Pumpkin Patch

'Mooi zo,' glimlachte Rusine, terwijl ze tegen hem aan kroop en haar hoofd op zijn borst liet rusten.

'Hier, zo eng is het hier toch niet?' zei Ben met een wenkbrauwwiebel. Juist op dat moment scheerde er een vogel heel laag over hun hoofden.

Rusine gilde weer, terwijl ze nog dichter tegen Ben aankroop. 'Houd jij maar gewoon je mond, want ik schrik me steeds dood als jij zegt dat het niet eng is!' riep ze uit. Haar hart bonkte van de schrik alweer in haar keel, en dat was jammer, want ze was pas net bijgekomen van de vorige keer. 'Ik eh, ik wil hier weg.'

Zero die genegeerd werd ging terug lopen naar het feest. Straks vermoord ik hem behalve mijn doel Zoals Sasuke zou zeggen.

Iris kwam aanlopen, ze verveelde zich dood en het feestje was flut. Ze zag Ben, met een meisje die ze niet kende. Ze zwaaide naar hem.

Ben zag Iris en zwaaide naar haar. 'Goed, laten we hier dan ook weg gaan,' zuchtte hij. 'Waar wil je dan heen? Ik denk niet dat het nu ergens veilig is.'

'Vind je het heel erg als ik je ga verlaten en even met mijn gedachten rond ga lopen?' vroeg Rusine met een klein stemmetje, hopend dat Ben het niet als belediging op zou vatten, want zo was het helemaal niet bedoeld. Ze wilde gewoon even alleen zijn.

'Uh,' zei Ben verstrooid. 'Je doet je best maar,' zei hij toen. 'Ik vermaak me wel.' Al was zijn allenige gevoel uit de zaal nog niet helemaal verdwenen.

Rusine schonk hem een glimlachje en maakte zich toen van hem los. Ze hoefde het schoolgebouw niet meer in, daar was de keuze tussen een vervelend feestje en door de verlaten gangen dwalen met de kans dood te schrikken. En dus verliet ze Ben en het pompoenenveldje om maar over het terrein te gaan dwalen.

Iris keek hem meisje na en liep naar Ben toe, 'Wie is dat?' vroeg ze nieuwsgierig.

'Dat was Rusine,' zei Ben simpel. 'Ken je haar?'

Iris schudde haar hoofd, 'Ik zie haar wel eens bij Yuu of bij die andere staan, maar ik spreek haar nooit ofzo,' zei ze.

'Wie is Yuu?' vroeg Ben. Hij voelde zich een beetje een idioot omdat hij nog altijd niet iedereen kende.

Iris grinnikte, 'Yuu, die lange gozer met wit, grijs achtig haar,' legde ze uit.

'Oh,' zei Ben. 'Die ene waar er twee van waren?'

Iris knikte lachend, 'Ja, inderdaad,' zei ze.

'Nou weet ik dus nog neit welke van de twee het is, maar oke,' zei Ben grijnzend.

Iris moest lachen en schudde haar hoofd, 'Grapjas,' gierde ze uit.

Ben trok zijn wenkbrauw op. 'Was het zo grappig?' vroeg hij.

Iris knikte smalend.

'Als jij het zegt,' zei Ben. 'Wat vind je hier van?' vroeg hij toen, doelend op het veld. Het was anders dan de zaal.

Iris kreek rond, 'Ehmm, beter,' stelde ze vast.

'Ik haat die zaal echt,' zei Ben oprecht.

Iris fronste, 'Het stonk er,' zei ze terwijl ze een vies gezicht trok.

'Iedereen was zo gefreaked,' zei Ben. 'Het was er zo vreemd.'