Het Haardvuur.

Met een klap van ongeloof keek kyosu mimiko aan. 'Wat de..' begon hij. Het eerste wat in hem op kwam was om te gaan janken, maar dat deed hij niet. Hij ging lune zoeken, en wel nu. Hij keek mimiko nog even teleurgesteld aan. 'Dat valt me heel erg van je tegen.' zei hij nog voordat hij weg liep.

((Sjajalalala, don't mind Shayla, maar I am bored, dus ik moet wat doen =,=))

Shayla liep richting het haardvuur, opzoek naar wat warmte. Ze was nu vaker alleen, omdat ze geen kamer genoot had en op haar kamer was het best koud, dus zocht ze de warmte maar hier op. Ze liep langzaam en voorzichtig naar de haard en ging ervoor op de grond zitten. Niet zo dicht erbij dat ze zich zou verbranden, maar ook weer niet zo ver er vandaan dat ze de warmte bijna niet kon voelen. De warmte van het vuur voelde heerlijk op haar huid en het geknetter van het vuur gaf een rustgevend effect.

Mimiko slikte en pakte Kyosu's arm. 'Het spijt me, echt waar ik was dronken en h..het..', ze keek naar de grond. 'Het betekende niets', perste ze uit haar keel.

Kyosu keek Mimiko met een droeve blik aan. 'Ik dacht dat ik jou wel kon vertrouwen..' zei hij met een zucht. Aan de ene kant had hij eigenlijk helemaal geen zin aan alle drama. Hij dacht terug aan het gedoe met Mauw, toen hij Lune geslagen had. Hij kreeg alleen al kippevel als hij eraan terug dacht. 'Hoe heeft het in godsnaam kunnen gebeuren?' vroeg hij aan mimiko.

Mimiko liet hem voorzichtig los. Bang dat hij weg zou lopen. Ze keek naar de grond. 'We waren dronken', zei Mimiko fluisterend. Ze wist dat het een achterlijke reden was maar het was de enige die ze kon bedenken. 'Het stelde niet voor', zei ze er snel achter na en ze keek hem wanhopig aan. Ze wilde Kyosu niet kwijt, niet om zo iets.

'Ik begrijp het.. maar ik ben best teleurgesteld. Ik had dat nooit achter jou gezocht weet je..' zei kyosu en keek mimiko met een teleurgestelde blik aan. Hij kon absoluut niet tegen de verdrietige uitdrukking in mimiko's ogen. Hij zuchtte. 'Ik vergeef het je, want ik vergeef het lune vast en zeker ook. Beloof me alleen de volgende keer niet te diep in het glaasje te kijken.' zei hij met iets wat op een glimlachje leek.

Eigenlijk wilde Mimiko toegeven dat ze Lune leuk vond maar hij praatte er al over heen, waar Mimiko erg blij mee was. Ze liep naa hem toe en sloeg haar armen om ze middel. 'Het spijt me echt waar', zei ze fluisterend in zijn oor.

'Het is al goed.' zei kyosu en sloeg zijn armen om mimiko heen. Het was fijn om een vriend te hebben, hij merkte dat ze echt heel erg spijt had. 'Dus..' zei hij droog terwijl hij haar nog steeds vast had.

Mimiko voelde Kyosu's armen om haar heen en er liep een rilling over haar rug. Mimi voelde zoch echt ontzettend klein bij Kyosu om die gedachte moest ze even lachen. Ze liet hem weer los en keek hem nog steeds schuldig aan. 'Dus.. wat?', vroeg ze met een klein lachje.

'Zullen we maar wat leuks gaan doen? Ik heb even helemaal genoeg van al die drama.' zei hij lachend en gaf even een aai over Mimiko's bol. Dat moest hij gewoon even doen, ze was ook best klein. Hij keek haar nog steeds met een lachje aan. 'Dus, heb jij ideeën?'

Mimiko dacht na aan de plek waar ze elkaar voor het eerst ontmoeten. 'Wat dacht je van de rozen tuin', zei ze terwijl ze haar haar weer een beetje redelijk kamde met haar vingers.

Kyosu glimlachte. 'Ja, doen we.' zei hij en keek mimiko met een brede lach aan. De rozen tuin, daar zagen ze elkaar voor het eerst. 'Kom, we gaan.' zei hij en trok mimiko mee de kamer uit.

Mimiko huppelde achter hem aan en was blij dat alles weer goed was.

