Het huisje aan de waterkant

Aan de water kant van een groot meer staat een klein huisje. Totaal verlaten en leeg. De meeste mensen weten er niet vanaf en er is ook bijna nooit iemand. Het huisje staat diep verborgen onder bomen die aan het water staan en bijna onzichtbaar. Het huisje is ook volledig van hout gemaakt en het is er vaak vochtig en nat. Als je in het huisje komt zie je een versleten kleedje die geel van kleur is en totaal verkleurd is. Er staat een stoffe bank met een paar gaten en een laag stof. Ook hang er een gloeilamp die soms door iemand verwisseld word maar meestal totaal leeg is. Verder zit er een raam in waarvan de glazen kapot zijn en er nog maar de helft van het glas in zit. Over de grond versprijd liggen blaadjes en stukken vis touw voor het huisje licht een boodje met een peddel erin, maar men is er niet zo zeker van of die nog wel blijft drijven. Dus deze is al jaren niet gebruikt.

Toegang: Zo min mogelijk maximaal 3
Regels: Hou het rustig het is geen party tent :')

Mimiko strommelde door de bossen. Totaal uitegput en moe. Ze had nog nooit van het huisje gehoord en was ook verbaast toen deze op haar pad kwam. Het huisje was niet meer in al te goede staatte, maar goed genoeg om er in te over nachten. Ze opende het verotte houte deurtje die open vloog, zelfs als je er een klein duuwtje aan gaf. Voorzichtig liep ze naar binnen en keek rond. Op de bank zou ze kunnen slapen bedacht ze terwijl ze een paar vissers touwen van haar been afschopte. Ze deed voorzichtig het deurtje achter haar dicht en liep richting de stoffe bank en ging zetten. Toen ze neer kwam veerde ze een beetje omhoog en ze besloot dat ze het hier wel mee kon doen voor de nacht.

Mimiko keek uit het raampje het zag het prachtige stilstaande water. Toen ze het huisje uitliep wist ze niet waar ze moest kijken. Het meer was overdreven groot en het boodje aan de rand wat het water zag er een beetje gamel uit. Als het warm zou zijn zou het geweldig zwem weer zijn. Maar het was koud en dan vooral in het bos. Zo koud dat Mimiko al een dik vlies vest had aangedaan. Bij het idee al om nú te gaan zwemmen kreeg ze het ijs koud. Mimiko liep naar de stijger waar het boodje zat vast gebonden aan een klein paaltje. Ze ging op de rand van de stijger zitten en liet haar benen bungelen boven het water.

Ben had het huisje ontdekt en wilde het nader onderzoeken