De zolder.

De zwarte schim kwam langzaam overeind. Hij klopte wat stof van zijn gedaante en haalde zijn schouders op.
'Jezus, jullie zijn ook geen zak aan. Veel plezier nog, ik ben al weg,' zei de schim nors. Hij liep naar de deur van de zolder en trok hem open. Zodra hij over de drempel stapte verdween hij weer. Yuu zuchtte opgelucht. Blijkbaar was het een niet al te duistere geest.
Hij richtte zich weer op Seth. Met een brede grijns keek hij hem aan, terwijl hij wat haren uit zijn gezicht streek en met zijn duim over zijn lippen gleed.
'Tijd om me maar weer op te warmen dan,' merkte hij speels op, terwijl hij zijn hoofd boog en hem een kus gaf.
'Je bent echt om op te vreten,' bekende hij al fluisterend in Seth's oor, terwijl zijn hoofd zich vulde met pervy gedachtes. Hij gleed met zijn handen naar het overhemd dat nog losjes om Seth's schouders hing en trok het langzaam van zijn schouders af.

Seth bloosde toen hij Yuu's niet bepaald ongewenste opmerking in zijn hoofd hoorde nagalmen. Hij wierp haastig zijn blik op de bank, en liet zijn vingers even over Yuu's bovenarm glijden.
"Doet het pijn?" zei hij plots, terwijl hij onzeker omhoog keek naar Yuu en er een bezorgde uitdrukking over zijn gezicht gleed.

Seth's vingers voelden gloeiend heet op zijn koude huid. Een vlaag van tintelingen schoot door zijn hele lichaam.
'N-nee, in tegendeel...' haperde hij, terwijl hij zijn hand langs de zijkant van Seth's lichaam liet glijden en uiteindelijk liet rusten op zijn heup. Hij slaakte een kleine zucht van verrukking en grijnsde even naar Seth.
'Ga vooral zo door.'

Seth's gezicht werd meteen nog een tintje roder.
"W-waarmee?" vroeg hij, terwijl hij Yuu met grote ogen bleef aanstaren. Maar uiteindelijk liet hij beteuterd zijn blik op zijn opgetrokken benen vallen en peuterde hij even ontwijkend aan zijn broek.
Hij opende beschaamd zijn mond en wipte even heen en weer. "Maar," begon hij met een klein stetmmetje, "nu kan ik het niet meer." Met een stel beteuterde ogen keek hij weer naar Yuu's gezicht en voelde hij zijn hoofd nog veel roder worden.

'Ohnee?' vroeg Yuu, die zich weer naast Seth op de bank liet zakken en hem met een doordringende blik aankeek.
'En denk je dat je het wel kan als ik m'n doktersjas ga halen?' vroeg hij met een speelse grijns, terwijl zijn handen ondertussen alweer afdwaalden naar Seth's rug en hij langzaam over hem heen kroop. Seth's rug voelde aan zijn ene hand een stuk heter aan dan aan zijn andere en een nieuwe stroom van gelukzaligheid schoot door zijn lichaam.
Wat hield hij toch van hitte.

Seth keek Yuu met grote ogen aan en merkte hoe zijn ogen onophoudelijk begonnen te fonkelen. Zijn borstkast ging hevig op en neer en zijn mond zakte open.
"Ik heb helemaal niets met die doktersjas," piepte hij uiteindelijk nogal verstrooid.

'Nee, natuurlijk niet,' zei Yuu, die even afgeleid door Seth's onweerstaanbare hazelnootbruine oogjes werd afgeleid en zijn lippen even naar die van Seth liet afdwalen. Na een paar seconden trok hij zich met tegenzin weer terug.
'Zal ik hem maar even gaan halen dan?' stelde hij voor, terwijl hij met zijn vingers langs Seth's onderrug streek en zo een weg baande naar zijn buik, om daar even speels met zijn vingertoppen over Seth's huid te kriebelen.

Seth opende verwilderd zijn mond. "N-nee dat hoeft niet het is goed zo laat die stomme jas nou ik heb niets met een doktersjas echt niet dat hoeft niet echt niet ik wil niet die jas!"
Zijn ogen spraken hem compleet tegen, en ook zijn enthausiast opverende binnenste leek het niet met zijn geblaat eens te zijn.

'Oké dan. Ik ben zo terug. Blijf vooral hier en pas op voor duivelse geesten,' zei Yuu. Hij gaf Seth een kus op zijn borst en woelde even met zijn hand door zijn haar.
'Denk aan me terwijl ik weg ben,' commandeerde hij met een zachte stem. Hij liep naar de deur van de zolder en trok hem open.
Wat was Seth toch een poepie.

Seth opende verwilderd zijn mond toen Yuu uit zicht verdween, en wilde écht tegenstribbelen, heus, maar het idee van Yuu de dokter was verdomme ook veel te fantastisch.
Hij beet op zijn lip en zakte mokkend achterover op de bank.
Als Yuu terugkwam zou hij mooi eens even laten zien hoe resistent hij tegen die verrekte jas was!