((Verder in rozen tuin :'D))

NEWNEW

Mimiko liep trillend van de kou naar de warmste plek die ze kon bedenken. Het haardvuur. Ze ging op de grond zitten een klein stukje van het haardvuur af en stak haar handen uit. De tranen liepen nog steeds rustig over haar wangen en de pijn in haar hart steekte.

Na het hele gedoe bij de speeltuin, was kyosu nog langs zijn kamer geweest om zijn gitaar op te halen. Dat was echt zo'n tik van hem, na stressende momenten, speelde hij de spanning weg met zijn gitaar. Waar kon hij dat nou beter doen dan bij het haardvuur. Eenmaal binnen deed hij de deur achter zich dicht, die een oorverdovende klap maakte. Pas toen zag hij dat mimiko er ook al zat.

((Heeft het haardbuur een deur?? xD))

Mimiko schrok en zag Kyosu. 'O sorry', zei ze vluchtig terwijl ze opstond. 'Ik ga al', zei ze snel.

'Nee, blijf maar zitten. Je hoeft echt niet te gaan voor mij hoor,' zei hij en keek haar aan. Ze had rode ogen, en haar wangen waren nat. Toch zei hij er maar niets over, dat zou het voor haar alleen maar meer ongemakkelijk maken. Kyosu zette een paar stappen richting mimiko.

(( ja dat neem ik aan? in de beschrijving staat dat het een kamer is dus ik neem aan dat je die kamer binnen komt via een deur? XD ))

((Ik dacht dat het buiten was xD))
((*leest nooit beschrijvingen*))

Mimiko ging weer zitten en veegde haar tranen snel weg met har mouw.Ze keek naar het vlammende haardvuur dat haar lichaam weer wat opwarmte. Snel wierp ze een blik naar Kyosu maar kek daarna weer terug naar het haardvuur.

Kyosu ging naast haar zitten. Wel aan de linkerkant, anders zou de hals van zijn gitaar ook maar zo vervelend in haar zij porren. Zonder iets te zeggen begon hij het zieligste liedje dat hij kende te spelen. Hij had het gevoel alsof iets zeggen hier nu niet nodig was. Zachtjes begon kyosu ook te zingen. Hij wist dat hij wel kon zingen, hij deed het alleen bijna nooit. Bang om afgekraakt te worden. Mimiko was de enige tot nu toe waarbij hij het uit vrije wil deed.

Toen hij begon te spelen voelde Mimiko de tranen weer op komen. Snel beet ze op haar lip en kneep haar vuisten samen. Maar ze kon het niet meer tegen houden. Ze legde haar gezicht in haar handen en begon te huilen hoepnd dat Kyosu het niet zou horen.

Kyosu keek tussen het spelen door even schuin naar Mimiko. Hij had echt medelijden met haar, en het ergste was dat hij er niks aan kon doen om het beter te maken. Onverstoord speelde hij verder, terwijl mimi zat te huilen. Misschien was zo'n jankbui ook wel even goed voor haar.

Mimiko voelde dat alles er nu serieus in een keer uitkwam en deed ook geen moeite meer om het tegen te houden.
Haar gezicht lag nog steeds in haar handen die inmiddels helemaal doorweekt waren. Het was fijn dat Kyosu door speelde, dan hoefde hij het niet te horen. Overal in haar staken naalden van de pijn en om dit soort momenten wilde Mimi eigenlijk alleen zijn, maar toch was het fijn dat Kyosu er ook was.

Toen Kyosu de laatste noten van het liedje speelde, was het lied afgelopen. Alleen mimiko's gesnik vulde de kamer nog qua geluid. Voorzichtig legde kyosu zijn gitaar naast zich neer en keek naar mimiko. 'Wil je er,' hij stopte even. 'Misschien over praten?'

Mimiko schrok toen hij klaar was en veegde ze snel als ze kon haar tranen weg. Maar de ontzettende roden ogen verraadde haar. Ze keek even snel naar Kyosu. Ze wilde niet praten ze wilde gewoon iemand vast houden. Iemand die van haar hield net zoals Lune en Kyosu van elkaar hielden.

'Laat maar, ik snap het wel.' zei hij op een rustige toon. 'Ik kan er niets aan veranderen...' zei Kyosu. Hoe graag hij haar ook wilde helpen, het kon gewoon niet. 'Weetje, uiteindelijk vind jij ook iemand die om je geeft, en van je houd.' zei hij tegen mimiko, terwijl hij even kalmerend een arm om haar heen sloeg. 'Niet huilen, straks begin ik ook nog..'