Kamer 6666 - Darcy en Rusine

Nog steeds bewegingloos liet Rusine het papiertje uit haar handen vallen, waarna ze in beweging kwam en zelf bijna huilend Yuu om zijn nek vloog, hopend dat haar pijnstiller snel zou gaan werken. 'Waarom?' fluisterde ze zachtjes. Hoe kan dit? Wat heeft dat mens met hem gedaan? Waar is Yuu gebleven? Met een pijnlijk gezicht voelde ze de beurse plekken over haar lichaam bonken.

Yuu sloeg zijn arm om Rusine heen en kneep haar zowat fijn.
'Ik denk dat de duivel het op me heeft gemunt,' concludeerde hij.
'Het is omdat... Seth het wil. Hij zei dat ik maar met Melissa moest gaan trouwen omdat hij van me weg wilde lopen en zo was de beste manier en...' Yuu voelde hoe een brok in zijn keel ontstond en stopte snel met praten.

Rusine liet zich fijnknijpen en schudde haar hoofd. Dit klopt niet. Dit kan niet. Dit mag niet. 'Ik wil niet dat mijn beste vriend gebroken elke dag om half negen op kantoor moet zijn om daarna om zes uur weer naar huis te gaan om dan twee kinderen te moeten vermaken en doelloos naar tv te moeten kijken omdat hij toch iets moet doen. En dat allemaal omdat zijn vrouw van wie hij helemaal niet houdt dat van hem verwacht.' En dit is helemaal niet wat Seth wilde. Echt niet. Dat geloof ik niet. 'Dat mag niet Yuu. Zo mag niemand eindigen, en jij al helemaal niet.'

Een vreselijke walging ging door Yuu heen toen hij het woord kinderen hoorde. Niet dat hij niet van kinderen hield, maar mooi niet dat hij ze met Melissa ging MAKEN.
'Ik heb de kracht niet meer om een oplossing te bedenken,' mompelde hij tegen Rusine's haren, waar hij vervolgens zijn gezicht in verborg.
'Ik heb gewoon geen zin meer om gelukkig te zijn als het zoveel moeite kost.'

Rusine's gezicht klaarde op. 'Jij hebt er misschien geen kracht meer voor, maar ik wel. Ik wil jou niet ongelukkig zien Yuu. Dat maakt mij ongelukkig. Ik heb mijn hele leven moeten vechten voor elk beetje geluk dat ik te pakken kon krijgen, dus dat ben ik nu wel gewend. En daarom Yuu, ga ik jou gelukkig maken. Als jij niet meer wilt vechten, dan vecht ik voor jou.' Het leken misschien woorden zonder inhoud, aangezien Rusine zelf mentaal niet erg sterk was gebleken en daarnaast al helemaal niet eruit zag als iemand die kon vechten, maar ze meende elke klank die haar stembanden produceerden.

Yuu schudde verwoed zijn hoofd. 'Nee! Ik wil verdomme niet nog meer mensen betrekken bij mijn ongeluk. Ik heb al genoeg mensen ongelukkig gemaakt met mijn stomme levensstijl en daar ga ik nu een einde aan maken. Ik wil niet dat mensen door het vuur gaan voor me. Ik ga door het vuur voor hen! En als dat betekent dat ik zelf ongelukkig moet zijn dan doe ik dat. Daar kan niemand wat aan veranderen behalve ikzelf, en ik heb de kracht niet om dat te veranderen,' zei hij vastberaden. Hij stond op en liep naar de deur.
'Ik zie je op de bruiloft,' zei hij terwijl hij de deur opende en naar buiten stapte.

'Je kan altijd nog een standin sturen!' riep Rusine hem nog na, zich meteen beseffend dat dat een hele foute opmerking was. En daarnaast, niemand krijgt mij nu ongelukkig. Niemand. Terwijl ze op het bed rechtop ging zitten nam ze zich voor hoe dan ook voor Yuu door het vuur te gaan, ookal wilde hij dat niet. En als het moest, dan zou ze hem door datzelfde vuur meetrekken.

-eerder die dag-

Nadat ze er achter was gekomen dat de deur naar haar kamer niet op slot was, liep ze een tikkeltje geergerd naar binnen, Darcy verwachtend, aan wie ze dan weer alles uit zou moeten leggen. Het kind was er echter niet, en dus liet Rusine Scorpio los. 'Enjoy yourself,' grijnsde ze terwijl ze de badkamer inglipte en na zich uitgekleed te hebben onder de douche ging staan.

Scorpio staarde Rusine even na, en liet wat onbeschofte gedachten door zijn hoofd stromen, die hij gauw eruit probeerde te spoelen. Hij liep vervolgens half grijnzend naar 't raam en staarde even naar buiten. Het was zonnig, en er hing geen wolkje in de lucht. ''Bleghh,'' Scorpio maakte even een walgend geluidje en liet zijn ogen toen van buiten naar binnen wandelen. Hij besloot haar kamer maar te bestuderen, om de tijd te doden.

Het warme water op haar gebeurste lichaam voelde als een slok koude melk na een te hete hap eten; heerlijk en opluchtend. Nadat ze haar haar gewassen had en nog even lekker gestaan had, zette ze de douche uit om zich af te drogen. Snel wikkelde ze een handdoek om zich heen, aangezien ze geen kleding mee had genomen naar de badkamer. Terwijl ze haar nog redelijk natte haar met haar vingers doorkamde, liep ze de kamer weer in om wat kleding uit de kast te pakken.

Scorpio keek gelijk op toen Rusine de kamer in kwam gelopen, en bestudeerde haar vlotjes grijnzend. ''Nice outfit,'' complimenteerde hij grappend en liep vervolgens naar haar toe om zijn handen om haar heen te slaan en een kus in haar nek te drukken.

