Seth's Fantastische Cadeau

Oh.
God.
Hij was nerveus geweest, hij was zéer nerveus geweest, maar het was nog nooit zo erg geweest. Hoewel het dakterras pikkedonker was, wist hij precies welke geheimen de duisternis schuilhield, en het idee alleen al om zijn plannetjes uit te voeren...
Hij hapte naar adem en zocht paniekerig naar het zilveren ringetje om zijn vinger, dat hij tegenwoordig nooit meer af leek te doen.
"May God be with me," murmelde hij. Hij had nog nooit een beroep gedaan aan de oude kerel in de wolkjes boven zijn hoofd, maar nu begon hij zijn revolutionaire vader toch wel een beetje te vervloeken.
Verdomme nog aan toe.
Yuu kon elk moment komen.

Yuu keek op zijn horloge. Hij had om acht uur met Seth op het dakterras afgesproken. Ook al was het zijn eigen plan geweest, toch wist hij niet precies wat hij moest verwachten. Dodelijk nieuwsgierig liep Yuu de trap naar het dakterras op, vijf minuten te vroeg. Hij opende de deur naar buiten en keek voorzichtig het terras rond. Hij zag niets, er was geen maan vannacht en er waren maar weinig sterren die hem licht schonken. Zijn roodgloeiende ogen keken turend in het rond. Hij meende ergens op het dakterras een zwarte schim te zien.
'Seth?' vroeg hij aarzelend, terwijl hij zich van binnen afvroeg waarom het zo donker was.

Zijn hart maakte een dubbele sprong toen hij Yuu's stem herkende, en binnen no-time begonnen de angsten plaats te maken voor nog veel hevigere angsten.
Nee, sprak hij zichzelf haastig toe, gewoon normaal blijven. Dit kan je heus wel. Je bent immers.. James Bond. En Indiana Jones. Dus waarom zou je dít niet kunnen.
Een kleine stilte volgde, tot hij uiteindelijk trllerig in zijn vingers knipte.

Meteen schoten er vijf fonkelende sterretjes uit zijn vingers, die de lucht in schoten, en daar twinkelend uiteenspatten. De miljoenen lichtjes waaierden door de avond, tot ze als een doodstille gouden regen boven het terras bleven hangen.
Het gouden gefonkel wierp een warm licht op een houten tafel, dat was bekleed met een nogal klungelig gedrapeerd wit tafelkleedje. Op de tafel glansde een gitzwarte schaal, waar miljoenen stukjes vlees op lagen. Naast deze tafel stond een kleiner tafeltje, die was volgepakt met honderden rode doosjes Pocky, die Seth met veel moeite met grote aantallen van Isaac had weten los te peuteren.

Maar het opvallendst was de in piekfijn pak geklede bruinharige jongen, die met een vuurrood hoofd en opgetrokken schouders naar de grond voor zijn neus staarde.
Plots schoot zijn hoofd echter omhoog. En terwijl hij de hele wereld vervloekte, opende hij langzaam zijn mond.
"G-good evening, ..sir."

Yuu's mond viel open van ontzetting terwijl hij met grote ogen het terras rondstaarde. De lichtjes, het eten, de pocky. Zijn ogen straalden glunderend bij het aanzicht van zijn favoriete voedsel en het prachtige licht dat Seth geproduceerd had.
Maar het langst bleef zijn blik hangen op de ongelofelijk fantastisch geklede butler in het midden van het terras. De jongen sprak met een accent waar Yuu's maag onophoudelijk van begon te kriebelen en zijn gezicht was zo fantastisch, zo onweerstaanbaar dat Yuu er spontaan een vuurrode blos van op zijn wangen kreeg.
Nog een keer keek hij het terras rond, maar het aanblik van Seth was hem toch te aantrekkelijk om langer dan een paar seconden los te laten.
Yuu wilde zijn mond openen, merkte dat die al open stond en klapte hem verward dicht.
Niet in staat om iets te zeggen liep hij verder het dakterras op. Hij staarde gehypnotiseerd in Seth's ogen, terwijl de lichtjes wazig in zijn ooghoeken dansten en de overheerlijke geur van Teppan Yaki via zijn neusvleugels naar binnen drong.

Zijn hart bonkte verschrikkelijk. Zijn handen tintelden vreselijk. Hij moest de grootste moeite doen om Seth vooral niet meteen al tegen de grond te drukken.

"Ik w-wist wel dat je het niet-.." Hij hapte naar adem en keek Yuu angstig aan, terwijl hij probeerde controleerd en zeer butlerig achter Yuu aan te hobbelen. Dat mislukte echter falikant en al snel was hij gewoon de normale Seth in een nogal opgedoste outfit.
"I-.. ik ik bedoel, I knew you'd absolutely hate it.. sod it," vloekte hij verstrooid, terwijl hij beschermend en met twee strenge oogjes tussen Yuu en de tafel in ging staan.
"N-niet verder k.. I mean, don't look! It's.." Hij hapte naar adem en knalde zijn voet tegen de grond.
Verdomme.
Natuurlijk vond Yuu het stom en overdreven en belachelijk. Hij had die verdomde pocky's ook moeten laten.
Verdomme verdomme verdomme.

Seth's engelse accent hielp Yuu niet echt zijn zelfbeheersing te behouden en het aanblik van de ongelofelijk schattige butler voor zijn neus die fantastisch onweerstaanbare taal uitsloeg deed hem al snel de afstand tussen hen in verkleinen tot een paar centimeter. Terwijl zijn ogen vreselijk twinkelden, nog veel erger dan normaal vanwege de lichtjes die boven hen dansten boog Yuu langs Seth heen om een stukje ossenhaas van de schaal achter Seth te pikken en het vervolgens in zijn mond te stoppen.
Langzaam kauwde hij op het stukje vlees, terwijl hij zich liet overdonderen door de smaak van zijn favoriete gerecht.
Langzaam maar zeker begon zijn gezicht te stralen en te glunderen van de overheerlijke malse smaak van het vlees. De drang om Seth tussen zijn armen fijn te drukken werd steeds groter en groter.

Seth keek Yuu nu toch wel een beetje argwanend aan. "W-.. wat is.. wa.. ik bedoel-" Hij hapte even naar adem en fronste zijn wenkbrauwen. "What is.. wrong with the.. I'm so sorry I knew I overreacted with the salt and- and-.." Hij beet op zijn lip en keek haastig naar zijn voeten.
"Sod it," vloekte hij binnensmonds, terwijl zijn instincten hem ineens bevalen zijn accent voort te zetten.

Zodra Yuu zijn vlees naar binnen had gewerkt sloegen zijn armen zich zonder waarschuwing om Seth's middel. Hij trok de onweerstaanbare butler tegen zich aan en keek hem met een duivels grijnsje aan, terwijl er nog altijd een koortsachtige blos op zijn wangen stond.
'Ik kan er niet over uit hoe ongelofelijk sexy je op het moment bent,' was het enige wat Yuu uit kon brengen. Hij streek met zijn hand door Seth's haren en keek hem met zijn persoonlijke glimlach aan. De lichtjes om hem heen vervaagde.
Het overheerlijke eten, de verslavende pocky, niets kon de geweldigheid van de jongen in zijn armen overtreffen.
Gretig duwde Yuu zijn lippen op die van Seth. Zijn zelfbeheersing had het in totaal misschien twee minuten volgehouden.
Bravo.

Seth werd meteen vuurrood.
"Ik mn--- mm," protesteerde hij met grote ogen, terwijl hij zijn maag wild voelde kriebelen.
Ohmijngod.
Yuu vond hem Sexy.
Ja, hij, Seth Connor, was séxy.
Zijn handen begonnen onophoudelijk te tintelen en alhoewel hij voelde hoe de trots in zijn lichaam met enorme schreden toenam, stond hij er een beetje uit het veld geslagen bij, en hingen zijn armen verslagen langs zijn lichaam.
Hij was sexy.
Alhoewel hij altijd al had geloofd in zijn Indiana Bond-genen, was de sexyheid toch altijd een van zijn dubieuze falende kanten geweest. Maar nu was het heel anders.
Want.
YUU VOND HEM SEXY.

Na een tijdje trok Yuu zich een beetje van Seth terug. Hij keek hem met zijn twinkelende ogen aan, ondertussen met zijn handen onder Seth's kleding glijdend. Heel even keek hij naar de schaal vol overheerlijk vlees achter Seth. Eigenlijk wilde hij het liefst meteen het peperdure pak dat Seth aan had kapot scheuren, maar straks werd het vlees koud en dat was zonde. Met tegenzin liet Yuu Seth uiteindelijk los.
'Laten we gaan eten,' stelde hij met een half schorre stem voor. Hij was helemaal uit het veld geslagen door Seth's fantastische cadeau. Met fonkelende oogjes nam Yuu plaats aan de tafel. Hij keek met water in zijn mond naar de schaal vol eten.
Hij kon niet wachten tot hij het allemaal op kon eten en ondertussen Seth kon helpen herinneren aan een belofte die hij ergens-wist-hij-veel-waar-het-ook-alweer-geweest-was gedaan had. Ze zouden uit eten gaan en Seth zou alles over zichzelf vertellen. Mooi niet dat hij Seth nu liet ontkomen met ontwijkende vragen.
Ongeduldig wachtte Yuu tot Seth ook zou gaan zitten.

Met een rood hoofd van de plotse hitte ging hij aan tafel zitten. Hij had het veel te heet in dat stomme pak, verdorie. Een beetje tegenstribbelend schoof hij de stof van zijn schouders.
Echte butlers hielden natuurlijk altijd hun jasjes aan.
Hij beet op zijn lip terwijl hij het ding haastig weer aandeed.
"Eh, eh, so, bon apetit!" Hij keek Yuu even nogal twijfelachtig aan, en liet toen zijn blik afdwalen naar de schaal voor zijn neus.

'Itadakimasu,' zei Yuu in zijn eigen taal, terwijl hij de stokjes naast zijn bord oppakte en haastig vlees naar binnen begon te proppen. 'Pwerfect,' murmelde Yuu met vollge mond, terwijl hij achter elkaar het vlees naar binnen werkte. Erg veel moeite om te kauwen deed hij niet. Nadat hij zeker een kwart van de schaal achterover had gemikt liet hij het even rusten. Hij legde zijn stokjes neer en keek naar Seth met de gebruikelijke twinkeling nog altijd in zijn ogen.
'Zo Seth, ga je me nu dan vertellen hoe je op het idee gekomen bent om te leren koken?' vroeg hij met een speelse glimlach terwijl hij in zijn hoofd dodelijk nieuwsgierig was.

Seth keek even met een bezorgd fronsje toe hoe Yuu al het eten naar binnen propte, en juist op het moment dat hij hem wilde adviseerde zijn maag wat minder problemen te bezorgen, stelde Yuu hem een ingewikkelde vraag.
Even uit het veld geslagen staarde hij naar Yuu's gezicht.
"Eh," begon hij, terwijl er opnieuw een frons over zijn voorhoofd kroop. "Nou ik liep door de hal net voor we naar Japan gingen," vertelde Seth, die de herinneringen langzaam op een rijtje zette, "en toen was er een meisje. T..aylor."
Hij wierp Yuu een betrapte blik toe en schuifelde even ongemakkelijk met zijn voeten over de grond.
"En die wilde me leren koken," vervolgde hij met een klein stemmetje, terwijl hij naar zijn nog lege bord keek.

Yuu's humeur daalde een paar graden bij het horen van Taylors naam en al helemaal toen hij hoorde dat zij de reden was dat Seth zo geweldig had leren koken. Dat kon hij absoluut niet uitstaan.
Maar toch hechtte hij meer waarde aan het in stand houden van deze perfecte avond dan aan zijn eigen jaloerse trekjes dus besloot hij maar snel nog wat vlees in zijn mond te proppen en het rustig op te eten.
De dodelijke stilte die viel vertelde al genoeg over hoe Yuu over dit voorval met Taylor dacht.
Zodra hij was uitgegeten keek hij weer naar Seth.
'Dus je hebt leren koken omdat zij dat wilde? En wat zette je er dan toe om te doen wat zij wilde?' vroeg hij eerder nieuwsgierig dan kwaad, maar toch kon je in zijn ogen een blik zien die vertelde dat hij het Seth eerder toch een beetje toebeet.

Seth slikte en keek Yuu even bang aan, voor hij twijfelachtig zijn mond opende.
"Eh.. nou, ik weet niet.. mijn ouders waren nooit echt thuis om voor me te koken, dus dacht ik dat ik het maar eens moest leren en.. en en, ik dacht.. ik wist niet-.." Hij bloosde en boog zich beschaamd over zijn borst.
"Jij bent altijd zo goed in alles," piepte hij uiteindelijk met een verslagen stemmetje. Twee onzekere hazelnootbruine oogjes gleden omhoog naar Yuu's gezicht. "En ik niet, want sporten is.. nouja, en muziek maken kan ik ook niet, en ik heb ook geen honderdduizend vrienden, en tekenen gaat me ook niet normaal af, en eigenlijk is het enige wat ik kan.." Hij fronste en keek Yuu een beetje argwanend aan. Alsof hij hem niet toevertrouwde met de volgende informatie.
Het was immers - hoewel dat met zijn enorme talent moeilijk was - misschien (heel misschien) mogelijk dat Yuu hem inneens dóor zou hebben..
Toch opende hij langzaam zijn mond, en spreidde een kleine trotse glundering zich uit over zijn gezicht. Het was ook veel te verleidelijk om Yuu hem in iets geweldig te laten vinden.
"Nouja," begon hij uiteindelijk zuchtend, "ik ben natuurlijk ook gewoon een fantástische leugenaar." Hij knikte even bij zijn eigen uitspraak en zuchtte toen nogmaals, terwijl hij een moment stilte liet vallen om deze ultieme openbaring een nog véel shoquerender effect te laten hebben.
"Maarja," zei hij toen, terwijl de glundering langzaam van zijn gezicht gleed. "Ik weet niet, het is gewoon, ik dacht, ik wilde ook in iets.. iets.. goed zijn, en dan dat je dacht, 'he Seth is niet een.. k.. kneus.'"
Hij werd vuurrood en schoot overeind, zodat zijn stoel met een klap op de grond denderde en de tafel even vervaarlijk rinkelde.
"MAARJA, ha-haa-haha.." Zenuwachtig lachend draaide hij zich om, terwijl hij haastig en met opgetrokken schouders naar een verborgen schaduw in de hoek van het terras beende.
"TIJD VOOR DEEL TWEE VAN HET CADEAU," declameerde hij nog steeds blozend van zijn eerdere openbaringen. "En.. eh-.. vergeet maar wat ik net zei, het is absoluut niet waar!" loog hij trillerig, terwijl hij zich over de zwarte schaduw boog en paniekerig aan de knopjes begon te frummelen.

Yuu keek Seth een beetje verbijsterd na. Niet omdat hij niet begreep wat Seth zei, maar simpelweg omdat hij niet wist hoe hij moest reageren. Aan de ene kant wilde hij in lachen uitbarsten om Seth's bewering dat hij een fantastische leugenaar was maar aan de andere kant wilde hij Seth ook weer een geruststellende blik toewerpen die hem zou vertellen dat hij Seth helemaal geen kneus vond. Ten slotte had hij zin om een heleboel dingen op te sommen waar Seth allemaal goed in was, maar uiteindelijk overwon toch zijn nieuwsgierigheid en besloot hij zijn mond te houden en het tweede deel van zijn cadeau af te wachten.
Nieuwsgierig kwam hij overeind, legde hij zijn stokjes op tafel en liep hij naar Seth heen, om over zijn schouder mee te kunnen kijken naar zijn gefrummel met de knopjes op één of ander knoppenpaneel.
'deel 2, hm? Was dit nog niet genoeg dan?' vroeg hij met een duister fluisterend stemmetje in zijn oor. hij legde zijn handen lichtjes op Seth''s buik en steunde met zijn kin op Seth's schouder, terwijl hij nieuwsgierig afwachtte op wat er zou gebeuren.

Seth voelde hoe zijn maag zich ondersteboven keerde toen hij Yuu's handen om zijn lichaam klemde, maar hoewel hij nog steeds paniekerig met het ding onder zijn handen in de weer was, werd zijn concentratie er toch minder op.
"Eh, ja, d-deel twee, m-maar... je mag niet lachen!" Hij wierp een wantrouwige blik over zijn schouder, en beet op zijn lip, voor hij zijn wijsvinger langzaam naar een grote, rode knop bracht.

Er gebeurden veel dingen tegelijkertijd.
Ten eerste hief Seth zijn handen op, zodat al het licht meteen naar zijn vingers schoot, zelfs die van de verdwaalde sterretjes in de verte, en het leek alsof er een zwarte deken op het terras was neergedaald. Daarna wurmde hij zich onhandig los van Yuu's greep, en dook hij stuntelig naar waar hij vermoedde dat het midden van het terras was.
Even leek al het geluid uit de wereld verdwenen, maar toen overrompelde plots een heel zachte noot de stilte. Op hetzelfde moment schoot er uit het niets een dof lichtje uit de duisternis, dat traag de lucht in klom, en een paar meter boven Seth's kruin bleef hangen.
Het enige dat de duisternis nu verhulde, was een vuurrood gekleurde jongen die een hevig trillende hand ophief, en die opende in Yuu's richting. (In godsnaam, hij moest echt wat doen aan die geniale ideeën van hem).

"Sh-.." Hij beet op zijn lip en haalde bevend adem.
"Sh..all we.. dance, si..r... ?"


(pianomuziek: https://www.youtube.com/watch?v=hCblQ5_FR0A maar alleen deze omdat deze: https://www.youtube.com/watch?v=a0fap6JZaow te snel was)

Yuu voelde hoe hij het langzaam warm kreeg van binnen terwijl hij naar de prachtige pianomuziek luisterde en naar Seth keek in het midden van het dakterras. Zijn blik verzachtte en een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht.
Wat was hij toch lief, die Seth.
Langzaam liep Yuu op Seth af. Hij pakte Seth's ene hand lichtjes vast met zijn andere en sloeg zijn andere hand om Seth's middel. Voorzichtig trok hij de jongen tegen zich aan, alsof hij plots heel breekbaar was. Met twinkelende oogjes en een klein glimlachje op zijn gezicht keek hij neer om in Seth's ogen te kijken.
'I'd love to,' fluisterde hij. Hij drukte een kus op Seth's voorhoofd en bewoog langzaam op de muziek, terwijl hij intens genoot van de heerlijkheid van deze avond.

Terwijl ze langzaam over het dakterras bewogen, en de muziek kalm om hen heendobberde, zweefde het doffige lichtje trouw met hen mee. Seth leek dit echter maar half te beseffen. Net als hij niet doorhad dat zijn vingers zich onbewust stevig om die van Yuu klemden, en hij had ook niet door hoe een hoop zenuwachtige rillingen over zijn rug gleden.
Misschien vond Yuu het stiekem allemaal heel vreselijk en stom.
Toen hij weken geleden was begonnen met brainstormen, had hij elk idee afgeschreven als 'niet genoeg', dus was hij uiteindelijk geëindigd met het hele lijstje. En dat was natuurlijk weer veel te veel.
Onregelmatig ademhalend drukte hij zich tegen Yuu aan, en legde hij zijn blozende wang tegen Yuu's schouder.
Niet dat hij het kon helpen.
Behalve dat hij Yuu hopeloos wilde imponeren met zijn fantastische cadeaus, was er ook dat brandende gevoel in zijn binnenste. Dit wanhopige gekriebel kon niet worden vergeleken met enig idee op zijn lijstje, en dus lag er nog iets anders in de avond hen op te wachten, dat hij al even beschamend vond als de rest.

Wanhopig en plots nog veel heviger blozend duwde hij zijn wang steviger tegen Yuu's schouder.
"Sorry," piepte hij verslagen. "Ik weet dat het stom en overdreven en stom is! Sorry sorry sorry." Een hopeloos zuchtje ontsnapte aan zijn lippen.

'Overdreven? Stom? Soms vraag ik me echt af hoe jij aan dat soort waanideeën komt altijd. Zie ik er soms uit alsof ik het overdreven en stom vind?' vroeg Yuu. Hij keek Seth even met een ongelovige blik aan. De hand om Seth's middel duwde hem iets dichter tegen hem aan en versterkte zijn greep. Terwijl hij feiloos bleef voortbewegen op de muziek richtte hij zijn aandacht compleet op Seth.
'Ik vind het allemaal fantastisch. Blijer kan je me niet maken,' zei hij met een doordringende blik en op een serieus toontje.
Ook al was dat misschien een beetje gelogen. Er was wel iets waar je Yuu nog veel blijer mee kon maken, maar hé, misschien kwam dat later nog.

Seth keek Yuu met grote ogen aan, en hij stopte onbewust met bewegen. Niet dat hij van plan was Yuu los te laten.
"Oh- gelukkig, dan hoef ik niet.." begon hij opgelucht, terwijl hij zijn ogen neerwierp en zich weer tegen Yuu aan nestelde. "Dan hoef ik de rest ook niet meer te doen, het was.. het was zo beschamend, ik ga.. nee dat hoeft ook niet meer," stamelde hij meer tegen zichzelf dan tegen Yuu, terwijl hij de intense opluchting over zich heen voelde spoelen.

Yuu's ogen knepen zich samen tot spleetjes. Hij duwde Seth een beetje van zich af en keek hem aan.
'Hoho wacht even, beschamend?! Bij nader inzien ben ik toch nog niet tevreden,' zei hij met een sadistische grijns op zijn gezicht. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek geamuseerd naar Seth.

Seth werd vuurrood en gaapte Yuu betrapt aan. "Eh, nee, het is helemaal niet beschamend! Het is eigenlijk echt dóodsaai en debiel en. eh.. nee. Dus.. nee nee! Ha-h-a.. haha-ha!"
Hij schuifelde onhandig heen en weer met zijn voeten en keek met een rood hoofd naar de grond.
Sod it. Hij had zijn verdomde mond moeten houden.

'Hm? Gaan we nu weer ontwijkend doen?' vroeg Yuu op een streng toontje, maar op zijn gezicht stond een duivelse glimlach. Hij deed weer een stap dichterbij, sloeg zijn ene arm om Seth's middel en met zijn andere hand hield hij Seth's gezicht omhoog bij zijn kin zodat hij hem van minuscule afstand met een duivelse blik kon bekijken.
'Vertel op, wat was je van plan? Dan bepaal ik zelf wel of je het door moet zetten of niet,' fluisterde hij op zijn persoonlijke duistere toontje.

"IK WAS HELEMAAL NIETS VAN PLAN," riep Seth verwoed uit, terwijl hij achteruit deinsde en Yuu totaal hysterisch aankeek.
"Shut up! Ik ga, ik ga, ik ga even het toetje halen, en dan, en dan moet jij. je moet..
ja-dus-...."
Al mompelend en totaal verstrooid verdween Seth de duisternis in, terwijl het lampje dof fonkelend boven Yuu's hoofd bleef hangen.