De legende van de bibliotheek

Yumiko keek bestuderend naar de houten deur, en daarna naar het hangslot. 'Damn it.' zei ze, al nadenkend over een oplossing. 'Kan jij het niet smelten?'

'Dunno, nog nooit geprobeerd,' zei Yuu. Hij liet zijn hand vlammen en pakte het slot vast. 'pompompom,' humde hij terwijl hij zag dat het slot begon te gloeien. Hij gaf er een ruk aan en ja hoor, het slot boog gemakkelijk om. 'Voila,' zei hij, en hij duwde de deur voorzichtig open.

'Met dit soort dingen heb ik dus echt niks aan mijn telekinese.' bromde ze. Ze volgde Yuu naar binnen en keek rond. Ze zag, tot nu toe niet veel bijzonders.

Yuu liep door de kamer. Hij zag geen hand voor ogen en was op zoek naar de lichtknop. 'Ach, elke kracht heeft zijn eigen handigheidjes,' merkte Yuu op. Hij had het lichtknopje gevonden en knipte het aan.

Yumiko zag een enorme deur aan de andere kant van de kamer waar ze zich op het moment bevonden. Er zat geen slot op en was ook niet verder beveiligd. 'Yuu, kan jij door de lichaamswarmte voelen of er iemand aanwezig is in die kamer?'

Yuu was eerst even ontstelt door de HUGE ruimte waar ze in stonden. De ruimte was compleet bedekt met een dikke laag matrassen, waardoor het een beetje lastig was om naar de overkant te lopen. Er was een enorme kast met drankjes aan zijn linkerzijde maar iets in zijn hoofd vertelde dat hij er maar beter vanaf kon blijven. Hij liep naar de deur (met moeite) aan de overkant en concentreerde zich op de ruimte aan de andere kant. 'Oké dit is vreemd, ik voel een soort kracht, maar toch ook weer niet...' mompelde hij. 'Maar geen mensen in iedergeval,' zei hij erachteraan en hij deed de deur open.

Yumiko voelde het ook, een raar gevoel. Maar ze negeerde het en opende daarna de deur. 'I-i-i-s dit het hoofdkwartier van de MSA?' vroeg ze. Ze zag de levenscomputer van de Heerseres, waar ze al zo veel verhalen over had gehoord. Er waren nog meerdere deuren vanuit het hoofdkwartier, en de levenscomputer trok haar aandacht. 'Wat zou er gepland zijn voor de komende tijd?' vroeg ze zich hardop af.

Yuu werd enorm aangetrokken door de kracht die hij voelde. Hij staarde naar de drie glazen stulpen in het midden van de kamer. Ze waren leeg. 'Oh...' mompelde hij zodra hij het door kreeg. Hij liep op de stulpen af en legde zijn hand op de middelste. 'Hier zat de tweede macht in,' merkte hij op. De stulp voelde zelfs voor zijn handen heet aan. Hij draaide zich om naar Yumi. 'Denk je dat ze het leven plannen met die computer? Voor zover ik weet kan er niemand de toekomstvoorspellen. Volgens mij is het gewoon 1 grote big brother computer ofzo,' zei Yuu.

'Ik weet niet, ik heb er veel over gehoord en gelezen.' ze keek er naar en bedacht zich toen iets. 'O nee! Dat is de zogenaamde liefdesgenerator. Die kan situaties creëren.' zei ze, terwijl ze naar de stulpen keek. 'Hierin heeft de derde macht ooit gezeten. Die vernietigd zou zijn. Al zou ik zeggen dat het een leugen is en de derde macht gewoon nog steeds ergens is, goed beveiligd.'

'Dat zou pas een ontknoping zijn,' merkte Yuu op. Bij het horen van liefdesgenerator schoot hij naar de computer toe. 'Oeh, zou dat ook werken bij mij en Tou-chan?' merkte hij op en hij drukte op wat knoppen, om te kijken of de computer misschien aanfloepte. Er gebeurde niks.

'Misschien reageert hij alleen op Cupido of de Heerseres.' zei ze. In de liefdesgenerator was ze niet bepaald geïnteresseerd, behalve Nick vond ze eigenlijk niemand een beetje de moeite waard.

'Pfff, nou dan moet ik Cupido maar een keer zo ver krijgen om me hierheen te brengen,' zei Yuu. Hij sloeg op een grote rode knop op het paneel en keek of er iets gebeurde. Weer niks. 'Oké, waar gaan we heen? Hier is het saai,' merkte Yuu op. Het drong niet echt tot hem door dat ze up een superbeveiligde geheime basis waren beland.

