Magic Highschool
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
Magic Highschool

Magic Higschool RPG.


You are not connected. Please login or register

Sfântu Gheorghe (en omgeving), Roemenië.

Go down  Message [Page 1 of 1]

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Rusine's vakantie, die niet precies is wat ze eigenlijk had gepland. Ze heeft van haar familie, die ze al jaren niet heeft gesproken, een uitnodiging gehad om op een familiereunie te komen. Samen met haar oudere broer Florin (die ook op MHS zit, maar de twee negeren elkaar) is ze met het vliegtuig naar het Bulgaarse Varna gevlogen om daarna nog 238 km naar het landhuis waar het feest is te rijden.

Rusine's familie is een rijke familie die gewend is dat de leden ervan doen wat de familie het beste uitkomt. Er zijn een paar dingen die absoluut niet welkom zijn.
1. Telekinese als specialiteit
2. Ayaoanen
3. Homo/lesbi/bi
4. Opstandigheid
En laat Rusine nou net telekinese hebben, een Ayaoaans vriendje en een beste vriend die lever mannen heeft dan vrouwen. En om niet te vergeten dat ze zich absoluut niet bij haar familie wil voegen, aangezien ze nog altijd enorme haatgevoelens voelt voor het feit dat ze haar op 5 jarige leeftijd totaal in de steek lieten om vervolgens 11 jaar lang niets meer van zich te laten horen. En dat ze haar hele vakantie hebben verpest door haar uit te nodigen, komt daar ook nog bij, natuurlijk.

--

Met een vermoeid en verveeld gezicht trok Rusine haar koffer achter zich aan. Een aantal passen voor haar liep een lange donkerharige jongen. Hij liep niet dichtbij genoeg haar om duidelijk bij haar te horen, maar ook niet te ver weg om hem uit het oog te verliezen. De jongen voor haar hield af en toe in, maar wanneer hij duidelijk merkte dat ze niet dichterbij kwam, liep hij met een zucht verder. De twee liepen door, in stilte, totdat ze uiteindelijk door alle Douane's heen waren en buiten in een grote zwarte auto met geblindeerde ruiten stapten. Hij rechts, zij links.

Afwezig staarde het bruinharige meisje uit het raam, terwijl ze op de weg andere auto's langsraasden. Ze waren met het vliegtuig in Varna, Bulgarije, geland, om daar met een auto nog een ruime 230 km naar het landhuis net buiten Sfântu Gheorghe te rijden. Het landhuis van de familie Băsescu.

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Het prachtige landhuis, dat zich in het bos halverwege de berghelling aan een enorm spiegelglad meer bevond, was nog precies zoals Rusine het zich herinnerde. Het zag er niet vervallen uit, het was alleen ietsjes minder groot. Zowel in het vliegtuig als in de auto had ze haar tijd benut door te slapen, maar nu de chauffeur de deur opende, overviel een vermoeidheid haar toch. Misschien was het niet gewoon vermoeidheid. Misschien was het wel het feit dat ze er zo erg tegenop zag om haar familie weer te zien.
Traag stapte ze uit de auto, om daarna haar blik even op de fontein op de oprijlaan te werpen. Met een zucht draaide ze zich naar het huis. Er kwam een vrouw uit rennen, naar hen toe. Ook de lange donkerharige jongen die in de auto had gezeten stapte uit, en hij ging naast zijn zusje staan, die een kop kleiner was dan hij. Achter hen reed de auto weer weg. De jongen grijsnde, het meisje wilde zich het liefst omdraaien en weglopen.

De vrouw had net als de twee kinderen bruin haar. Vrolijk lachend bleef ze even stilstaan voor de twee, waarna ze de oudste, de jongen, om zijn nek viel.
'FLORIN, jongen ik heb je zo gemist. Hoe is het op school?' vroeg ze hem met een stem die door merg en been ging, tenminste, bij Rusine. Met een afkeurend gezicht keek het meisje naar de moeder en zoon naast haar. De vrouw liet na wat zachte woordjes van de jongen haar zoon los om zich op het meisje te richten.
'Rusine,' constateerde ze, aarzelend.
'Crina,' antwoorde het meisje, kil. De vrouw liep op het meisje af, maar die maakte een simpele beweging met haar hand, waarna ze de vrouw nogsteeds afstandelijk en kil aankeek. Crina, de vrouw, knalde tegen de glaswand op, die meteen daarmee verdween. Het donkerharige meisje trok haar wenkbrauw op en liep langs de vrouw heen naar de deur van het landhuis.
'RUSINE! Lieverd! Ik ben je moeder, je mag me niet zo behandelen!' gilde de vrouw haar dochter gekwetst na, maar het meisje negeerde haar en liep de enorme hal in.

