NEW NEW NEW
Seth liep gehaast de bieb binnen, negeerde de kasten met de boeken over enige specialiteit, en zette koers naar de afdeling "Aarde".
De kast "talen" was volgestouwd met boeken over het uitpluizen van Engelse literatuur, over de kunst van de oude Grieken, Latijn, Italiaans, Duits, Engels, Engels, Engels... Zijn wijsvinger gleed ongeduldig over de kasten. "Ah!" riep hij verrukt uit, en hij haalde een boek genaamd 'Japans -> Engels' uit de kast.
Hij graaide even in zak, haalde er vervolgens een waterig propje uit en plofte op de dichtsbijzijnde bank. Hij vouwde het propje uit en streek er een paar keer over.
Ne, Seth...
Gomen.
Anta ga boku wo kirai to shiteru kedo... henjou shinai.
Aishiteru,
Yuu.
Ontzettend geïrriteerd door het langzame woordenboek vertaalde hij langzaam het eerste gedeelte.
"Hey, Seth, Sorry."
Na de triomf van zijn kleine overwinning was weggevaagd drongen de woorden pas door hem door.
Sorry. ..Sorry? Wat betekende dat? Sorry, ik wil je nooit meer zien. Sorry dat ik je op het foute spoor heb gebracht. Sorry dat ik in je geloofde.
Hij voelde een vlaag van misselijkheid opborrelen en besloot dat hij het beter gewoon zo snel mogelijk uit kon vinden.
Haastig bladerde hij door de pagina's, en met elk woord dat hij vertaalde voelde hij zijn hart zwaarder worden.
Bij het éna laatste woord hield hij even halt.
"Ik weet dat je me haat, maar ik zal niet opgeven." Niet opgeven. Niet opgeven. Hij zal niet opgeven. Zijn handen trilden terwijl hij opnieuw door de pagina's bladerde.
"Aishiteru.. aishiteru.." mompelde hij bedompt terwijl hij met zijn vinger langs de woorden gleed.
"Aishiteru... a-"
Hij staarde naar de vertaling.
Dat kon niet.
Toch? Nee. Dat was vast.. het was vast een vergissing.
Hij liet het boek uit zijn handen vallen, stond met grote ogen op en liep totaal gedesoriënteerd de bieb uit. Hij had het gevoel dat er een skippybal in zijn binneste werd opgeblazen, en die bijna op knappen stond.
"Aishiteru - ik hou van je"