Yuu's verjaardag!

'Door de goedste kaarten te hebben!' zei Carter, die zich totaal niet bewust was van zijn grammaticale fout. 'Maar ik moet wel meedoen! Ik heb Seth uitgedaagd en als ik nu niet meedoen denken ze dat ik een lafaard ben,' zei Carter met een pijnzend gezicht. Hij staarde naar het glas drinken van Emily en kreeg plots weer dorst. Haastig nam hij een slok van zijn water.

Emily bleef nog een paar minuten op haar armen liggen voor ze weer overeind ging zitten en nam vervolgens eerst een paar slokken van haar drankje voor ze weer naar Carter keek. "Goed dan," bevestigde ze toen zonder echt te beseffen waar ze mee bezig was.
Heldere Emily zou nooit meedoen met strippoker. Nooit. "Maar het is jouw schuld als we verliezen," ging ze daarna verder met een kleine twinkeling in haar ogen.

Seth keek met grote ogen van Yuu, naar Carter.
"YUU HIER DOE IK NIET AAN MEE, straks sta ik nog... straks sta ik nog in mijn onderbroek of.. OF.." Hij liep rood aan en deinsde geschrokken achteruit.
Het doosje deed hij vliegensvlug in zijn broekzak terwijl hij Yuu smekend aankeek.

'Wil je dat Carter je een lafaard vindt?!' vroeg Yuu aan Seth terwijl hij hem een beetje streng aankeek. 'We doen mee en we gaan van die idioten winnen. Als wij klaar met ze zijn zitten die tweeën in hun adamskostuum en hebben wij al onze kleren nog aan,' zei Yuu vastberaden. Als hij en Seth samen speelden was het vast een stuk gemakkelijker om te winnen. Niet dat hij genoeg verstand had van poker om te weten hoe je samen vals kon spelen, maar daar ging het niet om.
Hij keek om zich heen.
'Laten we maar alvast gaan. Nick wacht op ons,' zei Yuu, waarna hij Seth richting de uitgang van het dakterras trok. Er zouden nu toch geen nieuwe gasten meer komen.

"M-maar!" protesteerde Seth, die Yuu nog steeds een beetje schijterig aankeek.
Hij kon helemaal niet pokeren.
Dan zat hij straks nog in z-..
Wachteenseven.
Hij keek Yuu even met een nogal vreemde uitdrukking aan.
Wachtwachtwachteenseven.
Was James Bond niet ook een geweldige pokerspeler? Had hij niet vaak genoeg in van die schietfilms gezien hoe meneer Bond de hele boel in zijn onderbroek zette?
Een zelfverzerkerde glundering - een die de laatste tijd nogal vaak op het toneel verscheen - spreidde zich uit over zijn gezicht, en al snel had hij Yuu enthausiast ingehaald.
"WE ZETTEN ZE IN HUN ONDERBROEK!" juichte Seth, die een fervent vuistje in de lucht stak en al begon te filosoferen of hij een kind van drie of een koninklijke doorspoeling ging gebruiken.



((oke iemand met pokerkennis snapt de geweldige pun 8D))

Yuu liep grijnzend achter Seth aan het dakterras af. Wat was die jongen toch makkelijk te misleiden.

'Mijn schuld, hm? En wat ga je met me doen dan, als we verliezen?' vroeg Carter op een lichtelijk ontdeugend toontje. Hij kwam overeind en wierp even een blik op de uitgang van het dakterras waar Yuu en Seth net door verdwenen.

"Dan vermoord ik je," antwoordde Emily droog, waarna ze het laatste beetje uit haar glas opdronk en hem weer terugzette.
"Maar! We verliezen niet," stelde ze Carter vervolgens gerust. "Dus wees maar niet bang om het begin van de morgen niet meer te halen," ging ze daarna nog schijnheilig verder.

'Heftigg,' antwoordde Carter op een nonchalant toontje. 'Laten we maar gaan dann,' stelde hij voor, terwijl hij licht slingerend naar de deur van het dakterras liep en daar op Emily wachtte.

Emily knikte en sprong vervolgens van haar kruk af, zich met moeite vasthoudend aan de bar om niet om te vallen.
Langzaam maar zeker werd het weer mogelijk om een beetje de vormen te kunnen onderscheiden en op een bijna wankelende manier liep Emily naar de uitgang toe, waar ze Carters arm met haar handen stevig vast hield om recht te blijven staan.