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Samen met 11 andere leden van haar familie, allemaal in avondkleding en opgedoft, zat Rusine aan de grote eettafel in de nog veel grotere eetzaal. De aanwezige familie bestond uit Opa en Oma Băsescu, Rusine's moeder Crina Băsescu, broer Florin. Emilians twee jongere broers Gavril en Ion, en Gavrils vrouw Janette en hun drie kinderen, Alin en Mirela en Viorica. Ook Rusine's oudste broer, die al afgestudeerd was en nu in de Roemeense Politiek werkte, Răzvan. Rusine kende de helft niet, maar er had een blaadje met foto's op haar bed gelegen toen ze in haar kamer aankwam. Een blaadje met de hele familie erop, dus ook de mensen die de volgende dag pas kwamen.
Eerst had Rusine geweigerd om op het blaadje te kijken, maar toen had ze er toch even snel een blik op geworpen. Dit had haar echter weinig geholpen en met een groot genoegen betekende dat dus dat ze amper namen zou weten.

Rusine hield het hele dinner haar mond. Ze gaf alleen antwoord wanneer iemand haar wat vroeg, maar door de afstandelijke en kille blik in haar ogen waagde niemand van haar familie zich daaraan. Onder de vijf gangen maaltijd kwamen de Roemeense Politiek, studeren op MHS, andere belangrijke Roemeense families, zestien tips om slank te blijven en trouwplannen voor Răzvan aan bod. De tijd verstreek langzaam, tergend langzaam.


(De stamboom, Emilian is Rusine's vader volgens de documenten maar onderhand is wel duidelijk dat dit niet waar is. Rusine's biologische vader is een vooralsnog onbekende Ayaoaan. Emilian is trouwens ook niet aanwezig bij het dinner, de reden wordt later bekend.
Sfântu Gheorghe (en omgeving), Roemenië. 51zo07
Onderstreept is de echte Băsescu, niet onderstreept is dus aangetrouwd. De eerste naam is mannelijk. Ook Razvan, Florin, Alin, Ion, Johan en Bruce zijn mannelijk.)

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Nog altijd met helzefde afstandelijke gezicht en haar lippen niet van elkaar gehaald, stond Rusine een ruimte twee uur later weer op om terug naar haar kamer te gaan. Ze had amper gegeten, niet gesproken en een hoop dodelijke blikken toe geworpen gekregen. Het eerste dat haar opgevallen was, was dat Emilian niet aan tafel zat. Niemand repte er een woord over, en dus waren er twee opties.
1. Hij was er nog niet en iedereen wist het.
2. Hij was er niet meer en iedereen wist het.
Ergens in haar hoofd wist Rusine het antwoord al wel. Maar niets was zeker. En met die gedachte in haar hoofd liep ze de brede marmeren trap op omhoog. Zodra ze in haar kamer aangekomen was, kleedde ze zich om naar haar standaard wijde grijze pyjamabroek en zwarte hempje. Haar kleding was al uitgepakt en in de kast gehangen. Met een zucht stond ze op en opende ze de deur die naar de inloopkast ging. Naast de kleren die ze ingepakt had, waren er nog enkele onbekende verzamelingen avondjurken, dagelijke jurkjes, schoenen, jasjes, tassen en sieraden. Ze kon het niet laten een glimlach te onderdrukken en al snel had ze een aantal dingen gepast. Allemaal perfect op maat natuurlijk, al kon ze zich niet bedenken hoe haar familie haar exacte maat zou kunnen weten. Maargoed, haar familie wist wel meer vreemde dingen.
Op dat moment besefte ze zich dat dit nu allemaal van haar was. Een cadeau van haar o zo gulle familie. Haar familie die geen geld uit gaf als ze er geen bedoeling achter had in het belang van haarzelf. Snel kleedde Rusine zich weer om naar haar slaapkleding en plofte ze op het te grote hemelbed. Wat was dit allemaal? Waarom deden ze dit? Waarom was ze uitgenodigd?

