Het balkon op de 1e verdieping.

Yuu tilde het meisje met veel moeite weer over het balkon tot ze weer veilig was. 'Denk je nou echt dat je zomaar dit soort dingen uit kan kramen zonder dat er gevolgen zullen zijn? Ik ben niet de enige die op Seth loopt te geilen. Er zijn meisjes die nog veel erger zijn dan ik, en ook veel gemener. Misschien had je het nog niet door, maar de helft van de school komt hier van Ayao. Als ik jou was zou ik maar een beetje oppassen, en je moet vooral niet denken dat je bij Seth in de buurt kan komen. Seth is van mij, ook al weet hij dat zelf nog niet,' zei hij -dat laatste stuk loog hij, want Seth wist dondersgoed dat Yuu hem had opgeëist en was daar allang mee akkoord gegaan-, half kwaad, half geschrokken omdat hij haar echt bijna te pletter had laten vallen. Daarna richtte hij zich op het meisje dat nog steeds verdwaasd toe stond te kijken. 'Sorry,' was het enige dat hij wist te zeggen.

Het was na een tijdje Mendua eindelijk gelukt om haar mond te sluiten. 'Oh tegen mij hoef je geen sorry te zeggen.' rattelde ze snel. Ze werd helemaal rood, ze had iets durven te zeggen, en de jongen was misschien nog wel gevaarlijk ook, aangezien wat hij net had gedaan. RENNEN. was het eerste wat in de gedachten van Mendua opkwam, en ze draaide zich weer om.

Terwijl ze nog helemaal na stond te rillen, keek ze hem woest aan. Ze wou wat zeggen, maar er kwam niets uit haar keel. Ze werd ontzettend duizelig en deinsde een beetje achteruit en liet haar neervallen op de bank. Daarna keek ze hem met een woeste blik aan, terwijl ze nog steeds aan het trillen was. 'Je bent fucking gestoord.'zei ze half onverstaanbaar en ze greep naar haar voet. 'Loop naar de hell, tyfusjoch.'zei ze fluisterend en ze sloot haar ogen en probeerde rustig te worden. Meteen had ze spijt van wat ze had gezegd, ze moest leren om haar grote bek dicht te houden, maar ze zou zich niet overgeven alleen omdat hij dit had gedaan. Ze stond op, ging meteen weer zitten omdat het trillen te erg was en keek hem nog één keer aan. 'Als ik Seth neuk zal ik aan je denken.'zei ze zonder bij na te denken en ze deed aanstalten om weg te gaan.

'Als je dat doet, help hem dan wel herinneren dat hij niet het gaatje is, aangezien hij dat tegen de tijd dat jij hem zover hebt gekregen allang vergeten is,' siste Yuu naar de slet. Zijn blik viel even op het meisje dat aanstalten maakte om weg te gaan. 'Nogmaals sorry,' zei hij weer, deze keer voor zijn opmerking.

((Ja I know hij valti n de herhaling maar dat boeit niet want Mendua en Darcy hadden hem toch nog niet gehoord))

Ze stopte en keek hem strak aan. Nog steeds rillend zette ze een paar stappen dichterbij. 'Jij voelt je heel wat, hé.'zei ze en ze keek hem woest aan. 'Denk maar niet dat ik dit ga vergeten. Als je oorlog wilt, kun je krijgen.'

JEZUS HAHAHAHAHAH

'Ik krijg er al helemaal zin in,' merkte Yuu droogjes op, maar van binnen kookte hij.

Ze haalde diep adem en keek hem vervolgens fel aan. 'Dat is mooi. Want je weet wat er vaak met homo's gebeurd he.' Ze glimlachte liefjes. 'Meestal zijn ze niet ontzettend geliefd.' Ze kwam nog een stap dichterbij. 'En daarbij je weet niet wie je tegenover je hebt. Ik lijk misschien wel klein, misschien onschuldig en zwak. maar wacht maar wacht maar.'fluisterde ze dreigend, terwijl ze niet wist waar ze het zelf over had. Toch klonk het overtuigend, maar ze wist dat ze hem er niet bang mee zou maken. En dat was ook niet bepaald haar bedoeling. 'Ik walg van je.'zei ze tenslotte.

'Dat zei Seth ook,' zei Yuu, zijn ogen twinkelden nog steeds. Stiekem was hij zichzelf nu enorm aan het verraden maar hij hoopte maar dat het kind te dom was om het door te hebben.

