De ontsnappingspoging.

Shayla glimlachte en haalde opgelucht adem. Goddank, ze zat hier goed. Ze keek Lily dankbaar aan en glimlachte. 'Dankje' Zei ze zacht en ging op de krat zitten. Ze luisterde aandachtig, terwijl ze in zich probeerde op te nemen wie er allemaal waren. Sommige kende ze, maar sommige ook weer niet. Ach, wat maakt het uit wie je wel en niet kent, er is een mogelijkheid om hier uit te komen én ik kan van pas komen...

Toushirou keek naar Melissa en trok zijn wenkbrauwen op. 'We kunnen in ieder geval wat proberen, we zijn met veel mensen. Wat is jouw idee, eigenlijk? Misschien is het riskant, maar het kan altijd tot iets leiden,' ging hij verder. 'We zijn met een aantal man, dus ik stel voor dat we met tweetallen op onderzoek uitgaan zodra we de plannen hebben besproken'

Lily knikte instemmend. Ook zij vondt het geen goed idee om met zijn allen naar de bibliotheek te lopen, en dan maar te hopen dat ze goed uitkwamen. 2 mensen waren onopvallend genoeg. Maar wie? Ze keek de groep rond. Mimiko was natuurlijk klein, dat kon van pas komen. Ze wist ook niet of ze zelf in aanmerking zou komen voor die taak. Maar aangezien zij ook erg onopvallend was, kon ze het vast best goed doen...

Mimiko wachte tot dat Melissa haar idee zou vertellen. Toch leek het idee van Toushirou tot nu toen het beste. Ze konden beter eerst op onderzoek gaan voordat ze blindelings naar uitgangen gingen zoeken. Dat zou veel te opvallend zijn. Daarbij zou het toch niet werken.

'Ik heb vannochtend wat research gedaan,' vertelde Melissa. 'Ik ben erachter gekomen dat er vroeger kerkers waren op deze school, maar die zijn aan het einde van de 18 eeuw gesloten. Het schijnt dat er hier ergens vlakbij de kelder nog een doorgang is naar de kerkers, maar dat deze verborgen is. Ik zat eraan te denken dat de kerkers misschien wel een eigen weg naar buiten hebben. Als het ons lukt om de doorgang naar de kerkers te vinden zouden we kunnen proberen of we een uitgang kunnen vinden die naar buiten lijdt. Ik ben meteen op zoek gegaan naar een oude blauwdruk van de kerkers en die heb ik gevonden.'
Ze haalde een paar blauwe papieren uit de zak van haar vest en rolde ze open op de stoffige grond.
'Kijk, er zijn hier twee deuren die leiden naar plekken die niet op de kaart staan,' vertelde Melissa. Ze wees naar twee tekens die deuren voor moesten stellen.
'Deze deur leidt naar een plek hier ergens vlakbij,' vertelde ze terwijl ze met haar vinger op de meest linkerdeur tikte.
'Maar waar de andere deur naartoe leidt weet ik niet. Het kan zijn dat we gewoon uitkomen in een ander deel van de school, maar het kan ook zijn dat de deur naar buiten gaat.'
Melissa keek afwachtend naar de anderen. ze wist niet of De Heerseres eraan gedacht had om de deuren naar de verlaten kerkers te sluiten, maar de kans was klein. Niemand wist immers van de kerkers, behalve zij dan... en de boekenplank van de verboden bibliotheek.

Lily bestuudeerde de blauwdrukken even aandachtig en keek toen nadenkend voor zich uit. Na een tijdje knikte ze weer instemmend, het klonk als een goed idee. Als ze dan in groepjes van 2 alle mogelijke plaatsen zouden doorzoeken en hier weer op een afgesproken tijd weer terugkomen om te bespreken wat ze ontdekt of juist niet ontdekt hadden.

Lune zweeg, en bestudeerde even de kaart, 'we kunnen het altijd proberen?' bracht hij een beetje onnozel uit, hij slikte. Kerkers? Klonk wel spannend, hij dacht meteen aan een donkere plek met rottende lijken hangend aan ijzeren kettingen die hingen aan het plafond. Hij wende deze gedachten van zich af, 'het klinkt best, hoopvol, maar niet risico-loos,' stel voor dat iemand ze achterna ging.. Stel je voor, wat er allemaal mis kon gaan! Alsnog zou hij dit risico wel durven te nemen.

Shayla trok vragend een wenkbrauw op. Langzaam maar zeker voelde ze de zenuwen door haar buiken gieren. Nu pas drong het echt tot haar door wat ze ging doen. Maar het was al telaat, als ze nu zou afhaken, zou niemand haar ooit meer aankijken. Ze kon het niet zien, maar het klink wel als een goed plan. Nu was er tenminste nog een mogelijkheid om hier uit te komen. 'Ok, dus we hebben iemand nodig die de wacht kan houden...' Zei ze opeens, op nadenkende toon.

