Kamer 1899, Itachi Uchiha.

Itachi zogt zijn kamer, hij liep met een briefje langs deuren. Hij zag nummer 1899, Hier moet het zijn.. hij deed de deur open, pleurde zijn koffers neer en ging liggen op z'n bed.

-- new --

Itachi liep samen met Mendua zijn kamer binnen, hij pleurde zijn tas in de hoek. Op zijn bureau lag een zak chips, hij graaide er wat uit en plofte op zijn bed.

Mendua zetten haar tas neer naast de deur, en deed haar jas uit en legde die op haar tas. Ze keek zijn kamer rond en deed een paar stapjes naar voren.

Itachi grijnzde naar Mendua, 'Ik heb een kamer voor mezelf, lekker púh!' zei hij brutaal.

Medua keek hem aan. 'ik lekker puh óók.' en ze stak der tong uit en ze grijnsden.

Itachi keek haar afkeurend aan, 'Mooi is dat, zeg,' zei hij droog. Hij keek naar de deur.

Mendua grijnsten. 'Wat is er met de deur?' vroeg ze toen ze zijn blik volgde.

Itachi liep naar de deur en deed hem opslot, 'Ja, je weet maar nooit, straks komt MimiokoChan binnen lopen,' zei hij vol verbazing.

Mendua lachte en keek hem aan. 'Was dat dat meisje uit de zaal, beneden? Met dat paarsige haar?' en ze hield der hoofd een beetje scheef.

Itachi knikte, 'Ik haat haar, ze viel me aan omdat ik met jou ging praten, maarja zij wou alleen maar vrienden blijven met mij,' zei hij kalm. 'Tja, bij Itachi krijg je maar één kans,' zij hij droogjes.

Mendua keek hem aan. 'Hmm, best lullig van der. Ze leek me wel aardig, ik probeerden der nog te helpen, maar die hulp negeerden ze helemaal.'

Itachi keek haar verbaasd aan, 'Wow, meestal is ze zo verlegen enzo. Daar val ik wel op, maar het werd irritand, ze durfde niet eens te zeggen dat ze me leuk vond, ze keek de heletijd naar haar voeten alsof die leuker waren dan Itachi,' zei hij grinnikend.

Mendua grijnsden. 'Ik ben ook behoorlijk verlegen eigenlijk. Maar als ik iemand beter ken, dan ben ik een stuk losser en praat ik teveel.'

Itachi knikte uitbundig, 'Je hebt van die mensen die zeggen dan écht helemaal niks, die knikken alleen maar,' zei hij lachend. 'Dat ik zo irritand,' zei hij droog.

Mendua grijnsden en ging op zijn bed zitten. 'Hmm, soms wou je dat ik ook zo was, geef maar toe.' en ze knipoogde even.

Itachi keek haar brutaal aan, hij kwam met zijn hoofd dicht bij de hare, 'Nee, jij bent uniek, leuk, grappig, slim en lief,' zei hij. Hij gaf haar een kusje op haar mond.

Mimiko liep door de gangen. 'Itachi?!', Mimiko bleef roepen aangezien ze geen idee waar zijn kamer was.

Mendua glimlachte toen ze zijn lippen voelde. Ze ging met 1 hand door zijn haar, en gaf hem een kusje op zijn neus.

Itachi hoorde zijn naam, hij ging recht opzitten en verstijfde, hij legde een vinger op zijn lippen als teken dat ze stil moesten zijn, Nee, hé, MimiokoChan is daar.. hij keek naar de deur.

Mendua keek hem aan, en mimede met haar mond'. 'Wat is er?'

Itachi wees naar de deur, MimiokoChan, ga weg! hij stond op en deed een meisje na die naar haar voeten staarde. Toen ging hij langzaam zitten, het bed kraakte, SHIT!

Mendua lachten even door zijn immitatie, maar sloeg snel weer haar hand voro haar mond. 'Wat nu ?' gebaarde ze. Ze wees naar de badkamer. 'Daarheen?' wees ze.

(( Ze is offline XD ))

Itachi hoorde voetstappen vervagen, Gelukkig ze gaat weg, hij keek even door het kijk gat en zag niemand meer staan, 'Gelukkig, die is weg,' lachte hij.

Mendua grijnsten. 'Dus je wilt de komende tjid voor der gaan wegrennen?' vroeg ze terwijl een glimlach zich op haar gezicht vormden.