De Helderziende

Cosette staarde naar de pendelaar. 'Waarom.. ging u weg?' vroeg ze stotterend. Haar oma was 5 jaar geleden weg gegaan, 3 jaar later kregen ze thuis een brief dat ze overleden was.. Gedood.

((Oke, die vraag mag je zelf beantwoorden xd ik weet niet hoe jij dat wilt hebben 8]))

Alecia stond bij een kraam waar ze allerlij magiese wezens verkochten. Vlimbers (soort vogels , helemaal int wit, ijsblauwe ogen, lange staart, hun tranen werken genezend), baldies(soort van aardmannetjes die heel speels zijn, hebben vleugeltjes), een fenix jong zat er ook bij, een mand vol met draken eieren lag er ooktussen en nog veel meer. Ze stak haar vinger door de tralies en aaide het kopje van een halfkat/halfvogel in zat. Ze had geprobeert om de naam van dit wezen te herinneren maar had er niet op kunnen komen. Het diertje spinde redelijk luid waardoor het de aandacht trok van een groepje meisjes die paseerde. Meteen kon je hun kawai horen roepen in koor. In een tel stonden ze bij het diertje en hadden ze Alecia zonder pardon weggestampt.

Cosette luisterde naar de zachte stem van haar oma. 'Ik moest wel.. Ik had geen andere keus.' Cosette voelde de tranen in haar ogen prikken. 'Maar.. Waarom?' vroeg ze, met een trillende stem. 'Als u.. was gebleven.. had u nog geleefd.' Weer klonk haar oma's stem, nogsteeds kalm en rustig: 'Nee, kind, het lot is altijd hetzelfde.'

De meisjes giegelden toen het diertje weer luidruchtig begon te spinnen en begonnen ondertussen weer aan hun gesprek. 'ben jij net bij die helderziende geweest?'
'ja, samen met Luna, ik zweer het je!, die vrouw is echt dooood eng' - 'hoezo?, je moet starks maar eens gaan kijken, je zult het meteen wel snappen'
Alecia had een deel van het gesprek gehoort en was geinteresseert geraakt. ze keek om zich heen en na een paar keer heen en weer kijken had ze de tent zien staan.

De vrouw pakte de pendelaar weer op en blies zacht het roet weer weg. 'Met de dood iemand laten praten is zwaar en het is moeilijk het contact lang te behouden.' Zei ze kalm, maar ergens toch vermoeit. 'Je kan zelf ook een pendelaar kopen, zodat je zelf soms contact kan krijgen met haar, maar ik moet je waarschuwen, het is vermoeiend en het kost tijd eer dat je het goed onder controule hebt.'

Cosette knikte. En wat ben ik nou te weten gekomen...? Ze keek weer op naar de vrouw.

De vrouw greep opeens met haar beide handen de handen van Cosette vast en vreef er voorzichtig over met haar duimen. 'Ik weet precies welke geschikt voor je is...' Ze liet haar handen weer los, stond op en liep naar de plank met pendelaars. Ze zocht even en pakte er uiteindelijk 1 van de plank, die ze op de tafel voor Cosette legde. 'Berg cristal is 1 van de fijnste en beste stenen die je hiervoor kunt gebruiken en erg geschikt voor jouw ziel soort. Gebruik het wijs en niet tevaak, want doe je dat wel, zullen de andere zielen in de andere wereld jouw ziel uit je lichaam trekken.'

Cosette slikte en keek naar de pendelaar. Toen keek ze naar de vrouw en knikte ze.

Alecia zag dat er al twee mensen binnen waren dus wachte geduldig.

Zero liep over van de poffertjes kraam en hij at de poffertjes op. Hij zag toen dat er een voorspeller was..een Helderziende, Dit vond hij interresant om te weten..Hij was maar geinterreseerd in 1 ding..Hoe ik hem kan vinden.., Hij wou naar binnen lopen maar hij zag al dat de tent vol was..hij zag een meisje naast hem en hij hield zich in. hij slikte zijn poffertje door en wachten af.

De vrouw deed de pendelaar in een zakje en gaf hem aan Cosette. Ze glimlachte, maar dat zou niemand behalve zei weten. '2 dollar is alles wat ik nu van je vraag, de pendelaar mag je gewoon zo hebben.' Daarna richte de vrouw zich op Shayla. 'En nu ben jij aan de beurt.'