'Een beetje varatie kan nooit kwaad,' grijnsde Rusine terug, waarna hoopte dat hij niet al te duur gekleed was vandaag, aangezien haar natte haar op zijn jasje drupte en ze niet echt wist of het daar wel tegen kon. Ze liet haar handen om zijn nek glijden en liet zich in haar nek kussen.

''Nou snel omkleden. Dan kunnen we nog wat leuks gaan doen,'' fluisterde Scorpio en drukte nog één kus in haar nek, maar verplaatste zijn mond toen naar de hare, en drukte zijn koude lippen weer op haar warme.

Rusine grijnsde en beantwoorde zijn zoen, waarna ze zijn nek los liet en zich uit zijn armen wurmde om naar de kast te lopen. Met een moeizaam gezicht koos ze een jurkje en ondergoed, om daarna nog een keertje naar Scorpio te grijnzen en in de badkamer te verdwijnen. Daar kleedde ze zich om en staarde ze even naar de spiegel. Ze zag er uit alsof ze gelukkig was, en het grijnzende gevoel in haar hoofd, het bonkende gevoel in haar borstkas en het warme gevoel in haar maag sloten zich daarbij aan.

Scorpio staarde Rusine weer na, en betrapte zichzelf op ongepaste gedachten en spoelde die gauw weg. Na een tijdje realiseerde hij zich dat hij nog steeds stom stond te grijnzen, dus probeerde die er ook af te vegen. Hij liep hier gewoon als een gek in zijn eentje te grijnzen. Zuchtend bleef hij geduldig wachten op Rusine.

Snel fastoeneerde Rusine haar haar, al wist ze dat het toch wel hetzelfde als altijd op zou drogen. Ook deed ze even wat oogpotlood op en wierp nog maals een blik in de spiegel. Het kan er mee door, als het moet.. Ze zette een grijns op en nam een glas water mee toen ze de badkamer weer uitliep. Snel liep ze langs Scorpio, maar het witte tasje waar inderdaad pijnstillers in zaten. Dankbaar duwde ze er eentje door de verpakking heen en slikte deze met water naar binnen. Het smaakte ranzig.

Scorpio volgde Rusine met zijn ogen, en keek haar even fronsend aan toen ze 'n pijnstiller naar binnen werkte. Hij wou iets vragen, maar wist niet wat en hoe. De vraag brandde even in zijn keel, maar die slikte hij gauw weg en bleef Rusine geduldig aankijken. Afwachtend.

Nadat ze de pijnstiller had weggewerkt, zette Rusine het glas water op een tafeltje en keek Scorpio aan. 'Dus...' begon ze, niet echt wetend wat ze moest zeggen of doen of verwachten. Het was raar. Heel raar. Nu ze hier zo stonden, samen, terwijl ze van elkaar wisten hoe en wat en Rusine geen leugens meer hoefde te vertellen en het niet eens erg zou zijn als ze samen waren. Raar. Maar wel veel beter.

''Ready?'' vroeg Scorpio afwachtend en keek haar glimlachend aan. Zonder op antwoord te wachten pakte hij haar hand weer vast en liep vervolgens naar de deur. ''Waar gaan we eigenlijk naar toe?'' mompelde hij fronsend, eerder tegen zichzelf dan tegen Rusine.

Met de herinnering aan de blik in de spiegel nog vers in haar geheugen, had Rusine eigenlijk geen zin om zich aan de buiten wereld te vertonen. Bedenkelijk bleef ze staan. 'Ik weet niet of jij heel graag iets wilt doen...' begon ze, veronschuldigend. 'Maar ik hoef echt niet persee mezelf in deze staat aan de rest van de wereld te laten zien...' Als hij graag wilde, natuurlijk zou ze dan mee gaan, maar als het niet hoefde..

''Okay, dan blijven we hier,'' antwoordde Scorpio gelijk en keek haar glimlachend aan. ''Whatever you want,'' Snel liet hij haar hand weer los en draaide zich om naar de kamer toe. Hij wou net enkel alleen naar buiten gaan voor haar benefit.

Nogal verrast door zijn ineense enthousiasme, haalde Rusine haar hand door haar haar. Eventjes niet echt wetend wat te doen of te zeggen, liep ze in stilte naar haar bed, waar ze een beetje afwachtend en onzeker op ging zitten. 'Weet je zeker dat je niet naar buiten wilt? Want je moet niet hier blijven omdat ik liever hier wil blijven want ik wil net zou lief met jou naar buiten..'

''Het maakt mij echt niks uit, als je liever binnen blijft blijven we binnen,'' antwoordde hij serieus en liep na een minuut naar Rusine toe en ging naast haar op het bed liggen. ''En als je wilt rusten moet je dat ook zeggen,'' voegde hij er fronsend aan toe en keek Rusine aan. Hij was dat al bijna helemaal vergeten.

'Hmm..' was het enige wat Rusine uit wist te brengen, waarna ze met haar hand afwezig over zijn onderarm streek. Zijn koele huid gaf haar kippenvel, maar de warmte die hij tegelijkertijd van binnenuit liet opwaaien, zorgde ervoor dat ze het kippenvel niet eens merkte. Langzaam sloot ze haar ogen.

Rusine's aanraking gaf Scorpio kippenvel, iets wat hij echter nooit kreeg. Slikkend sloot hij even zijn ogen en liet de warme golf door zijn lichaam stromen. Na een tijdje opende hij zijn ogen voorzichtig en langzaam, het voelde alsof er gevaar op komst was.