de theater zaal

in de school is een groot theater waar toneelstukken worden gespeelt als dat er niet wordt gedaan word de zaal alsnog gebruikt door mensen die willen oefenen,of gewoon even op het podium willen staan. het is er nooit echt heel druk.

Regels:vrij
personen: vrij.

Taiga had een cd’tje in haar hand en liep richting het poduim langzaam liep ze backstage en stopte de cd in een cd speler ze sloot een microfoon aan en liep het poduim op. de muziek starten en ze begon te zingen, mensen die in de zaal zaten keken haar aan en luiserde.

Alecia zat samen met een paar andere in de zaal. Met zoals gewoonlijk een boek in haar hand.

Toen het nummer klaar was kreeg ze van een paar mensen applaus. langzaam liep ze terug en pakte haar cd en liep de zaal in en ging in een stoel zitten.

Iris liep de zaal in, opgelucht zag ze maar een paar mensen zitten. Ze raapte al haar moed bij elkaar en liep het podium op, ze vond dat ze was meer zelfvertrouwen moest hebben, dus ze dacht.. Waarom niet zingen? ze voelde dat haar benen tegen elkaar klapte en dat haar handen trilde. Ze pakte de microfoon en opende haar mond om te zingen, maar ze sloot hem even vlug weer. Even later, met veel twijfels, begon ze te zingen.



Even daarna, midden in het liedje, begon ze zelfs de glimlachen.

Alecia luisterde naar het gezang tijdens dat ze het boek aan het lezen was. Soms verzette zich omdat ze ongemakkelijk zat met haar gebroken arm.

-newnewnew-


Alecia liep de zaal in. Zo ver ze kon kijken zag ze niemand. Voorzichtig klom ze het podium op en ging zitten. Ze staarde vaag voor zich uit en zong zachtjes een lied voor een lege zaal.

Ben hoorde gezang uit een kamer komen. Hij vond het wel interessant klinken en was nieuwsgierig naar wat er gaande was. Dus liep hij de theaterzaal in. Daar stond een meisje op het podium te zingen. Ben bleef achteraan tegen de muur leunend naar haar luisteren.

Alecia zat neer in het midden van het podium en staarde met een vage blik naar een paar meter voor zich. Ze merkte niet dat er iemand aan het mee luisteren was dus bleef ze doorzingen tot het einde van haar liedje.

Ben bleef een tijdje staan luisteren. Hij vond het grappig zoals het meisje bleef zingen, waarschijnlijk had ze niet eens door dat hij er was.

Alecia kreeg oppeens een naar gevoel, alsof ze niet meer alleen was. Ze keek op en zag bijna onmiddelijk een gestalte in de schaduw staan achteraan in de zaal.

Ben kreeg een grijns op zijn gezicht. Hij was ontdekt. Hij besloot dat hij maar het beste kon gaan klappen. Dat deed hij dus, en hij floot er nog bij ook.

Alecia werd knalrood en liep zo snel als ze kon het podium af met aanstalent om direckt ook de zaal zelf te verlaten.

'Hey! Wacht nou even!' riep Ben het meisje achterna. Vervolgens zette hij de achtervolging in.

Alecia sloeg de deur knal voor zijn neus dicht. Ze bleef tegen de deur staan en hield hem dicht. Haar hele gezicht was rood van schaamte. komt er dan ook van om zomaar in een openbare ruimte te gaan zingen, bakka! Ze leit beschaamt haar haar voor haar gezicht vallen en keek naar haar voeten.

Ben trok de deur weer gewoon open. Hij zag het meisje voor de deur zitten en hield zijn hoofd schuin. 'Weet je, als je wilt vluchten is het niet slim om voor de deur te gaan zitten.'

Alecia stelde zich recht. 'sorry, ik stel me aan.' Ze draaide zich naar hem om. Ze was niet meer zo rood als daarnet. 'ik had alleen niet verwacht dat er iemand in de zaal ging staan zo plotseling...'

'Misschien moet ik dan wel sorry zeggen,' zei Ben met een glimlach. 'Sorry dat ik ineens binnen kwam staan. Ik was alleen nieuwsgierig. Je klonk niet slecht.'

Alecia begon weer lichtjes te blozen dus keek ze snel naar haar voeten. 'thxs...'

'Dus. Waarom ben je zo bang voor publiek?' vroeg Ben.

'thuis ben ik niet toegstaan om te zingen... ' Ze keek afwezig opzij.

Ben fronste zijn wenkbrauwen. 'Waarom niet?' vroeg hij verbaasd.

Alecia keek nogal ongemakkelijk. 'vind je het erg als ik je dit niet vertel?' zachtjes beet ze op haar lip.

Ben schudde zijn hoofd. 'Waarom zou ik het erg vinden? Het lijkt me eerder dat jij het erg zou moeten vinden. Jij bent degene die het verteld.' Hij glimlachte er vriendelijk bij.

Alecia glimlachde zwakjes. Ze was dankbaar dat hij zo vriendelijk tegen haar was. Er waren niet veel mensen die waren zoals hem. Nouja, zij kende er gewoon niet veel.

Ben wilde iets vragen maar wist niet of dat pijnlijk was voor het meisje. Misschien wilde ze het wel niet vertellen. Toch was hij er nieuwsgierig naar. 'Waarom mag je dan niet zingen?' vroeg hij.