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

'Ilinca?' Een oude, maar nog steeds levendige stem klonk door de deur heen, zachtjes geklopt volgde. Rusine negeerde het. Ilinca. Haar ademhaling versnelde onbewust en gefrustreerd trok het meisje een kussen over haar hoofd. 'Ilinca ik weet dat je er bent.' De vriendelijke stem klonk nu geïrriteerd. 'Ilinca, ik kom naar binnen.' En met die woorden werd de deur langzaam geopend.

Een oudere vrouw liep soepel de kamer binnen. Haar lange donkergrijze haar zat opgestoken en ze droeg een sierlijke jurk. Haar gezicht zag eruit alsof ze de jaren had gezien en had begrepen en haar donkerbruine ogen hadden een diepe, wijze en ervaren uitdrukking. En alleen die ogen verrieden de zorgen en zware beslissingen die haar leven rijk was geweest. Want ookal zag je het niet direct aan haar, van de 83 jaar die ze achter haar naam had staan, waren er 62 in naam van de Băsescu-familie.
Met een vriendelijke glimlach sloot de vrouw de deur achter zich weer en ging ze naast Rusine op het bed zitten. Rusine negeerde haar compleet.
'Ilinca, je moet weten dat de familie van niets wist.' De vrouw viel duidelijk met de deur in huis. Een wanhoopsactie. Rusine bewoog nog steeds niet. En een leugen.
Natuurlijk wist ze wie deze vrouw was. Alexandru Băsescu mocht dan misschien aan het hoofd staan van één van de machtigste families van Roemenië, het was zijn vrouw Iulia die de touwtjes in handen had. Alle beslissingen gingen via haar. Het was onmogelijk dat ze niets had geweten over wat er iets minder dan 16 jaar gaande was in het gezin van haar oudste zoon. Onmogelijk. En daarom negeerde Rusine haar nog steeds.
'Ilinca, het was nooit de bedoeling dat dit zou gebeuren. Het was een actie die nooit gemaakt had moeten hoeven worden.' Nee, het plan was om me al ver voordat het gebeurde te lozen.
'Wilt u mijn kamer uit gaan, mevrouw Băsescu?' Een pijnlijke stilte hing in het chique vertrek. Langzaam stond de vrouw weer op.
'Ontbijt is morgen om 9 uur stipt. Welterusten Ilinca.' Na die woorden gezegt te hebben, liep ze op een statige treed het vertrek weer uit. Ilinca.

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

De zon scheen een prachtig licht op de donkere bomen en schitterde nog veel mooier in het spiegelende water van het meer die volgende morgen. Het weer was vriendelijk, niet te warm niet te koud. Kortom, het was een dag om van te genieten, een dag die je wel vrolijk moest maken.
Fluitend liep Yelena door de gangen van het prachtige landhuis waar ze nu sinds een paar dagen werkte. Als dienstmeisje had ze haar handen vol aan de taak om ervoor te zorgen dat de kinderen van Emilian en Crina niets overkwam en niets onbrak. De drie kinderen waren eigenlijk amper kinderen meer. De oudste jongen, Razvan, was al volwassen en ging waarschijnlijk over een jaar trouwen. Zijn broertje was bijna 18 en erg zelfstandig. Yelena had alleen de jongens nog maar ontmoet. Het meisje was samen met Florin de dag ervoor aangekomen, maar Yelena had de opdracht gekregen haar die hele dag met rust te laten. Wat haar in de kamer van het meisje te wachten stond was dus een verrassing. Natuurlijk was de roddelmolen die avond ervoor al losgeschoten over de entree van het meisje, over hoe ze haar moeder gewoon had genegeerd, en er werden al de meest vreselijke verhalen over haar vertelt. Ook wist Yelena dat het meisje nooit eerder in het landhuis was geweest en niemand dus echt wat over haar kon vertellen. Zelfs Barbera, die al 20 jaar voor de familie werkte, wist niets, of wilde niets zeggen. Maar er gingen geruchten, ernstige geruchten.

Nieuwsgierig klopte Yelena op de deur. 'Doamnă Ilinca Băsescu?' Er kwam geen reactie. Zoals haar vertelt was, opende ze de deur. Wat ze daar vond, overtrof alles.