Yumiko, die het balkon net op kwam lopen hoorde nog net wat het kind zei. 'Je bent het ook.' momelde Yumi, terwijl ze een paar meter verderop ging zitten en ze haar schrift met gedichten tevoorschijn haalde. Het was lang geleden geweest dat ze voor het laatst erin had geschreven.

Ze keek hem even aan en besefte opeens iets. Ze keek hem vol ongeloof aan en even ging er een steek door haar maag. 'Je .. meent - het.'zei ze stamelend, het kwam er wat vaag uit. Ze zette een stap achteruit en keek hem met grote ogen aan. Weer een afschuwelijke steek in haar maag en ze beet even op haar bovenlip. 'Wacht maar.'herstelde ze zich.

Yuu liep naar de deur. Hij knikte even naar Yumiko, en herstelde zich toen snel, voordat hij zichzelf echt ging verraden. 'Zoals ik al zei, het duurt niet lang meer voordat Seth van mij is. De laatste keer dat ik hem hoorde zeggen dat ie van me walgt is alweer een dag of twee geleden. Wacht maar, voordat je het weet moet je hem in mijn kamer zoeken!' riep Yuu triomfantelijk.

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEWWWW
-----

Yuu was weer op het balkon. Hij staarde naar het schoolterrein en volgde de mensen die over het gras liepen. Sommigen waren op weg naar het meer, anderen gingen ergens onder een boom zitten. Het was een aardig rustige dag zo in het weekend. Waarschijnlijk waren de meesten nu in Magic Town, Beverly Hills of Masao.
Yuu probeerde zijn hoofd te legen. Hij probeerde te vergeten wat er in het hotel van zijn vader was gebeurd, en probeerde al helemaal niet te denken aan het voorval in het spookhuis. Maar hoe beter hij zijn best deed om de dingen te vergeten, hoe scherper hij ze voor zich zag in zijn herinneringen.
Hij huiverde, toen er een frisse zomerbries door zijn shirt waaide.

Lucy liep het balkon op. Ze was hier voor de 2e keer, maar dit keer was er iemand. Ze zuchtte toen ze zag wie het was. "oh," merkte ze droogjes op en ze wilde zich meteen weer omdraaien, bang dat Yuu haar levend zou verbranden of van het balkon liet gooien.

Yuu draaide zich om toen hij een stem hoorde die hem vaag bekend voor kwam. Zijn blik gleed over Lucy's gestalte.
Hij had verwacht dat de vlam van jaloezie die hij altijd voelde als hij haar zag op zou laaien, en dat hij haar zou vernietigen in het vuur, maar vreemd genoeg had hij eerder de neiging om zijn excuses aan te bieden. Misschien kwam het omdat hij haar had horen praten in het spookhuis op een manier die hem vertelde dat ze niet op Seth uit was. Misschien was ze voor Seth wel hetzelfde als wat Rusine voor hem was.
Bovendien kende hij haar niet eens, dus om meteen te oordelen dat ze een stom wicht was was ook niet echt volwassen. Hij zou haar hier kunnen uittesten, om te ontdekken wat voor persoon ze was, voordat hij haar nog even extra duidelijk zou maken dat ze vooral niet met haar handen aan zijn Seth moest komen.
'Blijf,' zei Yuu. Hij leunde met zijn onderrug tegen de balustrade van het balkon en steunde zijn handen op de leuningen. De wind waaide even door zijn haar. Het lukte hem om een verontschuldigende grijns op zijn gezicht tevoorschijn te toveren.
'Ik heb mijn excuses nog niet aangeboden.'

"Vermoord me alsje-" ze stopte met haar zin toen ze Yuu hoorde wat hij zei; 'ik heb mijn excuses nog niet aangeboden'. Ze slikte. En ze zette een stapje richting de leuning, nog steeds met genoeg afstand van Yuu zodat ze nog steeds niet zomaar kon worden gewurgd. Wie weet speelde Yuu wel een spelletje met haar. Ze glimlachte moedig maar al snel was haar hoofd naar haar schoenen gericht. "oh," bracht ze daarna uit.

