Kamer 6840 Shayla en Alecia

((Die andere kamer is gemaakt door Terra, dus heb ik mijn eigen even opnieuw gemaakt, is wat makkelijker))

De kamer heeft niet veel bijzonders, gewoon 2 tweepersoons bedden, 2 kasten voor de garderobe, 1 bureau en al dat soort dingen. De kamer heeft een heerlijk zachte vloerbedekking, die heerlijk voelt als je er met je blote voeten overheen loopt. De vloebedekking is bloed-rood van kleur en de muren zijn cremé-wit. Er zijn 2 ramen, met uitzicht over het bos. Maar 1 ding stond er eerst niet in, een piano. De vader van Shayla heeft dat weten te regelen. Hierdoor word wel wat ruimte in beslag genomen, maar dat maakt niet veel uit.

Toegang: Kloppen, maar de deur zit niet opslot.
Regels: Vrij

Lune ging maar eens praten met een 'Nieuw-Persoon', hij klopte aan bij kamer nummer 6840.

Cosette liep door de gang. Ze wou weer eens met Shayla praten, dat had ze sinds het festival niet meer gedaan. Denk ik..

Shayla liep naar de deur en struikelde bijna over haar eigen spullen. Ze schoof voorzichtig de deur open nadat ze de deurklink had gevonden en voelde de aanwezigheid van een totaal vreemd persoon. 'Eto... Konnichi wa?' Zei ze op een vragende toon en deed de deur helemaal open.

'Hallo!' zei Lune opgewekt, hij wiebelde heen en weer op zijn voeten, terwel hij een plukje blond haar uit zijn ogen blies.

'Shaylaaaa!' riep Cosette vrolijk toen ze bij de kamer kwam. Ze keek naar de jongen die er ook bij stond. '.. Hoi!'

Shayla glimlachte naar Lune en Cosette. 'Yo! Kom binnen Cosette-san. Oo, jij mag natuurlijk ook binnen komen hoor!' Zei ze vriendelijk tegen Lune.

Lune snoof, 'oh oke,' hij zetten een stap naar binnen, maar een stap. Zoals hij altijd deed.. Sommige vonden het zwaar irritant..

Cosette liep de kamer in. Ze wendde zich tot de jongen en glimlachte. 'Ken ik jouuuuuuuu?' Ze was overduidelijk in een goed humeur.

Shayla liep zelf ook haar kamer in en stapte voorzichtig over haar eigen rommel heen. 'Sorry voor de rommel, ik heb nog niet zoveel tijd gehad om op te ruimen. Schuif het maar een beetje aan de kant als het je irriteert hoor! Willen jullie misschien iets te drinken of te eten?'

-newnewnew-


Eenmaal binnen legde ze haar tas op het lege bed. Ze keek even de kamer rond en lachte sufjes. 'beetje... rommelig...'

Shayla liep de kamer in en sloot de deur achter zich. 'He, ja, opruimen is niet mijn sterkste punt...' Zei ze half lachend en stapte over de spullen heen die op de grond lagen, alsof ze de spullen werkelijk kon zien. Maar dat was natuurlijk niet zo, ze wist gewoon uit haar hoofd waar de spullen lagen, dat was alles. 'Goed, de kast daar is nog leeg, de kleine koelkast is gevult en de badkamer is wel opgeruimt, zodat je dat weet.'

Alecia knikte en pakte haar spullen uit.

Opeens klonk er een speels en grappig melodietje, zomaar uit het niets. Shayla keek verrast op en stapte snel over de spullen die op de grond lagen heen, richting de piano. Ze pakte snel haar mobiel die op de piano lag en nam hem op, met een vragende klank in haar stem. 'Moshimoshi, je hoort Shayla...?' Zei ze met een opgetrokken wenkbrauw. Na enkele seconden werd ze lijkbleek en haar ogen werden groot.

Alecia keek emotieloos naar Shayla zich afvragend wat er aan de hand is.

'... Ok pap... ' Was alles wat Shayla kon uitbrengen. Daarna hing ze op en legde haar telefoon weer op de piano, terwijl ze tegelijk op de kruk ging zitten die achter de piano stond. Een ongelovende blik stond op haar gezicht. Zonder dat ze het zelf echt door had, zette ze haar nagels in haar eigen armen, zo diep dat ze wonden in haar eigen arm groef.

Alecia legde haar koude hand op die van Shayla. 'je zult lidtekens krijgen...' zei ze zacht.

Shayla had niet eens door waar ze zelf mee bezig was, tot ze opeens wakker geschud werd door Alecia. 'Hu?' Zei ze alsof ze net wakker werd gemaakt op verbaasde toon en trok snel haar nagels uit haar arm. 'Oo... He, ik had het niet eens zelf door...' Mompelde ze zacht. Door wat ze net gehoord had, was ze opslag haar angst voor bloed even vergeten.

Alecia pakte een doek uit haar tas en depte het bloed lichtjes af. 'are you ok?'

Shayla knikte langzaam, wat nogal ongeloofwaardig over kwam. 'Nee... Eigenlijk helemaal niet.' Zei ze zacht met moeite. Hoe moest ze dit gaan uitleggen. Ze kon het zelf nouwelijks begrijpen, dus hoe moest iemand anders het dan gaan begrijpen?

'je hoeft het niet uit te leggen als je niet wilt' Alecia was enorm kalm. Misschien wel ietsje te kalm.

Shayla beet op haar tanden en dacht even na. Het was aardig van Alecia dat ze dit zei, maar toch vond ze dat Alecia recht had op een uitleg van haar. Bovendien kon zij nu ook in gevaar zijn. 'Nee, ik vind dat je het MOET weten.' Zuchte ze en beet op haar lip.

Alecia haar pupillen werden even groter maar dan weer normaal.

((wacht op het grote nieuws van Shaylaaa x3 lindsel, je hebt me nieuwsgierig gemaakt x,x dus snel schrijveee!!! ))

((Mwahahaha! Ik schrijf straks wel, ben effeu... inspiratieloos x-x))