Het meer.

Seth keek half-om-half geërgerd op. "Ik was zojuist bezig de pijn te vergeten door een paar zeer effectieve afleidingsmanoeuvres in te schakelen," meldde hij wijs, terwijl hij met zijn vingers de lijntjes volgde op Yuu's borst. "Maar nu je me er zo fijntjes aan hebt herinnerd zal je helaas je cadeautje een andere keer moeten uitpakken."
Hij was graag triomfantelijk overeind gesprongen, en hij had Yuu graag een al even triomfantelijke blik willen toewerpen, maar zijn been weerhield hem ervan om op te staan. En Yuu's lichaamswarmte had zijn triomfantelijkheid compleet in de hand, waardoor hij uiteindelijk gedoemd was om nogmaals zijn lippen op Yuu's bovenlichaam te drukken.

'Ik dacht het niet,' zei Yuu met een zware toon, terwijl hij Seth weer onder zich draaide en zo weer bovenop hem lag. 'Je kan geen kant op,' fluisterde hij terwijl hij met zijn ene hand over Seth's borst gleed, en zijn andere hand tegen zijn heupen drukte. Hij voelde hoe een bekende energie in hem opborrelde terwijl hij met zijn lippen langs Seth's neklijn streelde en ondertussen een zacht gegrinnik probeerde te onderdrukken. Hij bracht zijn lippen naar Seth's oor en blies er zachtjes in.
'Ik heb je binnen no-time zo slap als een lammetje,' fluisterde hij met zijn lage kriebelstem in Seth's oor, terwijl hij zich er vaag van bewust was dat hij het verkeerde spreekwoord gebruikte.

Met een vaart van minstens tweehonderd kilometer per uur schoot Gaya het water uit. Ze bleef even in de lucht hangen, terwijl ze de stroom water om haar heen van zich af liet druipen. Haar blik gleed naar Yuu en Seth, die op het platform lagen.
'Sorry, maar ik denk dat jullie je avontuurtje een andere keer moeten vervolgen. Op dit moment ligt er een levensgevaarlijk kind op de bodem dat elk moment uit mijn bevriezing kan ontsnappen en jullie met huid en haar kan verslinden.'
Ze had geprobeerd het zo nonchalant mogelijk te zeggen, maar het aanblik van de twee nog altijd doorweekte jongens op het platform liet haar stem toch trillen, terwijl haar hoofd langzaam steeds roder werd.

Seth voelde hoe zijn hele lichaam versteende toen hij een stem hoorde die niet van hem was, en verdorie ook niet van Yuu. Terwijl er een enorme blos op zijn wangen verscheen schoof hij langzaam zijn hoofd opzij om te kunnen zien wie hij voor de rest van zijn leven moest ontwijken.
Gaya Halinor.
Verdorie.
Dat zou ingewikkeld worden. Even was hij te druk in zijn eigen ontwijkingsplannen verwikkeld om goed te kunnen horen wat Gaya zei, maar toen er een paar seconden waren gepasseerd drong het ineens tot zich door.
"Eng kind?" herhaalde hij zachtjes, en hij liet zijn blik naar Yuu dwalen, die hij met grote ogen aankeek. (zie ava c:)

De stem van Gaya Halinor liet Yuu zo enorm schrikken dat hij overeind schoot, van Seth rolde en zo van het platform in het water terecht kwam. Meteen herinnerde hij zich de haai weer en wild spartelend kwam hij bovenwater. Zo snel hij kon krabbelde hij weer op het platform, waar hij hijgend bleef zitten.
Hij liet de woorden van Gaya tot zich doordringen, en keek even in de ogen van Seth, die nogal verbijsterd keken. Daarna gleed zijn blik naar Gaya, die met een vuurrood hoofd naar hun stond te kijken.
Nou waren ze verdomme in een verborgen grot onder het meer en dan werden ze nóg verstoord.
Het kon hem eigenlijk niet eens zoveel schelen dat er een eng kind op de loer lag. Hij was op dit moment niet in staat om ergens anders aan te denken dan aan het feit dat Gaya Halinor zijn belangrijke moment had verstoord en staarde haar woedend aan, terwijl hij vergat dat hij haar totaal niet aan zou kunnen.
'Ik hoop dat dat enge kind je je strot doorsnijdt,' siste hij kwaadaardig. Hij schudde zijn haar uit en sloeg kwaad met zijn vuist op de stenen.

Lucy staarde naar het water. Gaya was het water ingesprongen en kwam niet meer boven water. Ze zuchtte en staarde naar het water. Ze stond op en plofte bij de rand van het meer plaatsen. Ze deed haar pumps uit en stak haar voeten in het heerlijke, bloedrode water. Rustig badderde ze in het water terwijl ze wachtte tot Gaya weer boven kwam.

