de theater zaal

Alex schoot in de lach en stelde zich zo rap mogelijk recht om haar in te halen. Hij rende haar achterna en pakte haar arm vast. Met een behendige beweging draaide hij haar om pakte nu haar beide armen vast en trok haar naar zich toe. Hij zorgde er voor dat ze de tijd niet kreeg om tegen te spartelen en kuste haar op de mond.

Alecia liep verschrikt achteruit. Ze hield haar hand voor haar mond en keek redelijk geschokeerd. Die blik verdween al snel en maakte plaats voor een kwade. Ze beet woedend op haar tanden. In haar hand liet ze een schaduwbal vormen. Ze wilde hem doodgraag zien lijden.

Alex schoot weer in de lach. 'echt waar, noch steeds zo geschokeerd na een kus? en weer de zelfde reactie?' Hij keek haar verveelt maar toch geamuzeerd tegelijkertijd aan. 'je bent nogal gefrustreed, vind je niet? misschien weet die lieve Olivia wel iets dat je kan ontspannen' Zijn haar kleurde naar rood. Zijn ogen kleurden zwart.

Alecia werd bleeker dan ze al was. Ze beet heviger op haar tanden en de woede in haar ogen werd heviger. Deze keer zou niets haar weerhouden van een gevecht. Ze vuurde de schaduwbal op hem af.

Alex had zijn aandacht laten vallen na hij haar had bedreigt. De pijn in zijn arm liet hem weer focus houden. De schaduwbal was vlak langs zijn arm heen geraast en had huid mee geschaaft.

'waag het me ooit nog eens aan te raken en je bent dood'

ALex schoot weer in de lach. 'meen je dat? wel, dan is het zeker de moeite waart' Hij keek uitduigend. In zijn beide handen liet hij lichtballen verschijnen.

(( lees toch wel stiekem mee het is zoo leuk ))

((xd van mij mag je))

In haar ogen stond er haat af te lezen. Ze was het beu om zich steeds maar te laten doen. Ze had al heel haar leven moeten gehoorzamen en braaf ja knikken. Nu werd er van haar gevraagd dat ook bij hem te doen. Maar dat vertikte ze.

Alex grijnsde misteriuus. 'waar zit je met je gedachten? duidelijk niet bij het gevecht' De lichtballen in zijn handne hadden alleen maar als aflijding gediend. Achter haar vloog er een lichtbal recht op haar af. Normaal zou ze dat wel moeten hebben aangevoeld aangezien ze de zelfde kracht als hem bezat.

Alecia had idderdaad niet goed op het gevecht zelf staan letten. Nog voor ze zich voll. had kunnen omdraaien raakte de lichtbal haar in de rug. Het was alsof er een harde basketbal met veel kracht tegen haar was aangegooid. Ze snakte even naar lucht omdat haar longen tegen haar ribben werden aangedrukt. Ze werd er niet zwakker door. Integendeel zelfs. De drang om te vechten werd groter. Vanuit het niets leek ze naalden te voorschijn halen en werp ze met snelle snelheid op Alex af.

((is wapenbezit eigenlijk wel toegelaten op school? x3 miss moet je die ff bijpassen :p))

((oeps...))


Alecia had idderdaad niet goed op het gevecht zelf staan letten. Nog voor ze zich voll. had kunnen omdraaien raakte de lichtbal haar in de rug. Het was alsof er een harde basketbal met veel kracht tegen haar was aangegooid. Ze snakte even naar lucht omdat haar longen tegen haar ribben werden aangedrukt. Ze werd er niet zwakker door. Integendeel zelfs. De drang om te vechten werd groter. Ze zette een stap vooruit en stond oppeens achter Alex. Ze hield haar hand gestrekt tegen zijn hals. 'als ik nu een schaduw of lichtbal maak dan is je hals zeker weten verwond, wat het je moeilijk zal maken om te ademen'

Alex pakte haar pols vast. Zijn glimlach was niet verdwenen. 'doe het dan... bewijs dat je het lef hebt' Hij wist niet zeker of ze lef had. Eigenlijk was hij bang dat ze wel zou durven en hoopte vurig van niet. Maar niks van die angst was te bespuren.

Alecia was weer verast van wat hij zei. Goed dan... als hij het zo graag wilde dan kon hij het krijgen. Ze liet lichtjes haar hand oplichten op een lichtbal te maken. Ze ging hem nog de kans geven om weg te glippen want stiekem vroeg ze zichzelf af of ze idderdaad genoeg lef had of niet.

Alex liet haar doen. Zijn greep verstrakte wel op haar pols. Niet om haar te motiveren maar omdat hij bang was. Hij voelde de warmte in zijn hals branden. Dit was niet goed. Ze zou het echt gaan doen! Maar hij vertikte het om weg te vluchten als een lafaard. Hij had haar uitgedaagd en zij moest de gene zijn die het zou opgeven.

Alecia kreeg zonder dat ze het al besefte schuldgevoelens, maar ze probeerde toch om zichzelf nog moed in te spreken. ik kan dit, ik kan dit... hij zal boeten! hij zal... sterven en het zal mijn schuld zijn.... ze liet haar hand slap hangen. De beginsels van de lichtbal loste op in de lucht. Ze haatte zichzelf dat ze het lef niet had. Alex verdiende het om te lijden maar waarom kon ze hem dan niet eens zwaar verwonden?

Alex voelde een enorme opluchting over zich heen waaien. Het was alsof hij eerst een veel te zware rugzak droeg en die nu eindelijk kon laten vallen. Hij draaide Alecia's pols om waardoor haar arm gedwongen werd om te draaien. Hij draaide haar in een ongemakkelijke positie en hij had nu controle. Hij had in tegenstelling tot Alecia wel genoeg lef om dat prachtige gezichtje van haar te verminken. Hij hield zijn hand vlak voor haar gezicht en liet een felle lichtbal in zijn hand verschijnen.

Alecia schrok zich dood na Alex zijn daad. Ze kreeg de tijd niet te ontsnappen. Hij was genadeloos. Het laatste wat ze zich herinnerde was het felle licht en de helse pijn daarna. Hij was werkelijk kwaadaardig. Ze zou hem nooit vergeven. Ze zou nooit van hem houden zoals haar grootmoeder dat wilde. Ze zou hem voor eeuwig haaten.

-NewNewNew-
Taiga moest een stuk maken voor de voorstelling die over een poosje was. "oke ik wil scene 23 opnieuw doen." riep ze door de zaal en een groepje jongens en 1 meisje liepen op het podium, er begon muziek te spelen en de jongens begonnen te zingen.
Hey, oh, oh equilibrium
Oh no

I think i found myself in a strange place
Got me spinning like a satellite in outer space
Gravity keeps pulling me your way
I'm better in doubt
Cause before I was born like the player type
Going home to a different girl every night
I was stumbling tipsy fell into your life
I'm sobering now

Taiga schudde haar toen ze klaar waren en liep toen naar de persoon die de hoofd stem had, "je moet er meer gevoel in leggen en denk om je handen.." zei ze terwijl ze hem wat bewegingen voor deed, "oke opnieuw!" riep ze door de zaal en ze deed met de ongen mee zodat het wat makkelijker ging.