Zo snel als hij kon racete Yuu alle trappen af naar zijn kamer. Gehaast trok hij de deur open en stormde hij naar binnen, om zich vervolgens op zijn kledingkast te storten en de doktersjas eruit te trekken. Hij hees zichzelf in het ding en was binnen no-time weer op weg naar de zolder. Hij moest Seth zo kort mogelijk alleen laten. Wie weet kwam die verrekte geest wel weer terug en zou hij zijn kleine Seth iets aan doen.
Met die gedachte in zijn hoofd stormde hij nog sneller de trappen op, terwijl de doktersjas wild achter hem aan wapperde.

Na een tijdje koppig voor zich te hebben uitgestaard begon hij het toch wel een beetje eng te vinden. De zolder was helemaal donker, en misschien kwam die enge schim wel terug..
Huiverend dook hij dieper in de bank terwijl hij bang zijn benen optrok en zijn angst kwadratisch toenam.
Als Yuu niet snel kwam ging hij gillen.

Met een klap gooide Yuu de deur van de zolder weer open. Hij was compleet buiten adem en terwijl hij zwaar hijgde keek hij met een verwilderde blik naar Seth op de bank, die tot zijn grote opluchting nog steeds heel was.
Zijn haren zaten wild door de war van de wind die erdoorheen gevlogen was tijdens zijn stormtocht naar boven, en zijn wangen gloeiden hevig van de energie die hij verbrand had. Terwijl hij langzaam op adem kwam streek hij even met zijn hand door zijn haar, wat zijn kapsel niet veel goed deed, aangezien het nu alleen nog maar meer door de war ging.
'Ben ik weer,' wist hij uiteindelijk uit te brengen. Hij gooide de deur achter zich dicht en liep op Seth af, terwijl zijn witte jas als een soort cape lichtjes opwaaide van de tegenwerkende krachten van de lucht.

Er gebeurden een paar dingen op hetzelfde moment.
Toen hij zijn angstige blik op de deur wierp, dacht hij eerst dat er een soort harig monster uit zou komen zetten, maar toen hij ook maar de eerste glimpjes zag van wat hij dacht dat het zou zijn..
Zijn ogen schoten open, zijn adem werd weergaloos uit zijn lichaam gerukt, en een nogal ordinaire versie van de verlangens die hij normaalgesproken ook voelde stroomde door hem heen.
"Y-..uu," stootte hij stommig uit, terwijl hij overeind kwam en zijn grote ogen van Yuu's voeten, langzaam via de jas naar zijn rode wangetjes liet glijden.
Zijn blik gleed weer naar Yuu's jas.
Oh god.
Hij wilde hem nu hebben.
"Kom hier," beval hij hees, terwijl hij het geduld niet had en binnen een paar miliseconden al op Yuu sprong. Zijn handen gleden oncontroleerbaar over zijn rug, zijn benen wikkelden zich stevig om die van Yuu, en Yuu's lippen hadden niet veel tijd om zich voor te bereiden op zijn onmeetbare enthausiastme.
Als een soort wild maaiend magneetje hing hij aan Yuu, terwijl hij het beeld van de verstrooide dokter aan de tempel der Yuuheden in zijn hoofd toevoegde.

Yuu raakte uit balans toen Seth plotseling op hem sprong en terwijl hij zijn armen gretig om Seth heen sloeg en zijn zoen maar al te enthousiast beantwoordde, ondanks het feit dat hij eigenlijk nog steeds tijd moest nemen om op adem te komen, liet hij zich met een klap op de dozen achter hem vallen. Wolken stof laaiden op. Yuu negeerde de dreun die door zijn lichaam schoot van de klap en gaf zich vooral over aan de enorme opwinding die door zijn lichaam schoot van Seth's plotselinge aanval. Hij greep zich vast aan Seth's ontblootte bovenlichaam en liet een triomfantelijke grijns tevoorschijn komen voor zover dat op het moment mogelijk was.

Blijkbaar vielen ze, ofzo, maar niet dat Seth dat doorhad. Die was veel te verwilderd aan het proberen zich nog dichter tegen Yuu aan te klampen.
Met een soort intense hunkering liet hij zijn handen naar Yuu's haardos glijden en greep hij zich daar stevig vast. Het feit dat Yuu nog veel te veel kleding aanhad irriteerde hem echter, dus gleed hij met zijn vinger via Yuu's wang en hals naar zijn overhemd, waar hij gehaast aan de kledingstukken begon te trekken.
Hij was echter nooit erg goed geweest in dit onderdeel.
Met een totaal verstrooid gezicht kwam hij uiteindelijk met een soort zuignap geluid overeind en keek hij hijgend naar de dokter onder hem. De stoten intens verlangen die door hem heenschoten maakten zijn stem veel vastberadener dan hij ooit had geklonken.
"Doe uit," beval hij gehaast, terwijl hij nogmaals ongeduldig aan Yuu's overhemd trok en nog altijd zwaar hijgde. Hij had echter geen geduld en was binnen de kortste keren alweer voorover gebogen om zijn lippen nogmaals op die van Yuu te drukken.