'Hou je hormonen in bedwang jochie. Ik had je hier ook gewoon aan je lot kunnen overlaten,' siste Gaya terug. Ze liet zichzelf zakken en liep over het wateroppervlak naar ze toe. Haar blik gleed naar het been van Seth, dat verwikkeld was in het overhemd van Yuu dat nu bijna helemaal rood was. Zonder toestemming te vragen knielde ze naast Seths been neer. Ze knoopte het overhemd los en gooide het naar Yuu. Haar blik gleed over de diepe vleeswond op Seth's been, en daarna naar de wonden die ze in haar eigen arm had.
'Ik zie dat jullie haar al hebben ontmoet,' merkte ze op toen ze concludeerde dat de wond van Seth hetzelfde was als die van haar.
'Ze heet Fallon. Haar specialiteit is ijs & kou maar ze is in staat om extra's van andere specialiteiten te leren en te beheersen. Ze kan onder andere in waterdieren transformeren en jullie hebben haar waarschijnlijk ontmoet toen ze de gedaante had van een haai. Fallon is levensgevaarlijk en is absoluut niet schuw om mensen te doden. Ze doet dat vooral om mij op de stang te jagen,' vertelde Gaya, terwijl ze met haar hand over Seth's wond gleed. Het bloeden stopte meteen.
'We moeten maken dat we hier wegkomen voordat ze uit mijn bevriezing breekt en nog meer happen uit jullie benen neemt,' zei Gaya. Ze keek tevreden naar seth's wond die nu helemaal schoon was en volledig gestopt was met bloeden. Ze sprong overeind en stak haar handen uit naar Seth en Yuu. 'Verzamel je kleren en pak mijn hand, dan zorg ik ervoor dat we hier veilig wegkomen.'

Hij keek bang toe hoe Gaya naast zijn been neerknielde. Zijn ervaringen met het aanraken van zijn been in deze staat waren tot nu toe niet geweldig geweest. Maar juist toen hij een blik op Yuu wilde werpen schoot er een pijnsteek door zijn lichaam, en vertrok zijn gezicht. "Au!" klaagde hij boos, terwijl hij maar half luisterde naar wat ze te melden had. Zijn blik was vast gericht op haar handen, die opnieuw vol onheil boven zijn wond hingen.
Wonder boven wonder stopte het bloeden echter, en voelde hij een koele vlaag van verlichting door zijn been trekken. Met grote ogen keek hij van zijn kuit naar Gaya, en toen hij haar lippen zag bewegen besefte hij ineens dat hij waarschijnlijk even moest opletten. Toen ze hem opdroeg zijn kleren bijeen te schrapen voelde hij opnieuw een blos naar zijn wangen trekken, maar hij keek weg, zogenaamd zijn overhemd zoekend. Haastig griste hij het ding van de grond en deed een paar knoopjes dicht, terwijl zijn blik al naar zijn broek gleed. Hij had totaal geen zin dat ding over zijn been te trekken, maar het alternatief leek hem ook niet zo fantastisch.

Yuu keek even naar het met bloed doordrenkte overhemd dat naar hem werd gegooid. Hij dacht even na. Was het vreemder om zonder overhemd, of om met een bebloed overhemd de school in te lopen? Hij besloot dat hij het beter zonder kon doen en gooide het witte vod in het water. Zijn colbertje pakte hij wel, want die was te duur om weg te gooien. Hij sloeg het over zijn schouder en hield het zo met zijn wijsvinger aan het lusje vast terwijl hij zijn hand uitstak naar Seth. 'Kom op, je kan op mij steunen,' zei hij en hij wierp even een argwanende blik op Gaya, die op de rand van het platform stond en in het water tuurde.

Seth volgde even Yuu's blik, griste toen zijn colbertje van de oncomfortabele stenen en hing zijn das nogal los en slungelig om zijn nek. Hij keek even beteuterd van zijn broek (die bebloed en nogal pijnlijk-uitziend aan de waterrand lag), naar zijn boxer (die met de opdruk 'dierentuinbeesten*' de titel boxer van de maand verdiende). Hij haalde diep adem, pakte Yuu's hand en trok zich langzaam op. Zijn been begon opnieuw pijnlijk te steken, maar hij zette zijn tanden op elkaar en uiteindelijk stond hij een beetje wiebelig en nogal verfromfraaid naast Yuu.
"Oke, en nu?" Hij keek vragend van Yuu naar Gaya.

((*altijd handig om je af te vragen welke boxers je karakter draagt.))

