De eetzaal

Scarlett wist niet of ze Toushirou wel wilde, of zelfs durfde aankijken, maar na een poosje richtte ze toch maar haar blik op hem. "Please tell me you're mad," zei ze, half smekend. Als hij met Yumiko gezoend had op dat bal dan.. (HAHHA understatement.)) Haar gezicht stond eerder als dat van een klein kind dat bang was dan dat van een tiener.

Toushirou slikte. Hij wist eigenlijk niet hoe hij moest beginnen, of eindigen, dus besloot hij maar eerlijk en straight to the point te zijn. Hij durfde alleen naar de tafel te kijken. 'Ik heb iets heel ergs gedaan' mompelde hij treurig richting de tafel.

Nick liep de eetzaal binnen. Hij plofte ergens neer terwijl hij wat eten pakte. Hij snoof even. Soms wierp hij even een steelse blik op Jade, die aan de tafel in het midden zat. Hij trok een gepijnigd gezicht en staarde snel weer naar z'n muffin.

Scarlett rilde - en dat was niet van de kou. "Really bad as in?" vroeg ze hem zonder van gezichtsuitdrukking te veranderen. Wilde ze het eigenlijk wel weten? Als het met Yumiko te maken had dan.. dan.. Nee. Dat kon niet. Ze wist eigenlijk wel zeker dat het over haar ging, maar ze wílde het niet beseffen.

Toushirou haalde diep adem, het was pijnlijk om haar zo te zien. Hij had maar één keer op durven kijken maar dat was genoeg geweest. 'Gisteravond - ik weet het niet zeker, nouja, bijna wel, maar het was alcohol - oké, ik geloof dat ik met Yumiko naar bed bed geweest' zei Toushirou met een pijnlijk gezicht. Zijn hoofdpijn speelde ook weer op, wat het er niet veel beter op maakte.

I was right. I didn't want to know. Het duurde even voordat de woorden tot Scarlett doordrongen. Ze had wel verwacht dat er íets gebeurd was, maar dit? Dronken zijn was geen excuus. Echt niet. Er was waarschijnlijk al die tijd al iets geweest tussen die twee. Ze wilde gillen, schreeuwen, Toushirou uitschelden, alles afreageren. Maar ze kon het niet. Op de een of andere manier kon ze het niet. Langzaam schudde ze haar hoofd, alsof ze het niet geloofde. "You.. you.. but.. -' Zonder haar zin af te maken stond ze op en liep ze totaal verward weg. Ze voelde tranen opkomen maar ze mocht niet huilen - niet om een jongen. Het voelde alsof ze moest kotsen. Het voelde gewoon.. vreselijk. Ze had totaal niet in de gaten waar ze heen liep en eerlijk gezegd maakte het haar ook niet uit. Zolang ze maar daar weg was.

Nick zag Scarlett weg gaan bij Tou, en hij keek hem fronzend aan. Wat had dat miezerige ventje nu weer gedaan? Hij jaagde Scarlett weg. Ze zag er gekweld uit.

Toushirou keek haar na. In een fractie van een seconde was hij opgestaan. 'Scarlett - sorry' was het enige wat hij wist uit te brengen voordat hij weer neerplofte op zijn plaats en zijn hoofd op tafel legde. Hij had de grootste fout ooit gemaakt. Hij bleef een paar seconden liggen en besloot Scarlett toen te volgen.

((not my worries, maar is het niet handiger om dit in de valentijnspecial te doen?))

Ruşine wrote:((not my worries, maar is het niet handiger om dit in de valentijnspecial te doen?))

((Nee vindi k niet. Dat sluit morgen en dan moet je alles verplaatsen.))

((Mja en het is lastig want valentijnsdag is één dag en dit is de dag erna dus.. tja. ))

Scarlett liep de eetzaal weer in, die dit keer bijna helemaal leeg was omdat het ook een rare tijd was om te eten. Maarja, wat moest je anders als je de hele tijd geslapen had? Ze kon nu pas eten. Ze pakte wat te eten en ging met een lichte zucht aan tafel zitten, waar ze de temperatuur vlak rondom haar wat liet dalen. Alleen als je echt langs haar zou zitten zou je het pas merken.

Anju liep de eetzaal in. Ze was een paar dagen weg geweest, familienoodgeval. Waarom niet langer dan 2 dagen? Ze had totaal geen zin om hier weer, steeds in haar eentje, rond te lopen.

