Tussen de rotsen

"Aaaaah ben je bang?' grinnikte Scarlett. "Wat nou als ik het wel zou menen?" Geruisloos ging ze op de grond zitten. "Zo erg is het hier toch niet?"

Ayano keek haar aan. "Ik zou hier doodvriezen en de dag erna met een verkoudheid te komen staan, dat wil ik niet," verklaarde ze haar gedrag. "Koud is het hier wel, erg niet."

"Aansteller," grinnikte Scarlett, die het met veel minder kleding nog steeds niet koud had. Well, ze had het wel koud, maar niet vervelend koud. Het was juist lekker fris. Ze snapte ook wel dat het vooral door haar specialiteit kwam dat ze er geen last meer van had, maar het was ook maar als grapje bedoelt. "Ik warm je wel op," grapte ze daarna, waarna ze extra nog wat meer koude lucht richting Ayano blies.

Ayano schoot een kleine onschuldige schaduwbal op Scarlett af. "Ophouden!" zei ze kwaad.

((wat een onzin XDD))

Scarlett schoot in de lach om de kwade reactie van Ayano. "Aaah, kun je niet tegen een grapje?" vroeg ze, ervoor zorgend dat de adem die ze uitademde zo koud mogelijk was. Het was best grappig om Ayano een keer boos te zien, dat had ze tot nu toe nog niet meegemaakt.

Ayano stond op pakte haar jurk bij mekaar en liep richting de drappige gang. "Veel plezier nog," zei ze luid terwijl ze de gaten probeerde te ontwijken.

"Okay thanks!" antwoordde Scarlett lacherig toen Ayano wegliep. De ruimte waar ze nu in was was groot, en bang om alleen te zijn was ze totaal niet. Ze zou zo wel achter Ayano aangaan, maar ze had absoluut geen zin om haar haar zin te geven.

Lily pakte een boek uit haar tas en ging wat gemakkelijker zitten.
Ze sloeg het open en keek naar de bladzijde.
Ze keek er naar zonder het echt te lezen, en al snel keek ze weer over het water.

Ayano draaide zich nog even om. Keek Scarlett aan en grijnsde toen breed. "Ik ga die rechtse gang maar eens proberen," zei ze terwijl ze wl weer verder liep.

"Wat jij wil," antwoordde Scarlett die helemaal op de grond was gaan liggen. De kou was hier geweldig, beter dan ergens anders tot nu toe. Ze zou zometeen wel achter Ayano aangaan. Eerst even hier liggen..

Ayano knikte. Scarlett zou haar vast straks el achterna gaan, maar zij liep door. Een sprongetje hier en een sprongetje daar, af en toe leek ze net of ze een konijn was, maar de gaten kon ze nu zonder pardon ontwijken. Niet snel daarna kwam ze op de normale grond en de ruimte waar de drie gangen zich bevonden. De linkse had ze gehad, nu ging ze voor de rechtste. Ze sloeg die rechtdoor ging over, niet eens wetend waarom.

Na een poos op de grond te hebben gelegen stond Scarlett weer op en liep ze ook de ruimte uit, dit keer goed lettend op de gaten in de grond. Het was een stuk warmer nu, nu ze de kou kende uit de andere ruimte. Helemaal niet fijn.

De gang waar ze in liep had een aparte energie over zich heen. Het trok Ayano sterk aan en Ayano wist niet hoe snel ze gang in moest lopen. De muren waren donker, voelde wel koud aan maar die bepaalde energie stroomde er werkelijk 'warmer' door. Ayano liet haar hand over de muur gaan en volgde de 'stroom' energie.

Kira liep naar de rotsen en klom een stuk omhoog.
Een paar rotsen hoog ging ze zitten en staarde even naar het meer dat van daar nog net was te zien.Ze keek er een tijdje naar en pakte toen een boek.Ze begon erin te lezen.'liever hier lezen dan in die muffe bibiotheek.'

(Kira er zijn al 3 persone, dus meer mag niet.))

Lily schrok op uit haar gedachte's toen ze achter zich iets hoorde.
Verdwaasd keek ze acherom.
Er kwam een meisje(Kira) aan.
Lily keek naar het meisje, dat zo te zien nog niet in de gate had dat zij er ook zat.

NIEUWEYHKFHJ
__

Scarlett was een soort van voorop gaan lopen, maar zorgde er toch voor de ze ongevoor langs Toushirou liep. Zonder te twijfelen klom ze eerst een rots op en vervolgens een stuk omlaag. "Kom!' riep ze blij richting Toushirou.

Toushirou liep een beetje ongemakkelijk over de rotsen. Scarlett was zeker kleiner, hem kostte het wat meer moeite om tussen alle rotsen door naar beneden te glippen. Hij kon haar nauwelijks bijhouden. 'Komt die nog ergens op uit?' vroeg hij verbaasd.

"Achteraan is een grot, ik was er ook met Ayano. We zijn er maar een stukje in geweest maar ergens was een ijskoude ruimte. Hij was echt perfect. En aangezien jij ook IJs&Kou hebt zul je het er vast ook tof vinden!"

Toushirou werd voortgedreven door nieuwsgierigheid en klom nu met iets meer tempo door de rotsen, tot hij iets dacht te zien dat toch echt op een heel diep gat in de rotsen leek. 'Is dat hem?' vroeg hij wijzend.

Scarlett knikte, nog zonder om te kijken waar Toushirou naar wees. Er was maar een ding dat op een grot leek in hier in de buurt, en dat was de grot zelf. "Het is wel maar een rare grot. Iedereen van school staat op de muur getekend en die muur voelt warmer aan. Heel raar." Zonder nog om te kijken stapte ze de grot in.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op. 'Dat is raar, ja' mompelde hij terwijl hij achter Scarlett aan liep. Hij kon niet erg veel zien in de grot, dus hoopte hij maar dat zijn ogen zich een beetje aan zouden passen. 'Je moet me wel even leiden, anders loop ik straks gewoon tegen de muur op' zei hij droog.

"Oh - Sorry!" zei Scarlett gelijk. Het was voor haar vanzelfsprekend dat ze kon zien in het donker - en Ayano had dat ook gekund. Gelijk liep ze een stukje terug en pakte zijn hand vast. "Zo beter meneer de macho?" grinnikte ze.

Toushirou keek zo kinderlijk mogelijk en knikte. 'Ik ben bang in het donker' zei hij met een pruillipje. Het lukte hem helaas niet om echte tranen te kunnen opbrengen. Hij keek naar de donkere diepte voor zich. 'Moeten we ver lopen?' vroeg hij nieuwsgierig.

"Nee maar je moet wel opletten voor gaten met smurrie. Ik zakte er tot hier in!" zei Scarlett waarna ze tot bijna haar middel wees. "Zelfs ik kan ze amper zien. Arme ik." Wedden dat ze er weer in zou vallen? Ze voelde het al aankomen.