De late entree

Dit speelt zich af in de hal, alleen wilde ik even nieuwe regels opstellen.
In dit topic kunnen alleen Seth en Taylor posten, en omdat dit maar 2 karakters zijn geldt de wachten tot een ander heeft gepost regel even niet.
Wat taylor van plan is komen jullie nog wel achter, of weet je misschien al als je haar uitgebreide verleden hebt gelezen!

--

Taylor sjorde gehumeurd met haar éen meter zestig aan een enorme bruine juten zak, die over de tegels van de hal hobbelde.
Stomme klotezak. Stomme kloteschool. Waarom hadden ze niet iemand anders gestuurd om dit werk te verrichten? Dan had zij zich ten minste kunnen concentreren op haar toekomst.
Niet dat dat haar ervan ging weerhouden deze taak met succes te volbrengen.
"Hee," klonk plots een stem. Haar hoofd schoot omhoog, zodat het gestalte van een soortement kleerkast zichtbaar werd. Schijnbaar waren er in de verte een paar blonde haren te bespeuren.
"Yoo.. Kan ik helpen?" vroeg de jongen vrolijk, terwijl hij grijnzend de loodzware tas beetpakte en het ding over zijn schouder zwiepte.
Taylor voelde hoe haar binnenste begon te brullen.
Hoe durfde die vent te denken dat ze het niet alleen af kon?! Alsof zij, Taylor, niet genoeg kracht had om een verrekte tas te verslepen.
Haar kleine figuurtje verstrakte, haar ogen schoten een gevaarlijk vuur en ze hief een stel trillende handen op, waar vonken uit begonnen te lekken.
De grijns gleed langzaam van het gezicht van de kleerkast, en hij deinsde doodsbang achteruit.
"Maak dat je weg komt," gromde Taylor met ingehouden woede.
De jongen knikte angstig, gooide haastig de zak op de grond, maakte nog even een soortement buiginkje, en wist daarna niet hoe snel hij zich uit de voeten moest maken.
Ze snoof, greep de zak weer beet, en begon hem weer naar de rand van de hal te slepen.
Pfuh. Wat dacht die kerel wel niet.
Na een lange tijd wist ze de zak tegen de muur van de hal aan te duwen, en na ze even een paar zweetdruppels van haar voorhoofd had geveegd keek ze kritisch om zich heen.
De Heerseres had haar verteld dat ze haar spullen moest uitstallen in het halletje, maar ze had het vage idee dat de leerlingen vandaag wat anders te doen hadden.
Het was uitgestorven.

Haar bruine oogjes gleden naar de juten zak, die hoger en veel breder was dan zij. Totaal niet gedemotiveerd door dit onbelangrijke feitje trok ze aan de opening.
Helaas pindakaas zorgde dit ervoor dat de zak met een luide klap omviel, en de opening openflapte.
Zilveren pannen, houten pollepels, lepels, messen, spatels, fonkelende schotels.. Alles denderde met een luid getinkel en gerinkel over de steentjes van de hal.
"Verdomme," vloekte ze luid, terwijl ze haastig naar de grond dook en de dingen bij elkaar begon te grissen.
Toen ze de laatste pan op had gestapeld keek ze even om zich heen, maar er was nog steeds niemand.
Humeurig trok ze de zak weer open, en begon ze aan een houten tafel te sjorren, die er met een luid geschraap uit kwam en tegen de grond van de hal klapte.

Het duurde ontiegelijk lang, maar uiteindelijk had ze de eerste opdracht natuurlijk met succes volbracht.
Ze keek even triomfantelijk naar het kraampje dat er welzeker fantastisch uitzag.

Seth stommelde met zijn hoofd in andere sferen de hal binnen. Zijn handen waren diep in zijn zakken gestoken, en een lichte frons sierde zijn voorhoofd.
Oh god. Hij moest naar Japan.
Hij moest naar Yuu's familie.
Een rilling kroop over zijn rug, en hij voelde hoe zijn ogen hun natuurlijke angstige uitdrukking kregen.
Het kon hem geen ruk schelen dat de hele familie blijkbaar andere bezigheden had, dat veranderde helemaal niets aan het feit dat hij hen allemaal voor aap had gezet in de Vuurkapel.
Gefrustreerd trapte hij tegen iets aan.
"AAWUAWUAWUWU!" Jammerend en wild naar zijn pijnlijke voet grijpend hinkte hij een paar passen achteruit.
Verwoed keek hij om zich heen, en het duurde niet lang voor hij opmerkte waar hij tegenaan had getrapt.
Een houten kraampje dat plots uit het niets leek te zijn opgerezen.
Angstig keek hij naar het ding, dat ook nog eens allemaal rinkelende geluiden maakte door de schok van zijn trap.
Zijn blik gleed langzaam naar opzij, waar een nogal kleine medeleerling met bruin haar en twee onschuldige oogjes stond.
"W-w..oops," kraamde hij nogal beschaamd uit, terwijl hij rood kleurde en gauw zijn pijnlijke voet op de grond zette.
Hij wreef even over zijn arm en stootte toen nogal een zenuwachtig lachje uit. "Ha-ha, eh, dus.. ik vraag me af wat de Heerseres nu weer van plan is!"
Hij nam de tijd niet om het kraampje nog eens beter te bekijken, en staarde met twee zelfvervloekende ogen naar de tegels onder hem.

