"Okay mooi, want dat zul je nodig hebben," zei Emily, die de taxi betaalde, uitstapte en de deur voor Noah openhield, die ze vervolgens meetrok richting haar huis. Nog geen seconde nadat ze aangebeld had werd de deur enthousiast opengedaan door een jongetje dat precies op Emily leek, maar dan met korter haar en een iets kleiner lichaam. Ook zag hij er iets energieker uit.
"Emily, Emily! De dokter zei dat ik heel goed vooruit ga!" riep Thomas glunderend uit in een taal die waarschijnlijk onverstaanbaar was voor Noah, waarna hij zijn armen blij om haar middel sloeg en Emily hetzelfde deed, een zwak glimlachje tevoorschijn toverend. Het was allang bekend dat Thomas niet beter zou worden, al ging hij nog zo vooruit. "Goedzo,' wist Emily uit te brengen terwijl ze hem een beetje over zijn hoofd aaide. Als er iemand was die ze gemist had..
Nog diezelfde tel liet Thomas haar los en bestudeerde hij Noah. Even aarzelfde hij, maar toen stak hij enthousiast zijn hand uit. "Ik ben Thomas!' zei hij blij.