((Let the game begin ))

Terwijl Yuu zijn tong gretig in Seth's mond duwde ((take that, bitch)), greep hij hem vast om zijn middel, om met zijn andere hand de knoopjes van zijn eigen overhemd los te kunnen maken. Hij vond het nog altijd heel erg adorable dat Seth een kneus was als het ging om het uittrekken van kleding, al helemaal omdat hij het altijd op zo'n vreselijk onweerstaanbare manier oploste.

Seth voelde de verlangens vertienvoudigen naarmate hij verder met zijn vingers over Yuu's borst kon glijden. Totaal gefrustreerd door het feit dat hij zich niet nóg dichter tegen Yuu kon aandrukken duwde hij met zijn hand Yuu's schouder tegen de grond, terwijl hij zijn andere zonder enige twijfel om Yuu's rug heen liet glijden om vervolgens houvast te vinden bij Yuu's achterwerk. ((mwhahahahahaaaa!))
Onhandig probeerde hij op deze manier Yuu van zijn broek te ontdoen, maar faalde hopeloos en kwam dus nogal gefrustreerd overeind.
Hijgend en verwilderd staarde hij naar Yuu's rits.
"Doe dat verdomde kloteding uit," vloekte hij met een rood hoofd. Hijgend gleed zijn blik weer naar Yuu, en voegde er snel nog een "verdomme" aan toe.

Yuu grijnsde om Seth's driftige maar fantastische gedrag. Hij duwde Seth van zich af en krabbelde overeind. Heel even strekte hij zijn rug die een beetje stijf was van de harde grond, maar hij besloot niet al teveel tijd te verspillen en gespte zijn broek los, om hem vervolgens achteloos uit te schoppen en ergens tussen de dozen in zien te verdwijnen. Nu alleen nog in boxer en doktersjas daalde hij weer naar de grond. Hij kroop over Seth heen en nam hem weer gevangen in een stevige greep, terwijl hij ondertussen het lekkere gevoel ((MUWHA)) door zijn lichaam liet schieten dat hem langzaam maar zeker compleet begon te overheersen.

((oke verdomme ik geef me gewonnen idioot. *steekt tong uit*)) ((MUAAAHAHHA did you notice my very splendid pun up there.))

Zijn blik gleed naar de witte jas en hij voelde zijn hoofd licht worden. Vervolgens dook hij op het goddelijke landshap onder zijn neus af, en drukte hij er met een soort ultieme extase zijn lippen op.
Maar voor hij het kon helpen begonnen de niet al te onschuldige fantasietjes weer in zijn hoofd op te komen. Totaal de controle over zijn spraak verloren, opende hij bedwelmd zijn mond.
"Oh dokter ik heb zoveel pijn," klaagde hij tegen Yuu's borst terwijl hij met zijn vingers de witte jas vastgreep en van plan was Yuu nooit meer los te laten.

Yuu keek even met een duivelse grijns naar Seth en liet ondertussen zijn hand naar de rand van Seth's broek afdwalen om daar subtiel de gesp los te maken en de rits te openen.
'Waar heeft u dan pijn, meneer Connor?' vroeg hij met zijn donderde duistere stem terwijl hij met zijn lippen een weg naar beneden begon te werken en er gretig mee over Seth's warme bovenlichaam streek, terwijl hij ondertussen Seth's broek van zijn heupen trok.

Seth onderdrukte een immens koor aan enthausiast gejuich dat in hem opwelde, en keek met een totale slechte acteerprestatie zogenaamd gepijnigd omlaag naar Yuu's gezicht.
"Ik vind het een beetje beschamend om te zeggen, meneer de dokter!" zei Seth, die het nu toch eigenlijk inderdaad wel een beetje beschamend begon te vinden allemaal.
Met een lichte blos op zijn wangen kroop er een onzeker grijnsje over zijn gezicht.

'Je zal het toch echt moet zeggen, anders kan ik je ook niet genezen,' merkte Yuu half murmelend op, aangezien hij als een magneet tegen Seth's buik aan zat geplakt met zijn lippen. Zijn vingers krulden zich om de rand van Seth's boxer en keken even uitdagend omhoog.
'Of moet ik een Total Body Scan uitvoeren?' vroeg hij met een vurige twinkeling in zijn ogen.

Seth, die meteen verdronk in Yuu's twinkelende ogen, knikte hevig terwijl er een nieuwe blos over zijn wangen kroop. "Misschien is dat het beste idee," piepte Seth met een klein stemmetje, terwijl hij weer over Yuu's jas gleed met zijn trillende vingers. "Dokter," voegde hij er toen nogal hunkerend aan toe.

Een speels glimlachje en duizend twinkelingen in zijn ogen later lag Seth's boxer naast de bank. Yuu drukte een kus op zijn onderbuik en keek weer even omhoog.
'Doet het hier pijn?' vroeg hij, terwijl hij ondertussen met zijn hand over Seth's been streek.