De cliff aan het water.

Rond de school zijn verschillende soorten terrein en aan het eind van het bos is een enorm hoge cliff met daaronder een woest stromende rivier.

Regels+personen: Vrij


Ryuk ging op de rand zitten en keek naar beneden, was hij naar deze school gekomen om geaccepteerd te worden? of om de mensen te bestuderen...

Andrew kwam aanlopen, en zag de vreselijk lange jongen waar hij zo van schrok laatst. Hij liep naar hem toe, 'Hey eh gozer.. Sorry van laatst.'

Ryuk keek hem aan en kwam overeind, meteen moest hij naar beneden kijken "O geen probleem...ik ben het gewend.." hij wreef met zijn andere hand over zijn achterhoofd en hapte op datzelfde moment in een appel.

Andrew knikte, en keek omhoog. 'Andrew Jones.'

Ryuk grijnsde "Ryuk Shinigami....." hij ging weer zitten en keek net zo gefacineerd als eerst naar het water, het stroomde hard maar liep toch met enige tederheid rond een steen die in het midden stond heen.
Het was een heel end naar beneden minimaal 100 meter

Andrew keek naar de nogal op een clown lijkende jongen. 'Ik eh.. Hoe vind je het op MHS?'

"Apart...tot nu toe is er nog maar één iemand gaan schreeuwen toen ze me zag en er praat zowaar iemand tegen me.." hij bleef nog altijd naar het water kijken, hij was het wel gewend dat mensen hem meden als de pest....dus dit was redelijk apart.

Andrew slikte, maar bleef naast hem staan. 'Ik eh, moet wel aan je wennen.. Je bent niet de meest random person ofzo.' Hij lachte kort, en gooide een steentje in het water. 'Welke specialiteit heb je?'

Ryuk liet een steentje naar beneden vallen "Lucht en vliegen....jij?" het was voor het eerst in z`n leven dat hij een 'normaal' gesprek had....niet dat hij ooit normaal was geweest.

--New--

Ryuk liep zachtjes naar de rand toe en keek naar de met sterren bezaaide hemel, er waaide een koel briesje en op zijn hand stond een zilvere ster met een veel te lief gezichtje 'ryuk-kun...ik kan je een wens vervullen..' het hoge lieve stemmetje van de ster klonk zachtjes in de wind en verwaaide zo`n drie meter verder.
Ryuk keek gefacineerd naar de ster "En wat zou dat me kosten?" het sterretje keek hem lief aan 'ik wil alleen weer terug naar de hemel daar boven...'

Ryuk Shinigami wrote:"Apart...tot nu toe is er nog maar één iemand gaan schreeuwen toen ze me zag en er praat zowaar iemand tegen me.." hij bleef nog altijd naar het water kijken, hij was het wel gewend dat mensen hem meden als de pest....dus dit was redelijk apart.

(( *fluit* ))

Ryuk knikte "Ok..dan wens ik dat ik eruit zie als mijn menselijke vorm maar nog even sterk ben als deze vorm..."
Het sterretje giegelde even zei had allang gezien hoe hij eruit zag zoals hij echt was 'oke maar dan help jij me wel terug naar boven'
Ryuk knikte opnieuw onderin zijn maag borrelde het verlangen om normaal te zijn en niet meer op een demoon te lijken.
een scherp wit licht vulde de omgeving.

De pijn was even overweldigend maar na wat niet eens op een seconde leek was het alweer voorbij, Ryuk zakten door zijn knieen zijn ogen gesloten door het felle licht.
Zou het gelukt zijn? 'Word je nog wakker Ryuk-kun?'

Ryuk opende zijn ogen en merkte meteen op dat zijn handen normaal waren....en dat zijn kleren zo'n tien maten te groot waren
Het was gelukt hij leek niet meer op zijn demoon vorm eindelijk was hij ervanaf niemand zou hem meer monster noemen!
Hij keek naar de zilveren ster en hield zijn hand naar haar uit "Laten we kijken hoe we je terug de lucht in krijgen" het sterretje giegelde.

Iris kwam aanlopen en zag een jongen, Ik moet zeggen, er zijn wel veel nieuwe leerlingen op MHS.. ze liep zo stil mogelijk naar hem toe. Haar ogen werden groter, wat was hij aan het doen? Ze bleef staan en bleef met een opgetrokken wenkbrauw staan kijken.

Ryuk kwam overeind en bond de uiteinden van zijn shirt rond zijn middel om de nu oversized broek omhoog te houden,hij draaide zich om en zag Iris staan "o...euhm hoi...O wacht ja natuurlijk! euhm ik ben het....Ryuk Shinigami..jij kwam toch een keer langs mijn kamer?" hij dacht dat hij Iris al eerder had gezien maar kon niet meer helemaal herrineren waar.

Iris wist niet wat ze moest doen, wat had iedereen nou met gedaanteverwisselingen, eerst Lune dan Ryuk. 'Neee-' riep ze verontwaardigt, maar ze onderbrak zichzelf. Wat met Lune kon, kon ook met Ryuk. 'Mijn god,' mompelde ze in zichzelf. Ze kon moeilijk vragen WAAROM hij dat deed. 'Oh,' was het enige wat ze er uit kon brengen.

Ryuk keek haar een beetje verbaasd aan "Kijk!" hij hield het zilveren sterretje met het veel te schattige gezichtje op die een beetje angstig naar haar keek "Dankzij dit sterretje ben ik normaal!" de enorme glimlach op zijn gezicht was niet weg te krijgen.

Iris grinnikte, maar het ging over naar lachen, 'Ooh, sorry, hoor,' riep ze lachend. Toen ze bij was gekomen keek je hem grinnikend aan. 'Oh, naja, sorry ook van die ene keer, het is best wel raar om je nu zo te zien en die ene keer toen je er.. Nouja, hoe je er toen zo uit zach,' zei ze terwijl ze rood aan liep.

Ryuk knikte "Yep...ik neem het je ook niet kwalijk hoor!" de enorme glimlach stond nog altijd op z`n gezicht de hele wereld lag nu voor hem open hij kon letterlijk alles gaan doen!

Iris herstelde zich weer, 'Fijn dat je het zo goed opvat,' zei ze. Ze schaamde zich hoe ze hem op het uiterlijk oordeelde, ook al vond ze hem nu best wel knap. Ze grijnsde om die gedachte, zo dacht ze min of meer nooit over een jongen.

Ryuk keek naar de ster op zijn hand "Kan ik je niet gewoon terug gooien?" de ster keek hem even verbaasd en angstig aan 'kan je zo hard gooien dan?' Ryuk knikte zonder enige twijfel "Tuurlijk!"

Iris keek met een frons naar het sterretje, 'Teruggooien?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Naar wat?' vroeg ze verder. Ze begreep hier dus niks van, op dit moment voelde ze zich dus echt blond.

(( Dus ze scheerde zich kaal. ))

Ryuk keek naar Iris "O ja natuurlijk dit is Pi ze komt van daarboven...en ik heb haar beloofd terug te brengen...ik vraag me alleen af hoe ver is het?" Pi keek hem nog altijd even schattig aan 'zo'n 17 lichtjaren' Ryuk's gezich vertrok "O....euhm...juist ander plan.."

Iris moest weer lachen, 'Daarboven?' stelde ze aan zichzelf. 'Gooien red je nooit,' stelde ze vast. 'Hmm, misschien, ehh,' ze zette haar denk-gezicht op. 'Vliegen,' mompelde ze in zichzelf. Waar slaat dit eigenlijk op? Een sterretje uit de hemel? Mijn god..