verkenning - De gang der doden

Zero die er door heen was gekomen bekeek de borden. Gang der doden.. Hij zag iets heel erg in de verte een soort kleine licht. Het was niet echt het slimste maar hij volgde het wel en kwam uiteindelijk ergens een stukje dichterbij. '' Hallo..'' Zei hij zachtjes. Hij voelde een rilling over ze rug gaan. overal de dood om zich heen..

Flint schrok zich bijna een hart aanval toen hij een stem hallo hoorde zeggen en de vlam werd ineens vier keer zo groot, heel even dacht hij dat hij iets had zien staan en hij begon keihard te gillen "ER STAAT DAAR IETS!" hij greep zichzelf aan Iris vast en liet echt niet meer los.

Iris schrok zich dood van Flints geschreeuw, ze draaide zich met een ruk om. Ze zag niets, ze kneep haar ogen tot spleetjes en zag een donkere geraamte staan. Ze slaakte een gilletje, 'W- w- wie i- is daar?' stamelde ze schor en kneep in Flints hand.

Zero hoore de stemmen van een jongen, en Iris, die herkende hij direct.! Zero die met ze kei lange 1.75 Meter zwaard tegen de kant van de muur er mee sneed kwam voor hun gezicht. '' Yo..'' Hij had een pompoenen hoofd erop!

Iris zag, toen de schim dichterbij kwam, dat het Zero was. Ze slaakte een opgeluchte zucht. 'God zij dank,' zei ze lachend.

Zero die net aanwas gekomen die letterlijk het Masamune Zwaard tussen hun in had gezet gaf Iris zachtjes een zoen. '' Gelukkig ben jij nog niet dood..'' Zei hij lachend.

Iris lied Flint gauw los, 'Uhu,' mompelde ze. Ze draaide zich weer om en keek naar de andere.

Nick was nog ergens achter met Rusine en Yuu. hij had geen idee waar de anderen heen gegaan waren. Hij keek ze aan."Ja, en nu?" vroeg hij. Hij draaide zich weer om, en wou verder lopen. Zijn voet haakte achter een scheve plank, waardoor hij zijn evenwicht verloor. Hij maaide wild met zijn handen, in de hoop zich ergens aan vast te kunnen grijpen. Hij bracht een kreet uit toen zijn hand een touw kon vinden. Zijn hele gewicht hing aan het touw, en hij hoorde hoe iets zwaars zich verplaatste. Het touw zakte naar beneden, en het volgde moment suisde er een blok hout op hem af. Hij schreeuwde en wou wegduiken, maar het was te laat. Het blok hout knalde recht op zijn hoofd. Het touw gleed uit zijn hand, en hij smakte op de grond. Zijn ogen bleven nog even open, maar toen werd alles zwart.

Door zijn schreeuw keek Rusine met een ruk om, waar ze net genoeg zag om een gestalte onderuit te gaan. Ze gilde geschrokken en vormde een energiebal in de hoop er wat licht van te krijgen. Dit werkte minimaal, maar ze zag nu dat het Nicholas was. Haastig knielde ze naast hem neer, niet echt wetend wat te doen in dit soort situaties. 'Yuu! YUU HELP!'

Flint hoorde Rusine schreeuwen en beet op zijn lip, het was nu niet de tijd om bang te zijn! uit moed kwam voorspoed!
Hij zorgde ervoor dat de vuurbal in zijn handen ongeveer drie meter vooruit licht gaf en hij begon richting het geluid te rennen "Hallooooooo!?" hij voelden de adrenaline lopen maar struikelde plots over iemand die op de grond lag, met een doffe klap kwam hij neer en na een tijdje liggen op de stoffige vloer keek hij achterom..... "EEN LIJK EEN LIJK!" hij krabbelde sneller dan ooit overeind en keek nog even "...O wacht...sorry" hij keek naar Nick die op de grond lag en probeerde nog eens een vuurbal te maken om voor wat licht te zorgen.

Yuu keek verschrikt om toen hij Rusine hoorde gillen en even later het kleine ventje 'LIJK LIJK' hoorde schreeuwen. Al snel zag hij dat Nick buiten westen op de grond lag. Zijn doktersinstinct speelde meteen weer op en in een flits zat hij naast zijn oude kamergenoot. 'Nick? Kun je me horen?' vroeg hij, terwijl hij voorzichtig in zijn gezicht sloeg en hem wat heen en weer rammelde. 'Rusine, misschien kun je beter even iemand gaan halen...' zei Yuu, terwijl hij zo kalm mogelijk probeerde te blijven.

Zero die achterom keek ging naast Flint staan en legde ze zwaard naast zich weer terug in het handvat. '' wat is hier gebeurt..'' Zei hij met een verbaasde toon. Ik dacht toch wel dat hij het op ze minst iets langer had vol kunnen houden..

