Kamer 2334 (Alan/Terra) (18+)

Terra grijnsde en ging rustig verder, hij liet één van zijn handen naar haar bovenbeen glijden en masseerde zacht de binnenkant.
Hij zetten zijn lippen tegen Mimiko's sleutelbeen.

Het voelde heerlijk, allemaal zo fijn. Ze was alles vergeten en voelde zich na al die dagen weer goed. Mimiko grijnste weer naar hem met een grijns die niet meer van haar gezicht af te halen was. Ze liet de hand die op zijn rug lag zijn knoop openen en beide haar handen vlogen als het waren zijn boxer in toen de knoop enmaal open ging.

Terra had zo`n dominante actie van Mimiko eigenlijk niet verwacht en hij opende zijn ogen een beetje verbaasd, hij kon de kreet van verrassing niet onderdrukken niet dat het erg was het was wel weer interesant.
Hij trok haar shirt en stuk omhoog en liet zijn hand nog altijd op haar buik rusten terwijl hij met zijn andere hand de knoop van haar broek/rok ((weet ik veel)) los frunnikte.

Mimiko grijnste en trok haar ene hand terug uit zijn boxer en legde die weer op zijn rug. Er kwam een laag kippevel op haar buik toen haar shirt uit ging en om het warmer te krijgen drukte ze zich op tegen Terra en gaf hem weer een kus op zijn mond terwijl ze met haar hand speelde in zijn boxer.

Terra onderdrukten een kreet van genot en liet zijn hand in haar broek/rok zakken en masseerde daar verder, zijn tong was op het moment bezig een gevecht met de hare te winnen en even stond zijn goed functionerende brein op non actief en reageerde hij alleen nog maar op instinct.

((Nou moet ik eigenlijk Michelle roepen en Alan laten binnenkomen~))

Mimiko giechelde even toen ze zijn hand daar voelde en hijgde even. Haar hand was ondertussen uit zijn broek geglipt en verplaatste zich nu tot zijn shirt die ze vanaf onder aan probeerde uit te trekken. Het ging nogal moeizam aangezien haar lippen nog steeds die van Terra een zaten. Even liet ze hem weer los en besloot de zoen af te maken om daarna zijn shirt uit te trekken.

Terra opende zijn ogen en keek even in die helder paarse bollen van Mimiko, waar was hij ook eigenlijk mee bezig ze had al een vriend....of misschien twee....ach wat maakte het ook uit als die Lune hem hiervoor ging uitschelden boeide dat hem vrij weinig hoewel er toch iets aan hem knaagde, hij was de perfect zoete smaak van Alan nog niet vergeten.

Mimiko keek hem terug aan en grijnste weer. In een seconde kwam haar gedachte weer tot leven, Slet dat je bent, fluisterde haar gedachte in die ene seconde. Een kleine twijfel onstond in haar ogen. Ze wilde haar gedachten negeren maar het woord deed zoveel pijn. Ze wierp haar blik heben naar zijn shirt en begon er aan de friemelen.

Terra pakte zachter dan ooit tevoren har handen vast en keek haar met een pijnlijk gezicht aan, hoe graag hij het ook wou hij kon het niet opbrengen om dit iemand aan te doen, hij zou Mimiko ook pijn doen als hij nog verder ging "Ik wil je geen pijn doen...en als we dit doen dan komt er niks echt goeds mee..." het beeld van een huilende Mimiko schoot door zijn hoofd en dat omdat hij zich gewoon met zijn domme kop niet in had kunnen houden en ze nu helemaal werd verstoten door Lune,Cosette en Kyosu.

Mimiko wist dat hij gelijk had. Ze bereek hier niets mee. Misschien even, maar als ze weer terug zou komen was alles alleen maar erger. Ze keek weer met grote ogen naar Terra en hield zijn hand zwakjes vast 'Ik weet het', zei ze schor. Toch was het fijn geweest voor even. Even weg van alles. Weg met Terra. Maar zoals hij al zei er kwam inderdaad niets goed van.

Terra kwam terug tot een zit positie en knoopte zijn broek dicht "Sorry..." hij zetten zijn hand tegen zijn hoofd en probeerde zijn chaotische letter soep op orde te zetten hoewel er niet veel normaals uitkwam.

Mimiko ging overijnd zitten en keek rond over het of ze haar shirt zag liggen. 'Het is niet jou schuld..', zei ze terwijl ze haar shirt over haar hoofd trok. 'Ik had me gewoon in moeten houden', de deed haar knoop dicht en legde haar haar hoofd in haar hand.

Terra lachte even "Oja en ik niet natuurlijk" het kwam er compleet sarcastisch uit, hij was degene die begon niet zei ze hoefde zich niet te verontschuldigen het was dit keer wel zijn fout maar hij zou de consequenties dragen wat er ook zou gebeuren.

Mimiko keek naar Terra en schudde haar hoofd. 'Ik zei dat het wel kon, jij twijfelde. Mijn schuld klaar.', zei terwijl ze weer naar de grond keek. Hij vroeg het nog. Hij zei nog of dit wel goed was. Zij was de gene die zei dat het kon. Zij kon zich niet inhouden. En trouwens hij ging niet vreemd. Alweer.

Met een big smile op zijn gezicht, en een plasticktas in zijn hand liep Alan de kamer in. Hij zette de tas op zijn bed, waar een lading snoep inzat. Hij draaide zich om naar Mimiko en Terra. 'Hi.. Is er.. iets?'

Mimiko schrok zich dood toen Alan de kamer binnen kwam lopen. 'Ehh ik eh ga maar eens', zei ze terwijl ze op stond.

Terra had meteen de perfect neppe maar toch echt lijkende glimlach op zijn gezicht en zwaaide Mimiko na, als hij met zo`n donderwolk gezicht was blijven zitten was er ook niet veel goeds uitgekomen "Hallo kamer genoot" hij keek naar Alan "Waar heb jij gezeten man?"
Meteen wist hij weer waarom hij niks had gedaan....die verslavend zoete geur was al genoeg om hem in één keer bedwelmt te krijgen.

Mimiko die niet wist hoe snel ze weg moest komen, zwaaide naar Terra. 'Spreek je nog wel', zei ze veel te snel om normaal te kunnen verstaan. Ze vloog de deur uit en toen ze eenmaal de gang uit liep kon ze weer normaal ademen. Ze dacht weer aan Lune en voelde hoe ze weer midden in de realitiet stond.

Alan haalde zijn schouders op en ging op het bed zitten. 'Overal ongeveer.'

Terra keek hem nog altijd even gefacineerd aan "Overal behalve hier denk ik dan" een bijna onzichbare glimlach was voor zo`n tien seconden op zijn gezicht te zien maar die vervaagde al snel, hij voelde zich een idioot een sukkel die zich nooit in kon houden.

Mimiiko keek naar haar pols en zag dat ze haar arm band bij Terra was vergeten. Snel liep ze naar binnen en pakte de armband. 'Let niet op mij', zei ze terwijl ze rood aan schoot.

((Sorry dat moest gewoon even :3))

Alan knikte. 'Klopt.' Hij begon de overvolle tas uit te pakken.

Terra keek Mimiko met nog altijd dezelfde glimlach op zijn gezicht aan, als hij wou dat het voorval een beetje stil bleef moest hij zo normaal mogenlijk over komen.
"Nog nieuwe dingen ontdekt?"

'Niet veel interessants,' zei Alan.