Mimiko keek mee naar de blauwdruk en knikte. 'Ziet er goed uit', zei ze uit eindelijk. Toch was het wel eng. Ouder kerkers? Het maakte haar rillen. Liever niet waar ze alleen heen zou willen. Alsnog konden ze niet met ze allesn gaan het was en bleef gewoon te opvallend om met een enorme groep in de oude kerkers te gaan rond snuffelen. Dan was het voor de Heerseres wel duidelijk dat ze naar een uitgang zochten.

'Het enige probleem is dus dat ik niet weet waar de deur naar de kerkers zit, behalve dan dat het in een straal van vijftig meter rondom deze kelder is. Het grootste risico lopen we tijdens onze zoektocht. We kunnen onmogelijk onopvallend naar een verborgen doorgang zoeken. Daarom is het van groot belang dat we zoeken terwijl er NIEMAND van het personeel in de buurt is. Om daar zeker van te zijn hebben we twee wakers nodig. Als we ook nog twee mensen naar de bibliotheek willen sturen blijven er dus maar drie over die de omgeving kunnen doorzoeken. Dat kan een tijdje gaan duren...' vertelde Melissa. Ze dacht een tijdje na en kwam tot de conclusie dat hun poging alles behalve veilig zou zijn.

Shayla knikte en fronsde haar wenkbrauwen nadenkend. Dit was een goede kans voor haar, om te laten zien dat ze kon helpen en dat ze niet hulpeloos, of nutteloos was. 'Ik kan er misschien bij helpen... Bij de wacht houden en kijken of er iemand rond loopt.' Probeerde ze eerst voorzichtig

Mimiko keek naar Shayla. Ze had wel eens gehoort dat blinde al vanaf ver af mensen aan konden horen open. 'Ja misschien kan zij op wacht staan', stemde ze in. Ze keek naar Shayla en vond haar nog steeds een bijzonder persoon. Ze richte zich weer op Melissa om te kijken wat zij er van vond.

Rusine had besloten haar mond te houden. HET had een punt, want zonder HET zou ze veel verder van huis zitten. Met een chagrijnig gezicht luisterde ze de plannen aan. Opgelucht bedacht ze zich dat Melissa in ieder geval zou gaan zoeken naar de doorgang, want het was haar idee. Dat kwam dus mooi uit, want Rusine vertrouwde Melissa's waakvaardigheden totaal niet. Uiteindelijk besloot ze haar mond open te doen. 'We kunnen best wachters neer zetten, maar hoe gaan die laten weten dat er iemand aankomt, zo zonder magie?' En met die opmerking nam ze zich de taak op die haar wel beviel, het stellen van vragen zodat het plan echt waterdicht zou worden.

Toushirou had besloten even zijn mond te houden terwijl de rest sprak, maar knikte af en toe instemmend. Hij staarde al een tijdje naar de blauwdruk, maar uit sommige symbolen kon hij echt niks opmaken. Hij maakte een nadenken "hmmm" geluidje. 'We kunnen een signaal afspreken. Wat je wel vaker ziet. Een vogelgeluid of zo' stelde hij voor. Hij kon verder ook weinig bedenken om als sein te gebruiken. Nu waren hun specialiteiten behoorlijk van pas gekomen. Hij wachtte maar gewoon af welke taak hij in zijn schoot geworpen kreeg, want het maakte hem niet zo veel uit. Het enige probleem was vertrouwen, want hij kende een deel van de groep niet.

Shayla dacht weer eens diep na, wat wel de enige hoofdpijn veroorzaakte. Het was inderdaad een goed punt wat er gemaakt werd. Ze voelde even aan de mobiel in haar zak en fronsde haar wenkbrauwen. Zou dat niet nog een mogelijkheid zijn? Misschien was het simpel, máár het was altijd wel effectief. 'En anders... Kunnen we toch ook gebruik maken van mobieltjes?' Stelde ze op nadenkende toon voor.

'Daar dacht ik ook al aan. Heeft iedereen hier een mobieltje?' antwoordde Melissa op Shayla.
'Ik stel voor dat Rusine en Shayla de omgeving hier bewaken, en dat Toushirou en Mimiko naar de bibliotheek gaan om daar te zoeken. Dan kunnen Lune, Lily en ik hier de omgeving doorzoeken.'
Melissa keek afwachtend naar de rest, terwijl ze een stift uit haar zak haalde en haar nummer op de blauwdruk schreef.
'Dit is mijn mobiele nummer.'

Toushirou fronste. Mobieltjes? Hij schraapte zijn keel om de aandacht weer te krijgen. 'Ik denk niet dat het verstandig is om mobieltjes te gebruiken. Ze kunnen vallen en kapot gaan en dan is ons hele systeem kapot. Bovendien kun je niet iedereen tegelijk waarschuwen. En, daarbij nog, neem ik aan dat we hem op stil zetten omdat we anders gesnapt kunnen worden. Als je die trilling dan per ongeluk niet voelt - wat mij altijd overkomt - ben je de sigaar' ging hij het voorstel tegen.