'Yuu.. is ie.. beloof me alsjeblieft dat ie niet is.. alsjeblieft...' Rusine bleef staan waar ze stond, met wijdopengesperde ogen en een hele angstige blik. En we moesten nog zo veel uitpraten!

Nick hoorde stemmen van ver weg. Waar was hij? Wie waren die stemmen? "Mama?" fluisterde hij onbewust. Hij kreunde. Zijn hoofd bonkte. Hij probeerde zijn ogen te openen.

Flint keek naar Rusine en had de behoefte aan een knuffel, hij keek naar Nicholas die op de grond lag en zetten zijn handen tegen elkaar, wouden ze iets zien hadden ze licht nodig.
Een fel rode vlam lichten op en verlichten het groepje, niet genoeg om de hele gang te zien maar zo kon Yuu wel zijn ding doen.
"Sorry...sorry... het was niet m`n bedoeling over hem te struikelen..."

Iris hoorde wat schreeuwende stemmen en rende ernaar toe, toen zag ze een jongen op de grond liggen. Haar ogen werden groter en ze keek haastig om zich heen, 'Hoe kan het dat hij opeens hier ligt?' vroeg ze.

(hallooo gaat er nog iemand reageren? D: )

Yuu zuchtte opgelucht toen hij Nick hoorde praten. 'Geen zorgen Nick, ik ben het, Yuu. Rusine en al je nieuwe vrienden zijn hier ook,' zei hij op een geruststellende toon, Hij trok Nick overeind zodat hij nu rechtop zat en ondersteunde hem bij zijn rug. 'Hoe voel je je? Heb je hoofdpijn? Doet het licht pijn?' vroeg hij. Hij had in zijn vrije tijd zich wat georiënteerd op de medische wetenschap (het had hem wonderbaarlijk nog geïnteresseerd ook) en wist van veel lichte kwaaltjes de symptomen. Nick had een grote kans dat hij een hersenschudding had.

Rusine liet een opgeluchte zucht horen terwijl ze zich op haar hurken liet zakken voor Nicholas. Bezorgd keek ze eerst heel even naar hem, toen naar Yuu en na zijn nietgestresste gezicht weer terug naar Nicholas. 'Gaat het?' vroeg ze, terwijl ze zichzelf voor haar kop sloeg aangezien het een hele domme vraag was.

"Wie is Rusine? Wie is Yuu?" zei Nick. Zijn ogen waren opengekomen. Hij keek de witharige jongen aan."Ben jij Rusine?"vroeg hij, en hij glimlachte. Toen fronsde hij lichtjes."Hoe weet je mijn naam? En waarom stel je zoveel vragen?" Nick's hand gleed naar zijn achterhoofd."Ja, een beetje hoofdpijn heb ik wel. Waar ben ik?" vroeg hij. Wat deden deze mensen bij hem, en waarom had hij geen idee wie ze waren en waar ze waren?

'Of ik Rusine ben? Ben je wel goed bij je hoofd? Ik ben Yuu, idioot. Je oude kamergenoot. En dat is Rusine,' zei Yuu. Een bezorgde kriebel kroop door zijn maag. 'Je bent in een gang, je bent zojuist gevallen. Weet je dat niet meer?' vroeg hij. In zijn hoofd speelden verschillende ideeën op over zijn situatie.
Had hij soms geheugenverlies? Nee... dat kon niet... niet van zo'n kleine val, toch?!

Iris trok een wenkbrauw omhoog, Oké? ze stootte Flint aan, 'Dit is echt raar,' fluisterde en keek weer naar de jongen die op de grond lag.

Rusine's ietsminderangstige glimlachje werd weer een bange blik. 'Nicholas? W.. wat is er?' Ze wende zich tot Yuu, die veel beter leek te weten hoe en wat. 'Yuu, wat is er met hem?' Maar meteen richtte ze zich op de jongen voor haar. 'Nicholas, ik vind het niet grappig hoor. Heel leuk Halloween, maar nu is het genoeg.'

Nick keek naar de jongen die hem idioot noemde."Hey! Hoe moet ik dat nou weten? Ik ken je niet eens." Hij keek naar het meisje."Waarom kennen jullie mij?" Zijn ogen schoten heen en weer tussen de personen. Hij krabbelde overeind."Hebben jullie me gehersenspoeld?!" piepte hij. Hij keek rond. Nick staarde door de donkere gang."Is het altijd zo donker hier?" Hij trok zijn wenkbrauw op. Hij wreef in zijn handen.

Flint keek naar Iris en knikte maar wenden zich toen naar Nicholas die nogal verward naar de twee keek "...Sorry dat ik over je struikelde..." hij durfden hem niet aan te kijken misschien was dit zijn schuld wel! zijn wangen waren rood en het licht van de vlam in zijn handen scheen zachtjes.