Gaya staarde naar het water. Ze volgde het bebloedde overhemd van Yuu dat langzaam in de duisternis verdween. Ze probeerde te zien of ze ergens een schim kon zien maar het was te donker. Met een zucht draaide ze zich om. Ze ging later nog wel op zoek naar Fallon. Nu moest ze eerst Yuu en Seth in veiligheid zien te krijgen.
Ze stak haar handen naar hen uit, en wilde zeggen dat ze die moesten aannemen, toen er plotseling iets gebeurde waar ze niet op gerekend had.
Een koude, glibberige hand greep haar bij haar enkel en trok haar met een enorme kracht het water in. Ze smakte met haar kin op de harde stenen en voelde hoe haar hele hoofd bijna door midden brak. Een enorme duizeling schoot door haar hersenen. Sterretjes dansten boven haar hoofd, terwijl ze onderwater werd getrokken, richting de bodem. Het duurde niet lang voordat een stel messcherpe tanden zich in haar kuit hadden gezet. Al het lucht dat in haar longen zat werd naar buiten geperst van de pijn. Ze krulde zich beschermend op en probeerde zich te concentreren op de enige aanval die haar nu nog kon redden.

Yuu sloeg zijn arm om Seth's middel om hem overeind te houden. Hij wilde net Gaya's hand aannemen toen die plotseling uit zijn handbereik verdween.
Totaal geshockeerd getuigde hij het tafereel. De angst in zijn lichaam laaide op toen hij zag hoe Gaya als een slappe handdoek het water in gleed en uit het zicht verdween. Gaya, De Ster van Water, was met haar kin tegen de stenen geklapt en werd nu vast onderwater verscheurd door het haaienkind.
Yuu wilde schreeuwen om hulp, maar zijn stem leek hem verlaten te hebben. In plaats daarvan drukte hij Seth beschermend tegen zich aan, terwijl zijn ogen over het wateroppervlak schoten. 'Fuck...' bracht hij schor uit. Zijn blik schoot bezorgd naar Seth en toen weer naar het water. Het idee dat er een moordlustig monster elk moment naar boven kon komen om hen te verslinden joeg hem de stuipen op het lijf, maar het allerbelangrijkste vond hij dat Seth veilig was.
'Laat me niet los,' fluisterde hij met hese stem terwijl hij zijn blik op het water gericht hield. Zodra het wezen boven kwam zou hij haar beschieten met vuur, net zo lang tot er niets meer van haar over was dan een hoopje as.
Een groep bubbels kwam naar boven en knapte kapot zodra de bubbels aan het wateroppervlak kwamen. Yuu slikte.
Waar was Gaya?

"Hoe bedoel je niet loslaten!" riep Seth, wiens grote ogen geschokt hadden aanschouwd hoe zijn genezer onder het watervlak verdween. "We moeten haar helpen!" Hij probeerde zich los te wurmen van Yuu terwijl hij de pijnscheuten door zijn lichaam voelde schieten.

Een blauwe gloed verspreidde zich om Gaya's lichaam heen. Steeds feller en feller begon er een stralend licht om haar heen te schijnen. De temperatuur van het meer daalde drastisch, maar het bevroor niet. Gaya staarde met haar ogen ijsblauw gloeiend in de witte ogen van Fallon, die haar met angstige ogen aankeek.
Ook boven het wateroppervlak begon de temperatuur nu met een enorme snelheid onder het vriespunt te dalen.
'Ik ben het zat Fallon. Ik kan je leven niet blijven sparen. Ik heb geen keus.'
Gaya's lippen waren geluidloos bewogen, maar Fallon wist precies wat ze gezegd had. Een grotere angst dan eerst schoot door haar ogen.
'Nee... Nee!'
Gaya's handen sloegen zich door het water vertraagd samen. Toen ze ze weer uit elkaar haalde was er een klein blauw bolletje tussen haar vingers ontstaan.
'Het spijt me. Het was nooit mijn bedoeling om je te verslaan.'
Het bolletje rolde tussen haar vingers door toen haar arm zich op Fallon richtte. Op het moment dat de Traan des Doods het lichaam van haar eigenaar losliet schoot het met een immense snelheid op zijn doelwit af. Nog voordat Fallon met haar ogen kon knipperen werd het hele meer plotseling verblind door een ijsblauwe lichtflits. Een intens gevoel van energie stroomde door Gaya heen terwijl het water zich vulde met het gevoel van vernietiging en verdelging.
Toen het felblauwe licht eindelijk wegtrok, lag er een meisje op de bodem van het meer. haar haren dansten in het water, haar witte huid wiegde slap heen en weer. Een steek ging door Gaya's hart terwijl ze op het kind afzwom. Haar ijskoude armen sloegen zich om het meisje heen en langzaam begon ze naar de oppervlakte van het meer te zwemmen, dat nog altijd een temperatuur had die wel kouder moest zijn dan het vriespunt, ondanks het feit dat het nog altijd niet bevroren was. Nog dagenlang zou het meer overheerst worden door de kou die het nu voelde.
De kou van de traan des doods.