'Ik zie daar nog een deur, misschien is dat interessant?' zei ze terwijl ze erheen liep. Deze deur was een stuk groter dan de anderen, en zag er zwaar uit. Yumiko opende hem met moeite en kwam terecht in een enorme kamer met gadgets voor de MSA. 'Yuu, dit vind jij heel interessant.'

Yuu sprong overeind en rende zo'n beetje de ruimte in. Er waren duizenden rekken met misschien wel 50 verschillende soorten gadgets. Van elk gadget waren er minstens honderd. 'Woooooo, Jackpot!' riep hij en hij dwarrelde door de kamer heen, terwijl hij met grote ogen naar de gadgets keek. 'Zou er iets gebeuren als ik er 1 pak?' vroeg hij zich nieuwsgierig af.

'Hmm, vast niet.' Yumiko's ogen vielen op de Kijk-door-de-muur lenzen en de holo schelpen. 'Die MOET ik hebben!' zei ze beslist.

Yuu liep een beetje door en bestudeerde een bruinig pak wat aan een rek hing. Boven het rek hing een bordje met catsuit. 'Whatthefuck is een catsuit?' vroeg hij zich hardop af.

'Een pak wat je immens lenig maakt. Als je het aan hebt en er een gat in maakt ter hoogte van je jongeheer kan je jezelf met de mond een pleziertje doen.' zei ze grijnzend.

'Ranzig kind,' zei Yuu. Hij huiverde. Hoe kon ze nou zo'n sicke opmerking maken? Snel liep hij door. 'Hoe weet jij eigenlijk wat dit allemaal zijn?' vroeg hij nieuwsgierig. Had ze soms familie bij de MSA?

'Mijn vader is luitenant bij het Leger des Duister, die hebben ook allemaal van die gadgets. Hij heeft beloofd er ooit wat voor me mee te nemen, maar ik zag hem maar zelden doordat hij zoveel moest trainen en alles.' ze bekeek nog steeds de lenzen en de schelp.

'Gaaf,' zei Yuu. Hij bekeek een rek vol samurai-zwaarden en trok er 1 uit. 'Scherp dingetje,' zei hij terwijl hij voorzichtig met zijn vinger langs het mes ging.

'Ik prefereer mijn eigen zwaard.' Het stond op haar kamer, al vond ze dat geen geweldig gevoel. Ze vertrouwde haar roommate niet, straks probeerde ze het te stelen. Al zou ze zichzelf er alleen maar mee kunnen verwonden, maar toch was het een angstaanjagend idee.

Yuu zwaaide wat gevaarlijk heen en weer met het zwaard en stootte daarbij perongeluk een hele plank met laserpistolen van de muur. Alle dingen vielen met gekletter op de grond. Het gekletter moest sowieso ergens anders in het gebouw ook gehoord werden. 'Ooh fuck,' zei Yuu en hij stak het samuraizwaard haastig terug in het rek. 'Ik denk dt we maar beter kunnen maken dat we wegkomen,' fluisterde hij licht paniekerig. Op dat moment vloog de deur van de gadgetruimte weer open en keken ze recht in de ogen van Mae Sagara en Gaya Halinor.

Yumiko had de lenzen allang in haar zak gestopt en keek daarna naar Gaya en Mae. 'Mae Sagara, generaal van de MSA. My dad likes you a lot.' zei ze grijnzend. Ze had geen schijntje respect voor Mae, erger nog.. ze had een gruwelijke hekel aan Mae. Gaya, tja.. wat moest je daarvan denken.

'Wie zijn jullie?' vroeg Gaya achterdochtig. Yuu voelde meteen hoe het plotseling stervenskoud werd in de ruimte. 'W-w-we zijn l-l-leerlingen van Mhhhs!' zei hij met een bibberende stem. Zijn adem bevroor in de lucht toen hij die uitblies. Hij snapte meteen waarom criminelen altijd zo snel verslagen waren in een duel met Gaya Halinor. Ze hadden het gewoon te koud om te bewegen.

Yumiko kreeg het even enorm koud. 'Yumiko Sayaka.' verkondigde ze. 'En deze bibberkont is Yuu.' zei ze terwijl ze moeite moest doen niet te bibberen van de kou.