Scarlett at langzaam wat van haar eten, alhoewel ze heel erge honger had. Ze at sowieso nooit echt snel, waarom zou ze ook? Er was niks om voor te haasten. Well, ze moest straks ook nog maar even naar Scorpio, nu ze wat rustiger was geworden. Hem geruststellen.

Toushirou kwam de eetzaal in. Hij had zich opgefrist en omgekleed, maar slikte even toen hij Scarlett zag zitten. Hij liep snel voorbij in de hoop niet gezien te worden, en pakte alleen een kop thee. Hij keek de zaal rond, en twijfelde of hij wel of niet naast Scarlett ging zitten.

Scarlett keek op toen ze Toushirou zag binnenlopen; alsof ze dat ooit niet zou merken. Alleen zou ze doen alsof ze hem niet zag; kijken wat hij zou doen. Hij zag er niet bepaald uit alsof hij langs haar kwam zitten maar ze zou niet weten waarom niet. Zou hij dat niet juist nu wel moeten doen? Tenzij hij haar even met rust wilde laten, maar waarom stalkte hij haar dan wel op haar kamer? ((>: ]))

((Hij komt wel hoor schatje <3 ))

Toushirou hield zijn kop thee in zijn handen geklemd. Hij koelde zijn handen af om ze niet te branden, en liep na wat aarzelen toch naar Scarlett toe. Hij ging tegenover haar zitten. 'Hoi' zei hij op fluistertoon - dat was niet eens zijn bedoeling geweest. Hij zette zijn kop thee neer en zocht naar iets van afleiding; maar er lag niet eens een krant of iets.

Vanuit haar ooghoeken keek Scarlett naar Toushirou, die er blijkbaar toch voor gekozen had te komen, en daarna naar haar glas water waar ze een paar slokken van nam. Eigenlijk wilde ze vragen waarom hij dit keer Yumiko had thuisgelaten, en niet zoals de keer ervoor met haar hier was gaan zitten in plaats van met Scarlett, maar dat vond ze toch lullig. "Lekker gedoucht?" vroeg ze daarom dus maar, zodat ze geen verkeerde dingen ging zeggen.

Toushirou knikte alleen. Hij nam een slok thee en merkte ineens dat de temperatuur hier een stuk lager was dan in de rest van de zaal - hij verwarde het even met de gedachte dat Scarlett gewoon een vertrouwde gloed uitstraalde. Zijn gezicht vertoonde een klein glimlachje. 'Je traint zelfs in de eetzaal'

"Not training, just making myself comfortable," zei Scarlett triomfantelijk. De kou die ze nu kon maken was veel beter dan de temperatuur die normaal in de eetzaal hing. Waarom zou ze het niet gebruiken als ze er alleen maar beter van werd?

Toushirou's glimlach strekte iets verder uit over zijn gezicht. 'I get it' zei hij, waarna hij nog een slok nam. Hij liet de temperatuur met gemak nog een stuk dalen; zijn thee was ineens bevroren. Een leerling naast hem stond bibberend op, maar verderop hadden ze nergens last van. Hij grijnsde fortuinlijk. 'Sorry, ik ben echt een show-off'

Scarlett lachte even om de jongen die opstond en om Toushirous opmerking. "Who cares?" vroeg ze toen. Het was 1 een stuk kouder nu en 2 de jongen was opgerot. Hij wierp nog een kwade blik achterom en Scarlett tekende met haar vinger een engelending boven haar hoofd. "Aanstellers."

Toushirou grijnsde. 'Kunnen niet tegen een stootje' zei hij lichtelijk duivels. Hij zette zijn thee op de kop op tafel neer; die bleef, bevroren als hij was, gewoon hangen. 'Nou, lekker dan' zei hij terwijl hij zijn hoofd op een hand legde. 'Dan maar ijsthee' (HAHA WAT EEN GRAP oké )

"Eerder een theelolly," zuchtte Scarlett. IJsthee was nooit bevroren als het gedronken werd en het smaakte ook anders dan thee, een beetje een foute woordkeus dus. ((XDD hahah wijsneus)) Snel dronk ze haar water op, voordat dat ook bevroor in deze temperatuur.

Toushirou keek even naar zijn bevroren thee en hield het toen onder zijn neus. 'Oké, ik ga er maar niet aan likken' zei hij met een pijnzend gezicht. 'Ik haal ooit wel nieuwe' grinnikte hij. Eigenlijk was het vreemd om ineens zo.. 'normaal' naast haar te kunnen zitten, maar hij werd er alleen maar blij van.