Cosette pakte het zakte aan. Ze gaf de 2 dollar aan de vrouw en stond op. 'Ehm.. Bedankt.' zei ze. Ze glimlachte even en liep toen rustig weg.

Alecia keek vanuit haar ooghoeken de jongen aan. Ze herkende hem meteen van school maar zei geen enkel woord tegen hem. Waarom zou ze ook, ze kenden elkaar niet, en dat hoefde ook niet te veranderen. Iemand liep de tent uit dus liep zij de tent in en wachte geduldig.

De vrouw deed haar handen in een kommetje met water om ze schoon te maken en ging toen weer zitten. Shayla was al gaan zitten en slikte even. De sfeer bleef verkeerd naar haar gevoel, maar ze moest de vrouw maar vertrouwen. 'Goed, Shayla, wat wil je weten?' Shayla deed haar mond open om iets te zeggen, maar slikte haar woorden weer in. Was dit nou eigenlijk wel een goed idee? Nee, ze was hier nu, dus moest ze doorzetten ook. 'Ik wil weten waar mijn broer is, of hij nog leeft en of ik hem nog tegen zal komen.' De vrouw richte zich weer op de cristalle bol. 'Zo weet ik al genoeg.' Zei ze en keek er diep in. Als je niet beter zou weten, zou je haast denken dat ze gewoon zat te staren. 'Ik zie een jonge met rood-wit haar, lang, maar ook erg roekeloos. Is hij soms van huis weggelopen?' Shayla knikte langzaam.

Cosette wachtte buiten de tent op Shayla. Ze keek naar het zakje met de pendel.

Alecia bestudeerde alles wat ze zag in de tent. De sfeer was er benauwd, om eerlijk te zijn deed het haar aan haar kamer thuis in Finland denken.
Alleen was haar kamer... anders, niet echt bepaald met al het helderziende gedoe, gewoon de sfeer voelde vertrouwd aan.


((alecia is een raar kind, I know x3))

De vrouw begon te lachen. 'Je broer zul je snel tegen komen, sneller dan je zelf kan beseffen. Dus ja, hij leeft nog en hij is opzoek naar je. Maar, hij zal je snel genoeg vinden.' Shayla haalde opgelucht adem en betalde 2 dollar. Daarna wilde ze de tent uit lopen, maar stopte naast Alecia en glimlachte naar haar. 'Alecia-san, jij ook hier?' Probeerde ze zo vrolijk mogelijk uit te brengen.

'ja, ik vangde een gesprek op en geraakte geinteresseert, jij bent net geweest, toch? is ze echt?'

Shayla haalde haar schouders op. 'Geen idee, wie weet. Maar, wat heb je te verliezen? 2 dollar armer, nou, big deal. Maar, ik moet maar eens gaan, buiten staat iemand op me te wachten, ik zie je vast nog wel!' Ze zwaaide en liep naar buiten toe, naar Cosette en glimlachte. 'Nou, zo erg was het toch niet?'

Cosette schudde haar hoofd. 'Het viel wel mee.. Ja..'

Alecia liep naar de waarzechster toe. 'Alecia Del Coure, gaat u zitten' De vrouw klonk vriendelijk vond Alecia. Die groep meisjes van daarnet zijden dat ze griezelig was, maar Alecia vond haar alles behalve griezelig, ze vond de vrouw juist interessant. De vrouw kwam meteen ter zake. 'Alecia, wat wil je weten?' Voor een paar seconden was het stil. 'nothing special, just show me my future' De vrouw haar stem werd scherper, misschien beviel de toon waarom Alecia sprak haar niet, of kon ze het niet uitstaan dat er op Alecia's gezicht geen grijntje emotie te bespuren was.

Shayla glimlachte weer en draaide met haar rug naar de tent toe. 'Dus, zullen we samen ergens in gaan, of iets bekijken? Of heb je het liever dat ik nu weg ga? Dat kan ik goed begrijpen hoor!' Zei ze meteen, op melevende toon. Ergens klonk ook teleurstelling, maar dat probeerde ze zo goed mogelijk weg te stoppen.

'Nee, nee! Niet weg gaan!' Cosette glimlachte. 'Ik ben blij dat ik eindelijk met iemand kan praten.' Ze keek om zich heen. 'Dus, wat wil je doen?'

Shayla lachte vrolijk, vrolijker dan normaal. Niemand deed zo tegen haar, eindelijk had ze iemand die haar wel gewoon accepteerde. 'Ik laat me leiden door jou, ik weet toch niet wat er is, of waar wat is.' Lachte ze.