Taylor keek de ongelofelijke klungel schamper aan en vouwde haar armen over elkaar. Alhoewel ze geen zin had dat de jongen haar op dezelfde manier zou gaan behandelen als haar klasgenoten hadden gedaan, vond ze het toch belachelijk om om de feiten heen te gaan lullen.
"Ik weet precies wat de Heerseres van plan is," begon ze luchtig, "aangezien ik het plan ben."

Seth's uitdrukking gleed langzaam van zijn gezicht, en al snel kroop er een fronsje op zijn voorhoofd. Verward keek hij van de kleine bruinharige, naar het kraampje, en vervolgens weer naar het meisje.
"Ik, begrijp niet.." Hij wreef verstrooid over zijn achterhoofd.

Taylor rolde haar ogen, een klein grijnsje verscheen op haar gezicht. "Ik moet leerlingen van Magic Highschool motiveren," begon ze met een kort knikje naar de lading foldertjes die over het kraampje lagen verspreid. Haar blik gleed even door de lege hal, en ze vouwde geërgerd haar armen over haar borst. Zo te zien ging haar opdracht niet snel slagen.
Ze zuchtte en keek weer naar de klungel voor haar neus. Als er alleen maar idioten op haar kraampje afkwamen was een geslaagde opdracht al helemáal een onrealistische droom.

Seth keek haar vragend aan, en pakte een foldertje van het kraampje.
"Magische School der Kookkunsten," las hij hardop voor. Met een frons in zijn voorhoofd keek hij haar aan.
"Kook jij?" vroeg hij, en meteen beet hij op zijn wang. Hij had wel heel denigrerend geklonken. Zijn blik gleed naar het kleine meisje met de schattige bruine haartjes, die hij onmogelijk boven het fornuis zag uitkomen.
Nouja, erg moeilijk was het ook niet om denigrerend te klinken.

Haar ogen begonnen gevaarlijk te fonkelen en ze tuitte woedend haar lippen.
"Heb je daar iets op tegen?" Haar stem bevatte een zeer geconcentreerde variatie van pure razernij.
Ze wilde dan niet gillend achterna gezeten worden.. ze kon het niet úitstaan als iemand haar onder haar waarde schatte.
Ze legde twee gevaarlijke handen op het kraampje, en leunde gemeen grijnzend naar voren.
Dus deze klungel dacht het beter te kunnen? Een schamper lachje speelde om haar lippen.
"Oh ik snap dat je denkt het beter te kunnen."

"N-nee dat zei ik niet! Ik kan helemaal niet koken!" stootte Seth hopeloos uit, die haastig achteruit deinsde en haar nu doodsbang aanstaarde. Niet alleen waren haar ogen doodeng.. hij faalde waarschijnlijk ontzettend met koken.
Er was nog nooit iets geweest waar hij goed in was. En koken was daar echt geen uitzondering op.
Hij huiverde bij het idee alleen al en gooide haastig het foldertje terug op de tafel.

Taylor zuchtte geïrriteerd en leunde weer terug. Haar oogjes priemden door de zaal, maar die was nog steeds uitgestorven.
Haar blik gleed weer naar de blozende idioot voor haar neus, en ze haalde afkeurend haar neus op toen ze bedacht dat het idee dat eerder zo lachwekkend had geleken nu werkelijkheid zou worden.
"Natuurlijk kan je niet koken," meldde ze prompt. Ze draaide zich zonder de kluns nog een blik waardig te gunnen om, en zette koers richting de deur van de hal.
"Ik zie je na de vakantie, zelfde tijd, zelfde plaats." Ze legde een hand op de deurknop, en wierp uiteindelijk een laatste blik op de onhandige jongen bij het kraampje. "En ik verwacht dat je een schort meeneemt."
Ook al was de hij het absolute tegenovergestelde van waar ze naar op zoek was, ze was vastbesloten om haar opdracht niet te laten falen.
Met die ietwat geruststellende gedachte liep ze het halletje uit, van plan de mogelijkheden van de kantine te bekijken. De kantine was immers het klapstuk, dat de troon van haar plan op Magic Highschool vormde.

Seth keek haar met grote ogen na.
Oh god.
Hij beet op zijn lip en draaide zich totaal gedesoriënteerd om. Hij moest nog pakken voor de vakantie, maar zijn hoofd stond er niet erg naar.
Hij was doodsbang voor de ontploffingen die over twee weken plaats gingen vinden.