'Wat zijn we toch vergevingsgezind,' merkte Carter droogjes op. Hij luisterde echter absoluut niet naar Nicholas en liep op hem af om hem vervolgens van achteren in de houdgreep te nemen. Zijn ene arm sloeg hij om Nicholas' nek en zijn andere arm klemde hij om zijn middel heen. Hij trok Nicholas' hoofd iets naar achter zodat hij hem vanaf de zijkant aan kon kijken.
'Zelfs als ik het onschuldig bedoel denk jij door. Ik zou toch nog maar eens nadenken over de vraag of je niet stiekem heel erg nieuwsgierig bent,' fluisterde hij tegen hem. Hij grijnsde, blies even in Nicholas' oor en liet hem daarna weer los.
'Ik ga ontbijten, lati,' zei hij. In zijn pyjama en op blote voeten verliet hij de kamer.