Yuu deed er alles aan om Seth niet los te laten, maar zijn greep verslapte toen hij met wijd open gesperde ogen het meer gadesloeg, dat plots een ijsblauwe kleur had, zo fel en licht dat het hem bijna verblindde. Hij kneep zijn ogen samen tot spleetjes en staarde naar het licht, dat langzaam afzwakte. Plotseling voelde hij hoe een intense koud zijn lichaam omgaf. Hij zakte meteen door zijn knieën en rolde op als een hoopje terwijl hij zijn armen beschermend om zich heen sloeg. Hij probeerde de ruimte om hem heen te verwarmen maar de slappe kracht die hij had haalde het niet bij de kou die hem omsingelde. Zijn armen zochten bibberig naar Seth, die nog ergens naast hem moest staan. Hij voelde hoe het vocht in zijn haren en kleren bevroor, hoe zijn lippen stijf werden van de kou.
Langzaam doofde het licht in het meer, maar de kou werd niet minder. Dit was onmenselijk. Een kou als deze bestond niet.
Het moest nu minstens 75 graden onder nul zijn, maar het meer was nog altijd niet bevroren.
Hoe was dit mogelijk? Hoe kon een mens zoveel kou lijden? Hoe kon dat water nog niet bevroren zijn?

Seth wankelde een beetje wanhopig naar het water, maar viel in een verbaasde wirwar van lichtjes en pijnscheuten op de grond toen een felle lichtflits door de grot schoot. Na dat werd alles vaag. Eerst leek het alsof er een koude wind over zijn huid streek, maar de kou vertrok niet en werd zelfs erger. Nadat zijn vingertoppen, voeten, neus, en oren waren omhuld door een intense kou voelde hij zijn haar hard worden in zijn nek, en begon de huid op zijn blote benen pijnlijk te trekken. Eerst was de kou opluchtend voor zijn wond, maar al snel veranderde opluchting in irritatie, en de irritatie in een nieuwe stekende pijn. Verward keek hij naar Yuu, en probeerde hij in zijn richting te kruipen, maar alles leek plotseling zo vast te zitten, en pijn te doen, dat hij simpelweg aan de grond genageld zat en de kou langzaam door zijn borst naar zijn hoofd voelde trekken. Een witte waas verscheen voor zijn ogen terwijl hij haastig met zijn handen over zijn benen probeerde te wrijven. Wat was er in godsnaam aan de hand?!

Eindelijk had ze het wateroppervlak gevonden. De intense kou die overal om haar heen was bezorgde haar een enorme hoeveelheid energie dat haar wonden spontaan begonnen dicht te groeien. Ze hees zich op aan het rotsplatform en ging op de rand zitten, terwijl ze het water uit haar haren kneep. Fallon lag naast haar, en zodra die boven water was gekomen was al het water op haar lichaam in een dikke ijslaag veranderd. Gaya wilde verdrietig zijn, schreeuwen om het verlies van haar oude beste vriendin, maar de energie die door haar heen stroomde gaf haar zo'n gelukzalig gevoel dat ze niets anders kon doen dan stralend glimlachen.
Maar toen besefte ze zich plotseling dat ze niet het enige levende wezen op het platform was, en dat Jade er deze keer niet was om zoals gewoonlijk de temperatuur in de ruimte te laten stijgen.
Met geschokte ogen keek ze naar Seth en Yuu die totaal overrompeld werden door de kou die uit haar lichaam kwam. Met alle macht probeerde ze de energie die ze uit zichzelf liet stromen in te houden.
Langzaam maar zeker steeg de temperatuur, maar ze kreeg hem niet hoger dan het vriespunt. Terwijl haar adem in een wolk van condens naar buiten kwam zochten haar handen naar die van Yuu en Seth. Zodra ze ze allebei gevonden had merkte ze hoe koud de twee waren. Haar ogen knepen zich stijf dicht en concentreerden zich met alle macht op de plek waar ze nu wilde zijn. Aan de oever van het meer, waar de hitte van de pas gebluste bosbrand nog nasmeulde. Het duurde maar heel even,
en toen verdwenen ze alle drie in een wervel van water, om vervolgens aan de warme oever van het meer weer te verschijnen.

