Lily hoorde Rusine aan de telefoon, maar niet goed. Net als daarstraks met Melissa, was de verbinding slecht. Maar ze hoorde aan Rusine's stem, dat er iets mis was. Niet dat die bang klonk, maar sneller dan iemand normaal zou praten. 'Rusine...'Fluisterde ze. 'Ik versta je niet.' Maar ze wist wel, dat ze zich moest verstoppen, in iedergeval voor even. Als er iemand aan kwam, mocht diegene haar niet vinden, dan zou het hele plan in elkaar storten. Schigtig keek ze om zich heen. Waar kon ze zich verstoppen? Er was alleen maar die gang, en die liep rechtdoor, nergens een hoekje of iets wat daar op leek... Ze maande zichzelf tot rust en keek nog eens om zich heen. Langzaam liep ze door, stapje voor stapje, zodat ze niks zou missen wat haar kon helpen. En toen, geheel onverwachts, voelde ze dat 1 van de stenen los zat. Ze hoorde Melissa's stem, maar durfte niet te antwoorden. Ze wist gewoon dat er iemand dicht bij was.