Lune knikte in stemmend, maar moest toegeven; het was wel een hele kleine kans dat een van de mobieltjes juist nu stuk gingen, aan de andere kant konden ze geen risico's lopen. Hij vroeg zich af wat er zou gebeuren als er ook maar 1 iemand achter kwam dat ze probeerde te ontsnappen, zouden ze van school worden gestuurd, nee natuurlijk niet. Dat zou geen zin hebben, als je leerlingen van school af trapt midden in een oorlog. Lune bestudeerde Melissa's mobiele nummer, en keek toen naar Toushirou, 'hoe zou je het anders willen doen?' vroeg hij, om de stilte te onderbreken, en de indruk te maken dat hij toch aan het meedenken was.

Shayla zuchte en haalde haar schouders op. 'Er kan altijd wel van alles wat mis gaan. Alles kan mis gaan tijdens deze ontsnappingspoging, maar je moet in het leven risico's durven nemen. Is dat niet waar het leven om draait? Het overleven van angsten en uitdagingen?' Het was vreemd, ze klonk best kalm, ookal zat ze bij een stel wild vreemde personen.

Toushirou fronste om wat het blinde meisje zei, al kon ze dat niet zien. 'Eh, ik wil hier niet uitlopen op een filosofische discussie. Maar dit hele idee is al één groot risico. We kunnen in ieder geval ons best doen om het waterdicht te maken. Anders is het verspilde moeite en zitten we ook nog eens behoorlijk diep in de problemen. We moeten het goed aanpakken' ging hij op de discussie in die nu al een tijdje gaande was. Het maakte hem niet uit of de voorbereiding lang zou duren, als ze maar en goede manier naar buiten konden vinden,

'Ik denk in iedergeval niet dat lopen tsjirpen als een vogel een onopvallend teken is. Denk je nou echt dat Merlyen niet raar gaat opkijken als jij opeens begint te tsjirpen als een vogel zodra zij in je zicht komt?' merkte Melissa op.
'Walkie talkies zou het gemakkelijkste zijn, maar die heb ik zo eentweedrie niet bij de hand.'
Ze staarde een tijdje naar de blauwdruk.
'Laten we in iedergeval snel opschieten want ik wil hier zo snel mogelijk weg.'

'Ik stel voor,' begon Lune, ter wel hij de groep rond keek en zijn keel schraapte, 'dat we toch de mobieltjes gebruiken,' het klonk erg droog. 'Het lijkt me de makkelijkste, en kortom de on opvallendste oplossing,' Lune griste zijn mobieltje uit zijn zak, 'ze zouden ons heus niet verdenken, als we maar zorgen dat niemand de gesprekken kan afluisteren.'

Shayla knikte instemmend. Voor het eerst was ze het eens met Lune, maar waarschijnlijk was dit ook de laatste keer. Misschien zaten er hierdoor nog meer risico's aan, maar ze moesten er uiteindelijk zelf voor zorgen dat het goed zou verlopen en niet die mobieltjes. 'En als er iemand de gang op komt lopen, kan ik altijd misbruik maken van de situatie, door te zeggen dat ik verdwaald ben. Zo kunnen we tijd rekken.' De zenuwen gingen langzaam weg en maakte zo plaats voor een soort van plezier. Het was best spannend dit alles, maar het deed haar ook een beetje denken aan een spelletje dat ze vroeger altijd deed met haar broer.

Toushirou grijnsde.'Oké, zo'n geluid is misschien raar. Maar ik sta nog altijd niet achter de mobieltjes. Maar als we niks beters kunnen bedenken moet het maar,' besloot hij, waarna hij de groep rond keek. 'Heeft iemand anders toevallig nog betere opties?' vroeg hij er nog achteraan, misschien een beetje in wanhoop omdat hij dit plan echt wilde laten slagen.

Melissa dacht een tijdje na, maar kon geen beter plan bedenken. Ze pakte haar stift weer en schreef iedereens naam op in een ingewikkelde kettingboom.
'Laten we vooral overzicht houden in wie wie belt. De meeste telefoons kunnen twee lijnen tegelijk hebben, dus ik stel voor dat ik in contact sta met één van de wachters, en daarnaast met een andere zoeker die, die met de andere wacht in contact staat..'
Melissa ging met de stift van haar naam naar die van Shayla, en daarna van haar naam naar Lily. Ze ging via Lily naar Rusine en via Rusine naar Lune, die zelf ook weer in contact stond met Shayla. Zo was elke zoeker in contact met minstens één bewaker, en direct of indirect ook met de ander. Bovendien konden de zoekers nu ook met elkaar communiceren. Er waren alleen geen contactlijnen meer over voor Toushirou en Mimiko, die naar de bibliotheek gingen. Zij moesten het zonder de anderen doen.
'Als Mimiko en Toushirou een doorgang hebben gevonden stel ik voor dat ze zo onopvallend mogelijk naar het zoekersgebied komen rondom te kelder en zich daar bij iemand voegen die in contact staat met een wachter. Zo kunnen we elkaar het snelst informeren en overkomen tot actie.'
Melissa drukte de dop op de stift en gaf hem door zodat iedereen zijn telefoonnummer kon opschrijven.
'Is iedereen er klaar voor?'