'Dus bij deze,' zei Yuu, en hij maakte een formele Japanse buiging.
'Gomen nasai,' zei hij en hij grijnsde schuldbewust.
'Het was niet mijn bedoeling om je een trauma te bezorgen. Mijn instincten namen het op dat moment even van me over en ik had even niet door waar ik mee bezig was,' bekende hij. Het was deels hartstikke onwaar wat hij zei. Natuurlijk wist hij wel waar hij mee bezig was geweest. Maar het was niet de bedoeling dat hij Lucy nog meer de stuipen op het lijf zou jagen dan hij al gedaan had. Als Lucy hem aardig vond, dan was het een stuk gemakkelijker voor hem om haar ervan te overtuigen dat Seth van hem was, en niet van haar. Als ze hem haatte, maakte haar dat misschien wel helemaal niets uit en dat zou het spelletje een stuk lastiger maken.

Lucy glimlachte even zwakjes. "Het maakt niet uit," zei ze zachtjes terwijl ze Yuu even aankeek. Ergens vertrouwde ze er helemaal niets van. Maar Yuu was Seth's vriendje, toch? Dan zou hij toch wel niet zó fout zijn? Lucy zuchtte diep en keek daarna weer naar haar schoenen, nog altijd op veilige afstand. "Misschien nam ik het ook wel verkeerd op of zo. En Seth was gelukkig, of ja, is gelukkig met jou. Dat gun ik hem, vooral omdat hij een vriend is." De nadruk werd gelegd op vriend omdat ze nog steeds bang was dat Yuu haar zou vermoorden.

Yuu liet de woorden van Lucy even door zijn hoofd gaan. Seth was gelukkig met hem. En zij was Seth's vriend. Het waren woorden die een vlaag van geruststelling door hem heen lieten gaan. Niet alleen omdat ze gezegd werden, maar ook omdat ze klonken als de waarheid.
Nu had hij oprecht het idee dat hij zijn excuses moest aanbieden, ook al bood hij eigenlijk nooit zijn excuses aan.
'Dat hoeft niet te betekenen dat het niet vreselijk is om zoiets te zien als je zelf niet naar die aard geschapen bent. Hontoni Gomen!' zei hij en hij boog nog een keer. Zijn haren vielen voor zijn gezicht en verborgen een gelukzalige glimlach.
Seth was gelukkig met hem. Lucy zei het, dus dan was het vast wel waar toch?

Lucy keek Yuu even aan. "Ik probeer het te vergeten," zei ze terwijl ze haar hoofd omhoog liet gaan en naar hem keek. Ze zuchtte diep. "Maar ik weet niet of ik het kan vergeten, het was nogal plotseling." Ze glimlachte even.

'De enige manier om een nare herinnering te vergeten is door haar te overspoelen met nieuwe, mooie herinneringen,' zei Yuu die zijn hoofd weer ophief en naar het schoolterrein keek dat zich nu aan zijn linkerkant bevond. Hij wierp weer een blik op Lucy. Hij kon haar gewoon niet onaardig vinden. Hij kon zo één twee drie ook niet bedenken wat ze nu ookalweer verkeerd had gedaan, tot hij plots een zoenend stelletje in het gras zag in de verte zag zitten en hij het weer wist.
'Dus, wat denk je ervan?' vroeg hij, terwijl hij voorzichtig zijn hand uit stak.
'Ready to make some nice memories?'
Hij keek haar grijnzend aan, terwijl diep van binnen zijn jaloerse vlam weer op stak.

Lucy glimlachte even en schudde zijn hand. Ze knikte en keek toen weer naar voren. "I'm ready!" Ergens in haar stem was een twijfel te horen, maar dat was alleen als ze diep nadacht.

'Great!' zei Yuu vrolijk, en hij liep naar haar toe terwijl hij nog steeds haar hand vast liet. Toen hij haar passeerde kneep hij er keihard in, terwijl zijn grijns van de aardbodem verdween en zijn ogen dreigend twinkelden.
'Als ik nog één keer merk dat jij er ook maar aan denkt om je tong nog een keer in Seth's bek te steken ben je er geweest.'
En nadat hij dat gezegd had liet hij Lucy's hand los, terwijl hij zijn grijns weer tevoorschijn toverde.
'Ik spreek je later!' zei hij vrolijk, en hij verliet het balkon.

Lucy keek Yuu bang na. "Maar..." stamelde ze. Ze was te laat en vol angst liet ze zich neer vallen. Seth en zij waren vrienden, gewoon vrienden.

(oh god ik heb dingen gemist)