Kamer 2314 - Nicholas en Yuu

'Je komt als geroepen, ik had je net nodig,' zei Yuu tegen Seth. Hij keek even over zijn schouder naar Nicholas. 'What's up?' vroeg hij, terwijl hij met zijn elleboog van de deurpost gleed en in zijn rechter achterzak op zoek ging naar de portomonnee die hij er een paar minuten geleden nog had ingestopt.

Nick keek hem onschuldig aan."Eh ik denk niet dat je kleding nodig bent voor 3 weken.. eerder voor.. laten we zeggen.. 3 dagen?" Hij glimlachte en keek weer naar de grond.

Yumiko klopte op de deur bij Nicholas en Yuu, wat uiteindelijk de borstkas van Yuu bleek te zijn. 'O sorry, ik dacht dat je een deur was.' zei ze met een grijnsje.

Seth, die de informatie langzaam door zijn hoofd had laten configureren, keek even verward naar Yuu. "Gaan we kleding kopen?!" Hij wierp een blik op Yumiko, maar zei niets en liet zijn blik haastig terugschieten naar Yuu. "En waarom voor drie dagen?" Hij keek een beetje beteuterd terwijl hij in de deuropening bleef staan.

'Dat maakt het al een stuk makkelijker,' zei Yuu tegen Nicholas. Hij keek even naar Yumi die hem als deur aanzag en grijnsde even. 'No problem,' zei hij en daarna richtte hij zich op Seth.
'We gaan kleren kopen voor drie dagen omdat we blijkbaar vanavond op schooltrip gaan en ik naast mijn oude uniform wat ik nu aan heb geen andere schone kleding meer heb. En in wassen heb ik geen zin,' legde hij aan Seth uit, waarna hij hem bij de hand pakte en hem de gang op trok.

Nick zag Yumiko staan."Kom binnen," zei hij vriendelijk. JEZUS, opeens moest iedereen de hele dag om hem heen hangen, geen een keer een moment voor zich zelf. Had hij soms honing aan z'n reet? Hij zuchte onhoorbaar en ging op het bureau zitten.

'Als ik ongelegen kom moet je het maar zeggen, ik verveelde me gewoon enorm..' zei ze, waarna ze op Nicholas' bed neerplofte.

Nick glimlachte beleefd."Nee hoor, je kan blijven." hij lachte vriendelijk en stond op om even de deur dicht te doen. Hij bleef tegen de deur aanleunen, met zijn handen achter z'n rug.

'Heb je al met Rusine gepraat?' vroeg ze met een betreurd glimlachje, om haar "medelijden" te tonen. Al vond ze het helemaal niet erg, maar dat ging ze niet laten merken.

Nick schudde zijn hoofd droevig."Nee, geen tijd voor gehad.." hij keek haar aan."Vrolijk mij eens op, want ik heb geen zin om zo op de schooltrip te gaan." hij glimlachte naar haar. Yumi leek medelijden te hebben, maar je wist het maar nooit met haar.

'O o o o o! Ik weet een mop!' zei ze, terwijl ze haar hand omhoog stak alsof ze in de klas zat. 'Een domme man werkt in een houtzagerij. Op een dag zaagt hij perongeluk zijn oor eraf, die in de zaagselbak valt. Iedereen helpt met zoeken naar het oor, tot een man een oor vind en het omhoog houdt. De domme man schud zijn hoofd. 'Nee dat is hem niet, ik had namelijk een potlood achter mijn oor!' Ze grijnsde even tevreden over haar o zo geweldige mop en bedacht zich daarna. Nee, toen ik hem hoorde was hij toch leuker dan nu ik hem vertel..

Nick glimlachte alleen."Ik ben niet zo van de moppen," zei hij verontschuldigend. Hij begreep ze nooit of hij vond ze niet grappig. Waarschijnlijk kwam het op het zelfde uit."Geen andere manier om me op te vrolijken?" Hij glimlachte treurig.

'Ehmm.. ik denk het niet.' zei ze terwijl ze haar hoofd schudde met een spijtig gezicht.

Nick trok een pruillip."Too bad," zei hij. Hij streek door zijn haren en keek uit het raam. Hij stond even op en viste een paar schoenen onder het bed uit, die hij in de tas propte."Zo, ik ben gepakt." Hij stond nu vlak naast Yumiko, en keek op haar neer.

Yumiko keek even met een glimlach omhoog richting Nicholas. Hij is toch wel erg leuk.. nee nee zet uit je hoofd. Niet goed, niet goed.

Nick ging weer op het bureau zitten, en leunde achterover, steunend op zijn handen. Hij keek naar Yumiko. Stilte verbreken, aub. Hij keek even naar buiten, naar het vreselijke weer. Hij keek weer naar de Ayaoon tegen over hem, en hij wou dat er nooit wat gebeurd was tussen hun.

Pijnlijke stilte.. 'It's my birthday today.' zei ze uiteindelijk, terwijl ze ook even uit het raam keek, naar de stortbui.

Nick kreeg grote ogen."Nee! Dat wist ik niet! Gefeliciteerd!" Hij sprong op en gaf haar een hand, trok haar om hoog zodat ze dichterbij was en gaf haar toen drie zoenen. De eerste op haar wang, de tweede op haar andere wang, en de derde weer op haar eerste wang. Na de drie zoenen bleef hij haar hand vast houden, en hij bleef haar even aankijken. hij sloeg zijn ogen neer en keek naar zijn schoenen.

Yumiko krabte even verlegen op haar achterhoofd. 'Dankje. Bijna bejaard alweer hé.' zei ze grijnzend. Ze keek even naar Nicholas' hand die ze nog steeds vast had, waarna ze hem vlug los liet terwijl er een lichte blos op haar wangen verscheen.

"Ja, je word ook al grijs," zei Nick lachend, terwijl hij de blos op haar wangen zag verschijnen. Ze stonden nu ongeveer 30 centimeter van elkaar, en er was nog niets spannends geweest - record! Hij grinnikte om z'n gedachtes, en leunde tegen het bureau aan, terwijl hij haar weer aan keek.

Spastisch bekeek ze haar haren. 'Nee, dat meen je niet!' zei ze gespeeld. Ze keek even naar zijn ogen, daarna naar zijn mond.. die toch wel heel erg verleidelijk was. Daarna naar zijn shirt, zijn riem.. oops.

Nick volgde haar ogen, maar besloot er geen opmerking over te maken. Hij glimlachte naar haar. Hij wist nog heel goed hun eerste zoen. Op de gang voor deze kamer. Toen ze na een minuut of twee weer binnen kwamen had hij een opmerking gemaakt over dat ze haar mondhoeken af moest vegen, of iets in die trant. Als Yumi niet tussen hem en Ayano was in geploft... dan was alles waarschijnlijk heel anders gegaan.

Yumiko stond nog steeds, niet ver van hem verwijderd. Ze kon het niet laten, het was sterker dan haarzelf. Hou je in, hou je in. 'Weet je al bij wie je in een tent komt?' zei ze met een lichte twinkeling in haar ogen.

Nick schudde zijn hoofd."Nope, dat word volgens mij straks pas bekend gemaakt. Bij wie wil je in komen?" hij glimlachte speels, terwijl zijn hand even door zijn haren gleed. Zijn andere hand ruste Nonchalant op het bureau.

'Oh, maakt me niet zo veel uit eigenlijk. Zo lang ze maar van mijn zwaard afblijven.' zei ze met een geniepige grijns op haar gezicht. 'Jij?'