The Love Garden.

Mimiko liep met Itachi mee. 'Wauw, het is hier prachtig', zei ze en ze keek haar ogen uit.

Itachi was blij dat ze het mooi vond, 'Fijn,' zei hij terwijl hij een picknickmand uit de bosje haalde. Hij grijnsde. 'Kom..' Hij ging alvast zitten op het kleed in "het kaarsjes-hart". Hij maakte de picknickmand open.

Mimiko voelde zich zo blij, het was zo lief dat hij dit allemaal voor haar deed. Maar toch Lune spookte door haar hoofd. 'Je bent echt een schat', zei ze en ze ging zitten nast Itachi.

Itachi wist het nu zeker, Ik ben écht op Mimiko-chan.. hij haalde er wat stokbrood uit. 'I know, i know,' zei hij lachend.

'Stokbrood!', zei ze lachend. Ze hield van droog stokbrood. Ze gaf hem een kus op zijn voor hoofd.

Itachi moest lachen, 'Heb ik weer wat geleerd,' zei hij. Hij legde het stokbrood neer en pakte haar hand, hij keek haar verliefd aan, 'Ik wil je wat vragen, Mimi-chan,' fluisterde hij zacht.

Mimiko keek hem aan. 'En dat is?', zei ze terwijl ze eigenlijk wel wist wat hij ging vragen.

(( Ojaaa? Weet ze dat? ))

Itachi keek haar grijnzend aan, 'Weet je zeker dat je met mij een relatie wilt?' vroeg hij fluisterend. Hij keek naar haar lippen, hoe graag hij haar ook wou zoenen, hij moest het eerst zeker weten.

(( Had je niet verwacht hé? Neeee, had je niet verwacht van Súper Laura XD ))

((No that was not quit what I tought no x'DD))

Mimiko dacht na. Tuurlijk wilde ze een relatie met Itachi, maar waarom dacht ze er dan over na. Om het niet te laten merken zei gewoon ja. 'Tuurlijk wil ik een relatie met jou', zei ze lachend.

Itachi hoorde best wel een twijfel in haar stem, 'Mimi-chan, het is niet natuurlijk, je kan ook twijfelen. Je moet wel eerlijk tegen me zijn, oke?' zei hij verontwaardigt.

Mimiko keek hem verontwaardig aan. 'Waarom denk je dat ik twijfel?', vroeg ze. Maar hij had gelijk er was twijfel. Volgens Itachi was Lune gay. Maar dat kon zij pas zeker weten als het zelf haf gevraagd. Maar waarom had zij in godsnaam opeens gevoelens voor Lune? Vanaf het eerste moment dat Mimiko Itachi zag was ze helemaal weg van hem. Maar het ging gewoon zo snel opeens. Mimiko was ook nooit goed geweest in relaties, maar ze kon Itachi toch geen pijn doen? Het was zo moeilijk haar hoofd leek wel te ontploffen en haar gedachte zogen haar mee in een zwart gat vol met vragen. Vragen zonder antworden. 'Itachi', begon Mimiko moeizaam. 'Ik denk dat ik hier nog niet klaar voor ben', zei ze met een brok in haar keel. 'Ik hou echt heel veel van je, maar dit alles..', stamelde ze. 'Het gaat gewoon te snel'. Ze durfde niet in zijn ogen te kijken. Bang dat de confrontatie te groot zou zijn.

Itachi knikte vriendelijk, pakt met twee vingers haar kin en tilde haar hoofd daarmee omhoog, 'Mimi-chan, zeg dat dan,' zei hij zacht. 'Net zoals op de kermis 'Ik doe je niks, ik bijt niet, ik de je écht niks' Je raakt me hart, maarja. Dat heb ik liever dan dat je tegen me staat te liegen.' Hij liet haar hand en kin los, pakte het stok brood en deed de mand dicht. 'Het is Lune, hé?,' vroeg hij voorzichtig.

Mimiko voelde de tranen komen en knikte voorzichtig. 'Ik begrijp mezelf ook niet', zei ze zachtjes. Ze durfde hem nog steeds niet aan te kijken. En de eerste traan rolde over haar wang. 'Itachi-chan ik wil je geen pijn doen', probeerde ze uit te brengen. Het liefst wilde ze weg gaan en huilen. Huilen om haar domme actie. Huilen omdat ze Itachi pijn had gedaan en hem waarschijnlijk nooit meer durfde aan te kijken. Maar ze bleef zitten en hield zich in en wachte rustig af op zijn reactie.

Itachi schrok toen hij tranen zag, daar kon hij dus écht niet tegen, 'Ach, Mimi,' zei hij geruststellend. Als troost sloeg hij een arm om haar heen en wreef over haar rug, 'He, het komt allemaal wel goed, en maak je geen zorgen om mij,' fluisterde hij. Hij kreeg een warm gevoel van binnen, hij voelde een pijnlijke steek door zijn lichaam gaan maar negeerde het.

Mimiko wilde nu niets liever dan vast gehouden worden. Maar het probleem was dat ze dan nog meer moeite moest doen om haar in te houden. 'Het spijt me zo als ik je pijn heb gedaan'. Het liefst wilde Mimiko hem voor eeuwig vasthouden maar ze wist dat het daar niet beter op zou worden dus ze duuwde hem weer van haar af.

Itachi schudde zijn hoofd, 'Nee, mijn fout, ik maakte jou overstuur,' zei hij beschaamd. 'Maar, het is beter als we even, je weet wel, niet meer met elkaar praten..' zei hij terwijl hij opstond en de kaarjes uitblies.

Hier was Mimiko al bang voor. Maar dit was helemaal niet wat ze wilt. Mimiko stond op. 'Itachi-chan, wacht nou', riep ze. 'Kunnen we niet gewoon vrienden blijven?'. Ze keek weer naar de grond.

Itachi keek haar niet aan, 'Ja, natuurlijk, maar ik heb liever niet dat we vandaag nog met elkaar praten, dat is gewoon moeilijk, snap je?' vroeg hij kalm. Eigenlijk was hij razend, maar hij hield zich in. Hij ruimde de kaarsjes op en haalde de lichtjes uit de bomen.

Mimiko hielp hem snel en ging daarna zo snel weg als ze kon.

(( knipte wat? ))

Iris wrote:(( knipte wat? ))

((WHAHAHA iemand zij knip even door en ik typte knipte x'DDDD))

(( Whahaha, dat heb ik ook wel eens XD ))
(( Ja iknow, heel verwarrend dat ik eerst met Iris reageer en dan met Itachi..))
(( Maar ik ben dezelfde, ik heet Laura trouwens ))