Alles dat los zat zweefde in de lucht en de geur van magie, die in het huis tochal aanwezig was, drong door tot elke vezel in Yelena's lichaam. Langzaam zette ze een stap naar voren, maar knalde daarmee tegen iets aan. Ze zag niets, maar voelde dat het er was. Bang volgde ze het met haar handen, steeds een stapje naar voren. Het pad volgde een onlogische route door de kamer, maar kwam uiteindelijk bij het balkon uit. Opgelucht dat ze er was, opende de dienstmeid de deur. Daar zat ze. Haar donkerbruine haren, die ze van haar vader had, want op de schilderijen in de gang had Emilian Băsescu donkerbruin haar dat leek op dat van het meisje, wapperden theatraal in de wind. Het gaf het toch al dramatische beeld een extraatje. Het meisje zat op de reling van het balkon. Ze bewoog niet en staarde levenloos voor zich uit. Over het grasveld voor haar zweven allerlei paarse dingen, die elkaar speels achterna zaten en soms in een explosie uit elkaar barsten.
'Doamnă Ilinca Băsescu?' Yelena vroeg voorzichtig de naam van het meisje. Die reageerde niet. Toen herinnerde de dienstmeid zich de naam die het meisje volgens Barbera had. Rusine. Schande. Was dit haar dan? Het meisje dat volgens Barbera zo'n chaos in de familie had gecreeerd?
'Rusine?' vroeg ze weer, nu nog voorzichtiger. Meteen draaide het meisje zich met een vriendelijk gezicht om. Alle magie die er in de lucht was geweest, verdween meteen. Binnen klonken wat harde knallen van dingen die naar beneden vielen.
'Ja?' De stem van het meisje leek op geen van alle stemmen van de familie Basescu, maar dat gaf een zekere elegantie eraan.

((switching perspectives ;D))

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Rusine liet haar ogen kritisch over de vrouw voor haar glijden. Een dienstmeid, overduidelijk. Rusine walgde van het begrip dienstmeid. Alsof ze iemand nodig had om voor haar te zorgen..
'Ik.. ik ben Yelena..' hakkelde de dienstmeid. Rusine schonk haar een vriendelijk glimlachje, maar ergerde zich al meteen aan haar.
'Ik ben Rusine,' stelde ze zichzelf voor. Ilinca. De dienstmeid glimlachte ook, en legde uit waar ze voor was.

Later die middag, na het ontbijt, trok Rusine zich alweer terug op het balkon, om daar op de reling te gaan zitten. Een stem die ze haatte drong tot haar door.
'Ilinca, lieverd, we moeten even praten.' Rusine negeerde haar oma die naast haar ging staan. De vrouw reageerde er totaal niet op en sprak vrolijk verder.
'Vanavond is er hier een bal. Er komen nog wat andere families uit Roemenië en ik wil dat je je gedraagd. Je specialiteit is taboe. Ik ga je aan een jongen voor stellen en ik wil dat je hem vermaakt die avond.' Rusine negeerde de vrouw nog steeds. Haar gedachtes werkten echter op hoogste snelheid. Een jongen? EEN JONGEN? Dus daar heeft ze me voor nodig. Banden tussen andere families smeden. Hallo zitten ze hier nog in de middeleeuwen? Meteen vertrok haar gezicht.
'Als hij niet lang is, hoogblond lang warrig haar heeft, rookt en van Ayao komt, dan vind ik het goed,' siste ze, voor het eerst haar stilzwijgen verbreken. Er klonk een geschokte ademhaling, maar verder geen reactie.
'Je specialiteit, Ayao en dat rebelse gedrag zijn taboe vanavond. Ik waarschuw je Ilinca.' De stem klonk dwingend.
'Rusine,' kaatste Rusine terug. Haar oma liep weer weg.
'Tot vanavond Ilinca.'

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

Daar stond ze dan. Helemaal verzorgd tot in de puntjes. Haar opgestoken, make-up perfect, kleding met uiterste zorg uitgekozen en aangetrokken. Alleen het glimlachje ontbrak op Rusine's gezicht. Haar gezicht stond walgend terwijl ze een klein stukje achter Florin aanliep. Ze ruimte waar het bal was, was er eentje waar Rusine nog niet was geweest. Ze was namelijk alleen nog maar in de hal, de eetzaal, haar kamer en haar badkamer geweest.

