, dus ze gaapte een aantal keren. Ze ging op een bankje zitten naast een meisje met bruin haar, ze herkende haar vaag van Nicholas. 'Hi.' zei ze met een glimlachje erbij.

Geërgerd opende Rusine haar ogen, ze wilde helemaal niet praten. Maar toch zette ze een glimlachje op en met een vriendelijk toontje begroette ze haar terug. 'Hi.'

Aysa keek het meisje aan. 'Ik ben Aysa.' zei ze weer met hetzelfde glimlachje. Ze friemelde even aan haar haren.

Aysa, Aysa.. Aysa, nee nog nooit van gehoord. 'Rusine, aangenaam,' mompelde Rusine terug, nu iets minder glimlachend. Ze had haar blik nog niet op het meisje geworpen, maar had al een beeld van haar in haar hoofd. Klein, ongelofelijk slank, "natuurlijke" coupe soleil en een attitude waar je als een muur tegenaan zou botsen als je niet keek waar je liep.

'Zit je hier al lang op school?' vroeg ze om het gesprek maar een beetje op gang te houden. Als ze de vraag terug zou krijgen wist ze al precies wat ze ging zeggen, al waren haar lieg kunsten zwaar onderontwikkeld.

Rusine knikte langzaam. 'Sinds begin vorig jaar.' Het kon haar echt geen ruk schelen hoelang Aysa er al was. Een windvlaag waaide haar haar lichtjes uit haar gezicht. Het was een ijzige wind en hij kwam van Aysa's kant. Rusine legde de link zonder echt na te denken. 'Ijs en Kou zeker?'

'Klopt.' zei ze knikkend. Een gerustgesteld zuchtje ontsnapte uit haar mond, omdat het meisje dé vraag niet had gesteld. 'Welke specialiteit heb jij?' vroeg ze. Het was niet echt op te merken uit haar uiterlijk.

Een triomfantelijk glimlachje speelde rond Rusine's mond toen ze haar gelijk kreeg. 'Telekinese,' beantwoorde ze dan ook zonder moeilijk te doen. Nog steeds in haar nopjes draaide Rusine zich naar het meisje, waar ze nogal van schrok. Meteen verdween het triomfantelijke lachje, aangezien ze zo fout had gezeten over het uiterlijk van het meisje. Of vrouw. Of reus. 'Ik heb jou nog nooit gezien hier,' constateerde ze.

'O, wat gek. Ik zit hier toch al zo'n 2 jaar op school. Ach, je weet hoe groot deze school is.' ze wendde haar gezicht af. Ze moest écht eens wat gaan doen aan haar liegkunsten. Ze waren slechter dan slecht.

'Als ik zeg dat ik je nog nooit gezien heb, dan ben je hier nog niet zo lang. Geloof me maar,' antwoorde Rusine bot terwijl ze zich inhield er 'ik heb met een Ayaoaan gehad, ik weet ondertussen hoe je goed moet liegen' aan vast te plakken. Aysa loog. Obviously.

'Misschien ben ik hier inderdaad nog niet zo lang. En als ik erover probeer te liegen is dat misschien een teken dat ik het er niet over wil hebben.' reageerde ze ook ietwat bot.

'You asked me, at least allow me to ask you.' Rusine rolde met haar ogen. Had dat mens dan totaal geen idee hoe de wereld eruit zag? Dadelijk gaat ze nog beweren dat het gras blauw is.