De plotselinge temperatuurverandering die Yuu's lichaam meemaakte werd hem absoluut te veel. Zijn hoofd barstte zowat uit elkaar van de hoofdpijn, terwijl zijn hele lichaam pijnlijk prikkelde en tintelde van de plotselinge hitte om hem heen. Het was misschien maar dertig graden, maar toch voelde het alsof hij in een bad met kokend water was gestapt. Het ijs in zijn haren was spontaan gesmolten en hete druppels water gleden nu over zijn nek. Zijn lippen prikten en tintelden en bonkten terwijl hij zijn ogen stijf dicht kneep tegen het brandende gevoel dat op ze inbeukte.
Hij rilde van top tot teen, voelde hoe het stoom van hem afsloeg.
Dit klopte niet.
Hij was de dertig graden allang gepasseerd.
Meteen besefte hij wat hij aan het doen was. Hij had in het ondergrondse meer zo ongelofelijk veel kracht gebruikt om zijn directe omgeving te verhitten zonder dat het geholpen had, maar nu ze uit de extreme kou verdwenen waren werkte het plots wel. De omgeving in een straal van drie meter om hem heen was de vijftig graden al gepasseerd.
Zodra hij door had wat hij deed begon hij zijn energie terug te dringen totdat het aangename gevoel van een kampvuur hem overspoelde. Hij opende voorzichtig zijn ogen, die brandde alsof hij een week niet geslapen had en keek naar het gras dat aan zijn gezicht kriebelde. Voorzichtig kwam hij overeind.
Ze waren weer terug op Magic Highschool.

Seth kwam met een klap op de oever terecht, en ook zijn been moest eraan geloven: het viel compleet onverholpen in het zand, waardoor er een brandend gevoel door zijn lichaam siste. Maar niet alleen daar kwam plots weer een bonkend gevoel tot leven. Een paar seconden na de klamp voelde hij hoe er water uit zijn haar in zijn nek drupte, hoe het niet meer pijnlijk was om door zijn neus te ademen, en dat hij ietwat moeizaam zijn tenen kon wiebelen. Zijn benen jeukten ontzettend door het temperatuurverschil, maar toch was de opluchting overwelmend. Hij keek even omhoog naar Gaya.
"Thanks," mompelde hij, terwijl hij zijn been naar zich toetrok en langzaam probeerde op te staan.

Gaya zuchtte opgelucht toen ze zag hoe Seth en Yuu het maakte. Ze staarde naar het lichaam dat aan haar voeten lag. Het witte jurkje dat Fallon aan had was doorweekt en slijmerig. Haar zwarte haren hingen voor haar gezicht. Nu de kou om haar heen was verdwenen merkte Gaya wat ze gedaan had. De pijn van verlies en verdriet schoot door haar heen terwijl ze naast Fallon haren en haar haren uit haar gezicht veegde. Een gezicht dat een uitdrukking had alsof het onschuldig sliep was ontdaan van alle blauwe plekken en lag er vredig bij.
Voorzichtig raapte Gaya het lichaam van de grond. Met de nog altijd koude Fallon in haar armen kwam ze weer overeind.
'Ik moet gaan. Sorry dat ik jullie gestoord heb,' zei Gaya. Haar stem klonk een beetje van slag. Met grote passen liep ze richting het schoolgebouw.

Yuu keek Gaya verbaasd na. Hij voelde dat er blijkbaar een extra betekenis aan haar band met het enge kind had gezeten maar hij was niet nieuwsgierig genoeg om er naar te vragen. Hij was een stuk nieuwsgieriger naar Seth's welzijn.
Haastig kroop hij naar hem toe.
'Seth! Gaat het?!' vroeg hij terwijl hij met bezorgde ogen naar zijn beenwond staarde, die nu onder het zand zat.
'Ik denk dat we beter even naar de ziekenzaal kunnen gaan,' stelde hij voor terwijl hij moeizaam overeind krabbelde en zijn hand uitstak om Seth te helpen.

Seth keek Gaya even fronsend na, maar werd uit zijn gedachtes gehaald door Yuu, die een hand naar hem uitstak. Hij keek even van zijn been naar Yuu, en glimlachte toen geruststellend.
"Nee, het gaat makkelijk hoor," zei Seth, en hij probeerde íets te moedig op zijn been te staan, waardoor een felle pijnscheut zijn gezicht deed betrekken. Hij zuchtte, keek even naar Yuu's uitgestoken hand, en liet zich helpen.
Toen hij eenmaal stond leunde hij tegen Yuu aan, klaar om zijn weg naar de ziekenzaal te hinkelen.