De grote hoge ruimte was in het traditionele blauw-geel-rood van de Roemeense vlag. Rusine's geel met bruine jurk paste er perfect in en kleurde eveneens bij haar ogen. Het ding had vast en zeker een fortuin gekost, maar zelfs Rusine's enorme liefde voor kleding kon haar niet enthousiast krijgen voor de jurk. Met het ding zelf was niets mis. Donkerbruin, ongeveer dezelfde toon als haar haar, tot haar enkels, bandje in haar nek, net niet te diepe decoleté en een lage rug. Het ding was afgewerkt met gele stiksels met ingewikkelde patronen. Ook haar schoenen waren er perfect bij, hetzelfde kleurtje geel als de stiksels en haar ogen en sieraden. Allemaal vast en zeker handgemaakt en duur.
Nee, het ding was prima, maar het probleem was de persoon die het geregeld had en betaald had. Iulia Băsescu.
'Rusine, alsjeblieft, lach gewoon. Dit is een grote kans. Pak hem. Dat doet Razvan, dat doe ik en dat moet jij ook doen.' Florin klonk bijna wanhopig, maar Rusine hield haar gelippenstifte lippen stijf op elkaar, emotieloos. Florin maakte een ergerlijk geluid en trok haar mee naar hun oma.
'Ilinca, je ziet er geweldig uit. Volg mij maar. Die jongen waar ik het over had, het is echt een schatje.' Rusine rolde met haar ogen naar Florin, die haar vreemd aankeek. Iulia trok haar dochter mee en liet haar broer bij wat andere mensen achter.

Daar stond hij dan. De ramp. De vreselijkste fout van de natuur. De arrogante walgelijke kwal. Lang, donker haar, donkere ogen, gekleed in pak. Typisch Roemeens dus. Niet bijzonder knap. Niet lelijk. Maar hij kon niet tippen bij wat Scorpio was. Toegegeven, de Ayaoaan was geen Griekse god, maar hij deed wel wat met Rusine en dat deed deze jongen absoluut niet. Iulia Băsescu glimlachte naar de jongen en plante Rusine aan hetzelfde tafeltje om daarna weer weg te gaan. Rusine hield haar lippen nog altijd op elkaar geklemd en keek hem afwachtend aan.
'Ehm, hallo, ik ben Grigore Boc... Jij bent Ilinca Băsescu, nietwaar?' Rusine trok langzaam haar wenkbrauw op en bleef hem aankijken.
'Mijn naam is Rusine,' antwoorde ze bot.

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

'Rusine?' herhaalde de jongen, van zijn stuk gebracht. 'Wie noemt zijn kind nou Ruşine?' Meteen besefte hij dat dat niet erg aardig was, en snel zette hij een glimlachje op.
'Maar dat doet er niet toe, toch? Ik heb je hier trouwens nog nooit gezien..' Rusine voelde de irritatie opborrelen bij zijn gefakete interesse.
'Je hebt echt geen flauw idee wie ik ben he?' antwoorde ze flauwtjes. Grigore, wat een walgelijke naam, trok een niet-begrijpende blik.
'Je bent Ilinca Basescu, dochter van Emilian en Crina Basescu, kleindochter van Alexandru en Iulia Basescu. Je gaat naar MHS en je bent niveau 2 van Vuur en Warmte.' Zijn stem hervond zelfvertrouwen. 'En daarnaast ben je niet slecht om naar te kijken..' Het viel Rusine, die de jongen toch niet aangekeken had, nu pas op dat zijn blik half aan haar inkijk vastgelijmd zat. Langzaam trok ze haar wenkbrauw op.
'Is dat wat ze je vertelt hebben? Grappig...' begon ze, meteen van plan hem het hele echte verhaal te vertellen. Op dat moment werd er echter een walsmuziekje ingezet, en nog voor Rusine kon reageren had de jongen zijn arm om haar middel heen gelegd en pakte hij haar hand vast om haar in een wals mee te nemen. Meteen wilde het meisje zich losrukken, maar toen ving ze de ijzige blik van haar oma. Kil keek ze terug, wat een glimlachje bij de vrouw uitlokte. Meteen richtte Rusine zich op de jongen die net te dicht tegen haar aan stond om het leuk te houden.
'Wat denk je dat je aan het doen bent?' siste ze naar hem, maar de jongen schonk haar alleen maar een glimlachje en danste verder.

Ruşine

Ruşine
Niveau 3

En dan nu de samenvatting van de rest van de vakantie.

Iulia wil nog altijd dat Rusine haar plicht voor haar familie doet. Rusine wil dit niet want ze wil haar eigen leven lijden met haar eigen keuzes. Maar tegelijkertijd zit ze ook met het feit dat die mensen wel haar familie zijn. Ondertussen is Rusine vertelt dat Emilian inderdaad aan een hartstilstand is overleden, een hartstilstand die zij veroorzaakte. Verder is er vast en zeker niets bijzonders gebeurd.

Sponsored content



Back to top  Message [Page 1 of 1]

Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum