Binnenplaats

Aysa zuchtte. 'Het maakt niet uit wat ik hier doe.' Waarom wilde al deze mensen overal het fijne van weten? Wisten ze niet dat dat onbeleefd was?

'Zeg dat dan gewoon!' riep Rusine gefrustreerd uit. 'Dat had me nieuwsgierig gemaakt, heel erg, maar liegen is veel erger. Stel nou dat je vergeet wat je mij vertelde en dan kom ik ergens mee dat jij mee had moeten maken en dan heb je geen flauw benul waar ik het over heb. Dan was ik niet alleen nieuwsgierig naar de waarheid geweest, maar ook nog boos omdat je loog!'

'Het kan me niet schelen wat jij over me denkt of of je nieuwsgierig bent of niet.' antwoordde ze nors. Dit keer zou ze niet zomaar overgehaald kunnen worden om het te vertellen. Er waren immers al een paar mensen die het wisten.

'Ik weet een leuk spelletje,' begon Rusine ineens opgewekt. 'Jij vertelt mij waarom je loog en het hele verhaal, en ik vertel jou alles wat je wilt weten over wie dan ook, voor zover ik het weet. Zo heb jij je excuses voor de volgende keer en val je niet door de mand omdat je niet weet wat er in die tijd is gebeurd.' Één plus één is nogaltijd twee.

'Ik kan niet liegen, dat is een gave die ik nooit heb ontvangen. Dus dat zal geen nut hebben voor mij. Maar toch bedankt, het was een leuk aanbod.'

Zelfde spelletje, andere spelregels. 'Het offer staat nog steeds Aysa. Wat wil je er voor hebben?' Rusine's stem klonk bot, maar wel bloedserieus.

'Vertel me eerst maar eens waarom je het zo graag wilt weten, en ook wat je verwacht als antwoord te krijgen.' Ze haatte dit soort spelletjes, maar toch boeide het haar wel.

'I don't like being lied to. I don't like not knowing what others do know.' Rusine trok een schijnheilig gezicht. 'En dit is Magic Highschool. Ik verwacht alles dat tussen je verloofde overtuigen dat hij van je houdt en vluchten voor het LDD ligt.' Niet dat ze enig idee had hoe dicht ze in de buurt zat. 'En nu moet jij mij antwoorden. Dát zijn de regels Aysa.' Mijn spel, mijn regels.

Aysa slikte. Ze had het meteen goed. Zou ze gedachten kunnen lezen? Zou ze dat niveau al hebben? 'Let's take the last one.' antwoordde ze alleen maar.

Rusine keek haar even fronsend aan. Hoe bedoelde ze da... 'You're kidding right?' vroeg ze daarna, terwijl ze in lachen uitbarste. Zo is het spelletje helemaal niet leuk..

Langzaam bevroor het stuk van het bankje waar Aysa op zat. De lach van Rusine ging door merg en been. 'Ik maak geen grapjes.' siste ze aangebrand.

Rusine hikte nog even na, zich totaal niets van de kou aantrekkend. Sinds ze met Scorpio had gezeten, was haar lichaam gewend geraakt aan de ijzige kou en heel ergens verweg, verlangde ze er zelfs naar. 'Oké, jij hebt jou deel van de deal gehad, nu mag je me alles vragen wat je wilt. Ik zal zo eerlijk mogelijk antwoorden.'

'Ik hoef niets te weten. Maar hetgeen wat ik wel weet is dat jij je lippen stijf op elkaar houdt hierover. Als ik ook maar dénk dat jij hier een woord over zegt tegen wie dan ook, dan zal jij nooit afstuderen.' ze stond op. Ze keek neer op Rusine.

'Look, I stopped caring about what the world thinks about me ehm...' Rusine wierp een blik op haar mobiel. '10 days, 21 hours and 38 minutes ago. Of course I keep my mouth shut.' Met een triomfantelijk lachje voegde Rusine daar nog aan toe. 'I'm never the one that tells shamefull stories. I'm the one that rips them out of others.'

'O maar mijn verhaal is niet beschamend, zeker niet. Maar je moet weten dat ik je overal kan vinden, en je interacties zullen op de voet gevolgd worden. Eén verkeerd woord en dan..' Aysa had een ijsbol in haar hand, die bij haar laatste woord in duizend stukjes brak.

'Och Aysa, je wilt echt geen getuige zijn van alles wat ik doe, geloof me. Dat is slecht voor je kijk op de onschuldige wereld van mhs.' Rusine grijnsde nog even en maakte toen een glaswand, die ze voor Aysa's neus plantte. 'Like I said, I won't snap. Maar maak jij je nou maar gewoon zorgen over dat je jezelf niet met je neus tegen de muur laat zetten.' Eigenlijk wilde Rusine niets liever dan dat Aysa tegen de ONTZICHTBARE glaswand zou lopen.

'O maar ík ben niet degene die kijkt.' antwoordde ze. Door de kou die Aysa uitstraalde bevroor ook de onzichtbare glaswand. Ze wreef er met haar hand overheen. 'Mislukte poging 1.'

Rusine reageerde niet, maar liet een hoopje zand boven Aysa's hoofd vallen. 'Aysa 1, Rusine 2,' vertelde ze grijnzend. het zand kon overigens niet ontweken of opgemerkt worden, aangezien Aysa geen ogen in haar achterhoofd heeft.

Aysa veegde het zand van haar af. 'Sportvelden, nu. Jij en ik.' Rusine wist immers niet welk niveau Aysa had. Een grijns verscheen op haar gezicht.

'Hmmm... Nee, als jij op de vlucht bent voor het LDD en dit is de enige plek waar je veilig bent, dan ben je hoe dan ook een niveau hoger dan ik. Ik schaam me misschien nergens meer voor, maar ik ben niet dom.' Rusine trok een glimlachje en sloot haar ogen weer om van het zonnetje te genieten. Die verdomde kou moest maar eens vertrekken.

'Ik verplicht je tot een duel.' siste ze. Ze pakte Rusine's schouder vast en teleporteerde naar de sportvelden. Meteen vuurde ze een ijskanon op haar af. 'Je bent verplicht te vechten.'

'Ik ben helemaal nergens verplicht toe,' siste Rusine, terwijl ze haar reflectieschild net optijd tevoorschijn haalde. 'Wat denk je wel niet dat de Heerseres doet als jij zomaar onschuldige leerlingen aanvalt? Ik geloof niet dat jij nog ergens veilig bent dan!'

Aysa deed een stap opzij om het ijskanon te ontwijken. 'Je hebt gelijk. We doen het anders.' een grijns verscheen op Aysa's gezicht. Haar ogen schoten naar een enorm hoge boom langs het veld. Vlak bij de top was een enorm eenzame dikke tak te zien, de tak eronder kwam pas na een meter of vier/vijf. Ze pakte Rusine vast en teleporteerde naar de tak. 'Nou, doei hé!' Daarna liet ze haar los en teleporteerde ze weer terug naar het veld. Natuurlijk zou ze eruit kunnen komen, maar toch was het best lachwekkend. Laag, maar lachwekkend.

Rusine schudde lachend haar hoofd. 'Dat is zo laag dat ik vind dat ik dubbele punten krijg,' riep ze Aysa na. Ze staarde even voor zich uit, een plan bedenkend. Uiteindelijk besloot ze een pretty dangerous trucje te doen. Met haar ogen gesloten liet ze zich van de tak af vallen, waarna ze meteen haar materiele beheersing inschakelde om zichzelf netjes op de volgende tak te zetten. Haar gezicht las duidelijk doodsangst, maar ze leefde nog. Snel klom ze via makkelijke takken uit de boom, waar ze op het gras zich in moest houden het niet te kussen.

Aysa was al weg. WOESH